Favistan uputstvo za upotrebu
SAŽETAK KARAKTERISTIKA LIJEKA
1. NAZIV LIJEKA
FAVISTAN^(®) 20 mg tablete
INN: tiamazol
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
Jedna FAVISTAN 20 mg tableta sadrži:
Tiamazola 20,00 mg.
Lijek sadrži laktozu, monohidrat i saharozu.
Za spisak svih ekscipijenasa, pogledati dio 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Tableta.
Bež boje, okruglog oblika sa utisnutim diobenim krstom sa jedne strane.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
- Konzervativna terapija hipertireoidizma, posebno onog sa ili bez male
strume, kao i kod mlađih pacijenata. Cilj terapije je da se postigne
eutireoidno stanje i da se nakon ograničenog trajanja terapije
postigne dugoročna remisija.
- Priprema za operaciju kod svih oblika hipertireoidizma. Ovdje je
moguće uz vremenski ograničeno konzervativno liječenje (oko 3-4
sedmice, u pojedinačnim slučajevima i duže) uspostaviti eutireoidno
stanje, koje smanjuje rizik operacije. Povećana osjetljivost tkiva
štitne žlijezde, na oštećenja i krvarenja, koja je uzrokovana
tiamazolom, može se kompenzovati preoperativnom primjenom joda
(Plamerova terapija jodom).
- Priprema ili intervalna terapija, kao dopuna terapiji radioaktivnim
jodom.
4.2. Doziranje i način primjene
Doziranje
U zavisnosti od težine bolesti, liječenje hipertireoidizma (odnosi se i
na liječenje prije operacije štitne žlijezde odnosno prije i poslije
liječenja radioaktivnim jodom) počinje dozom od 20 mg do 40 mg tiamazola
dnevno, koja je podijeljena na pojedinačne doze od 5 do 20 mg tiamazola.
Nakon normalizovanja tireoidne funkcije (po pravilu nakon 3 do 8
nedjelja) dnevna doza održavanja je 2,5 do 10 mg (20 mg) tiamazola,
primijenjeno kao pojedinačna doza. Takođe se može primijeniti i dodatna
terapija za strumu sa tireoidnim hormonima (između 50 i 100 µg
levotiroksin-natrijuma).
Kod hipertireoze indukovane jodom mogu se primijeniti i veće doze
tiamazola.
Osim za konzervativnu terapiju hipertireoze, tiamazol se primjenjuje i u
sljedećim indikacijama:
Preoperativna terapija kod svih oblika hipertiroidizma
Privremeni pretretman može da se primjenjuje u cilju postizanja
eutireoidnog stanja, smanjujući rizike vezane za operaciju. Operaciju
treba sprovesti čim pacijent postane eutireoidan. U suprotnom, dodatno
se mora primijeniti terapija tireoidnim hormonima. U skladu sa
preporukama hirurga, povećana osjetljivost i rizik od krvarenja
tireoidnog tkiva indukovani tiamazolom mogu da se kompenzuju dodatnom
preoperativnom primjenom visokih doza joda deset dana pred operaciju.
Terapija pred terapiju radioaktivnim jodom
Veoma je važno postizanje eutireoidnog stanja prije započinjanja
terapije radioaktivnim jodom. Tiamazol utiče na kinetiku joda. Zbog toga
su potrebne veće doze radioaktivnog joda.
Napomena: tionamidi mogu da smanje radio-senzitivnost tireoidnog tkiva.
U predviđenoj radioterapiji autonomnih adenoma pretretmanom se mora
spriječiti aktivacija paranodularnog tkiva.
Intervalna antitireoidna terapija nakon terapije radioaktivnim jodom
Trajanje terapije i doza lijeka moraju da se podešavaju individualno u
zavisnosti od težine kliničke slike i procjene perioda koji je potreban
da terapija radioaktivnim jodom postane efektivna.
U slučajevima gdje se remisija bolesti ne može postići i definitivne
terapijske mjere se ne mogu primijeniti niti uzeti u razmatranje,
tiamazol se može primijeniti kao dugoročna antitireoidna terapija u što
je moguće manjoj dozi (2,5 do 10 mg dnevno) bez dodavanja ili zajedno sa
malim dozama tireoidnih hormona.
Napomena za oštećenje jetre
Kod pacijenata sa oštećenjem jetre, plazma klirens tiamazola je snižen.
Zato treba održavati što je moguće manju dozu.
Doziranje u periodu trudnoće i dojenja
Tiamazol se primjenjuje u što manjoj dozi (2,5 do 10 mg) i bez dodatne
primjene tireoidnih hormona. Tokom dojenja maksimalna doza tiamazola
iznosi 10 mg.
Pedijatrijska populacija
Primjena kod djece i adolescenata (od 3 do 17 godina)
Početnu dozu za primjenu kod adolescenata i djece iznad 3 godine,
potrebno je prilagoditi prema tjelesnoj težini. Uobičajena početna doza
lijeka je 0,5 mg/kg tjelesne težine dnevno, podijeljeno u 2 ili 3
jednake doze. Doza održavanja može da se smanji u zavisnosti od
terapijskog odgovora. Ukoliko je neophodno, može se primijeniti dodatna
terapija levotiroksinom, da bi se izbjegla pojava hipotireoidizma.
Maksimalna dnevna doza je 40 mg tiamazola.
Primjena kod djece uzrasta do 2 godine
Bezbjednost i efikasnost primjene lijeka kod djece uzrasta do 2 godine
nije sistematski ispitana. Zbog toga se primjena lijeka kod djece mlađe
od 2 godine ne preporučuje.
Način primjene
Tablete se gutaju cijele uz dovoljnu količinu tečnosti.
Tokom početne terapije hipertireoidizma velikim dozama, gore navedene
dnevne doze se mogu podijeliti i primjenjivati u regularnim intervalima
tokom dana.
Doza održavanja se može primjenjivati jednom dnevno i to ujutro nakon
doručka.
Dužina primjene
Konzervativna terapija hipertireoidizma se obično nastavlja tokom
perioda od 6 mjeseci do 2 godine (1 godina u prosjeku). Statistički,
vjerovatnoća remisije raste sa dužinom trajanja terapije.
Za pripremu hirurškog tretmana hipertireoidizma, (po pravilu sa
blokatorima beta receptora i/ili preparatima joda; i kod dužeg perioda
do operacije sa tireoidnim hormonima), lijek se primjenjuje do termina
za operaciju. Dodatna primjena kod terapije radioaktivnim jodom traje do
potpunog djelovanja radioaktivnog joda (2 do 3 mjeseca, eventualno do 6
mjeseci). Kod pripreme pacijenta sa autoimunim adenomom ili latentnom
hipertireozom prije neophodnog izlaganja jodu, trajanje primjene
tiamazola se određuje na osnovu zadržavanja supstanci koje sadrže jod u
organizmu.
4.3. Kontraindikacije
FAVISTAN^(®) se ne smije primjenjivati kod pacijenata sa:
- preosjetljivošću na tiamazol, druge derivate tioamida (npr.karbimazol)
ili na bilo koju drugu supstancu u sastavu lijeka (vidjeti dio 6.1);
- umjerenim do ozbiljnim poremećajem krvne slike (granulocitopenija);
- postojećom holestazom koja nije uzrokovana hipertireoidizmom;
- anamnezom akutnog pankreatitisa nakon primjene tiamazola ili njegovog
prolijeka karbimazola.
- prethodnim oštećenjem koštane srži nakon terapije tiamazolom ili
karbimazolom;
Kombinovana terapija tiamazolom i tireoidnim hormonima je
kontraindikovana tokom trudnoće (vidjeti dio 4.6).
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
FAVISTAN^(®) 20 mg tablete ne treba primjenjivati kod pacijenata koji
imaju istoriju blagih reakcija preosjetljivosti (npr. osip, svrab).
FAVISTAN^(®) 20 mg tablete treba uključiti samo kao kratkoročnu terapiju
i sa pažljivim ljekarskim nadzorom kod pacijenata sa velikom strumom i
konstrikcijom traheje, zbog rizika od rasta strume.
Prije početka liječenja lijekom FAVISTAN^(®), potrebna je procjena
odnosa rizika i koristi terapijske primjene lijeka za svakog pacijenta
pojedinačno.
Da bi se na vrijeme uočile potencijalne promjene krvne slike
(leukopenija, trombocitopenija, agranulocitoza), prije i tokom liječenja
lijekom FAVISTAN^(®) neophodne su redovne kontrole krvne slike.
Primijećena je pojava agranulocitoze kod oko 0,3 do 0,6% slučajeva, zbog
čega pacijentima treba skrenuti pažnju na simptome (stomatitis,
faringitis, povišena temperatura, furunkuloza) prije početka terapije.
Bolest se obično javlja tokom prvih nekoliko sedmica terapije, iako se
može pojaviti i nekoliko mjeseci nakon početka primjene lijeka, pa i
nakon nastavka liječenja. Preporučuje se stroga kontrola krvne slike
prije i tokom liječenja, naročito u slučajevima postojeće blage
granulocitopenije. Neophodno je pacijentima savjetovati da u slučaju da
bilo koji od ovih simptoma primijete, pogotovo u prvih nekoliko sedmica
terapije, odmah obavijeste svog ljekara da bi se uradila kontrola krvne
slike. Ukoliko se agranulocitoza potvrdi, primjena lijeka se mora
prekinuti.
Druga mijelotoksična neželjena djelovanja su rijetka u okviru
preporučenih doza lijeka. Ipak, česta su pri visokim dozama tiamazola
(oko 120 mg dnevno). Ove doze bi trebalo da budu namjenjene samo za
posebne indikacije (ozbiljni oblici bolesti, tireotoksična kriza).
Pojava oštećenja koštane srži zbog liječenja tiamazolom zahtijeva prekid
primjene lijeka i, ako je neophodno potrebno, primjenu nekog drugog
tireostatika.
Nakon stavljanja lijeka u promet prijavljeni su slučajevi akutnog
pankreatitisa kod pacijenata koji su dobivali tiamazol ili njegov
prolijek karbimazol. U slučaju akutnog pankreatitisa, potrebno je odmah
prekinuti primjenu tiamazola. Tiamazol se ne smije primjenjivati kod
pacijenata sa istorijom bolesti akutnog pankreatitisa nakon primjene
tiamazola ili njegovog prolijeka karbimazola. Ponovna izloženost može
dovesti do ponovne pojave akutnog pankreatitisa, uz kraće vrijeme do
njegove pojave.
Žene reproduktivne dobi moraju primjenjivati efikasnu metodu
kontracepcije tokom liječenja. Primjena tiamazola kod trudnica mora se
temeljiti na procjeni odnosa koristi i rizika za svaku trudnicu
pojedinačno. Ako se tiamazol primjenjuje tokom trudnoće, potrebno je
primijeniti najnižu efikasnu dozu bez dodatne primjene hormona štitne
žlijezde. Savjetuje se pažljivo praćenje majke, fetusa i novorođenčeta
(vidjeti dio 4.6.).
Ukoliko je doza lijeka prekomjerna, povećana vrijednost TSH
(tireostimulirajući hormon) može dovesti do pojave subkliničkog ili
kliničkog hipotireoidizma i nastanka strume. Zbog toga dozu tiamazola
treba smanjiti čim se uspostavi eutireoidno metaboličko stanje i ukoliko
je neophodno, dodatno primijeniti levotiroksin-natrijum. Nije korisno
potpuno prekinuti terapiju tiamazolom i nastaviti samo terapiju
levotiroksinom.
Povećanje strume tokom terapije tiamazolom, uprkos suprimovanom TSH
posljedica je već postojeće bolesti i ne može se spriječiti dodatnom
terapijom levotiroksinom.
Veoma je važno normalizovati koncentraciju TSH, da bi se smanjio rizik
od pojave ili pogoršanja endokrine orbitopatije. Ipak, često je pojava
ove bolesti nezavisna od toka bolesti štitne žlijezde. Ovakva
komplikacija nije razlog za izmjenu terapijskog koncepta (antitireoidna
terapija, operacija, radioaktivni jod) i ne može se smatrati neželjenim
dejstvom lijeka, ukoliko se terapija provodi korektno.
U manjim procentima može se javiti kasni hipotireoidizam nakon
antitireoidne terapije bez ikakvih dodatnih ablativnih mjera. Ovo
vjerovatno nije neželjeno dejstvo lijeka, već inflamatorni i
destruktivni procesi u parenhimu štitne žlijezde zbog već postojeće
bolesti.
Redukcija u patološki povećanoj potrošnji energije kod pacijenata sa
pojačanom funkcijom štitne žlijezde može dovesti do (najčešće poželjnog)
povećanja tjelesne težine tokom liječenja tiamazolom. Pacijentima bi
trebalo objasniti da normalizovanje potrošnje njihove energije ukazuje
na poboljšanje kliničke slike.
U slučaju pojave znakova nepodnošljivosti, potrebno je promjeniti
terapiju i primijeniti neki drugi tireostatik, a ne bi trebalo
primjenjivati karbimazol. Umjesto toga, treba primjeniti propiltiouracil
ili perhlorat. Takođe, pacijenti koji ne podnose karbimazol ne bi
trebalo da primjenjuju ni tiamazol.
Lijek FAVISTAN^(®) 20 mg tablete sadrži laktozu. Pacijenti sa rijetkim
nasljednim poremećajem intoleranije na galaktozu, nedostatkom ''Lapp
laktaze'' ili glukoza-galaktoza malapsorpcijom ne bi trebali
primjenjivati ovaj lijek.
Lijek FAVISTAN^(®) 20 mg tablete sadrži saharozu.
Pacijenti sa rijetkim nasljednim poremećajem intolerancije na fruktozu,
glukoza-galaktoza malapsorpcijom ili saharoza-izomaltaza
insuficijencijom ne smiju primjenjivati ovaj lijek.
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Nedostatak joda pojačava, a višak joda smanjuje reakciju tireoidne
žlijezde na tiamazol.
Direktne interakcije sa drugim ljekovima nijesu poznate. Kod stanja
hipertireoidizma može doći do ubrzane razgradnje i izlučivanja drugih
ljekova. Ovaj se proces sa normalizacijom stanja tireoidne žlijezde,
takođe, normalizuje. Ako je potrebno, može se napraviti korekcija
doziranja.
Postoje indikacije da se povećana aktivnost antikoagulanasa normalizuje
kod hipertireoidnih pacijenata pri poboljšanju stanja hipertireoidizma.
Ispitivanja interakcija nijesu sprovedena kod djece i adolescenata.
4.6. Plodnost, trudnoća i dojenje
Žene reproduktivne dobi
Žene reproduktivne dobi moraju primjenjivati efikasnu metodu
kontracepcije tokom liječenja (vidjeti dio 4.4.).
Trudnoća
Hipertireoidizam kod trudnica potrebno je adekvatno liječiti kako bi se
spriječile ozbiljne komplikacije za majku i fetus. Ovo uključuje
prijevremene porođaje i malformacije. Međutim, hipotireoidizam izazvan
liječenjem neadekvatnim dozama tiamazola je, takođe, povezan sa
tendencijom ka abortusu.
Tiamazol može proći kroz posteljicu kod ljudi. U krvi fetusa dostiže
koncentracije jednake onima koje se nalaze u majčinom serumu. Pri
neadekvatnim dozama ovo može dovesti do nastanka strume i
hipotireoidizma kod fetusa kao i smanjene tjelesne težine pri rođenju.
Na osnovu iskustva kod ljudi iz epidemioloških ispitivanja i na osnovu
spontanog prijavljivanja, sumnja se da tiamazol uzrokuje kongenitalne
malformacije ako se primjenjuje tokom trudnoće, naročito u prvom
tromjesečju trudnoće i u velikim dozama. Prijavljene malformacije
uključuju kraniofacijalne malformacije (atrezija hoana, facijalna
dismorfija), egzomfalos, atreziju jednjaka, anomalije žumanjčanog
kanala, ventrikularni septalni defekt. I druge malformacije povezane sa
primjenom visokih doza tiamazola u prvim sedmicama trudnoće: kao
hipoplastične bradavice i zaostali mentalni i motorni razvoj. Sa druge
strane, ispitivanjem nekoliko slučajeva prenatalnog izlaganja tiamazolu,
nije dokazano postojanje bilo kakvih poremećaja morfološkog razvoja kod
djece. Ispitivanja nijesu pokazala niti bilo kakav efekat na tireoidnu
žlijezdu ili na fizički i intelektualni razvoj djece.
Tiamazol se smije primjenjivati tokom trudnoće samo nakon stroge
procjene odnosa koristi i rizika za svaku trudnicu pojedinačno i samo u
najnižoj efikasnoj dozi bez dodatne primjene hormona štitne žlijezde.
Ako se tiamazol primjenjuje tokom trudnoće, preporučuje se pažljivo
praćenje majke, fetusa i novorođenčeta (vidjeti dio 4.4.).
Dojenje
Tiamazol prolazi u majčino mlijeko, gdje može dostići koncentraciju koja
odgovara nivou u majčinom serumu, tako da postoji rizik od nastanka
hipotireoidizma kod dojenčeta.
Dojenje je moguće tokom liječenja tiamazolom, međutim mogu se
primjenjivati samo male doze (do 10 mg dnevno) bez dodatne primjene
tireoidnih hormona. Funkcija tireoidne žlijezde novorođenčeta se mora
redovno kontrolisati.
4.7. Uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama
Tiamazol nema uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rada na
mašinama.
4.8. Neželjena dejstva
Neka dolje navedena neželjena dejstva nastala zbog primjene tiamazola,
takođe su poznata i kao simptomi hipertireoze, odnosno promjene funkcije
tireoidne žlijezde, posebno gubitak kose, psihoza, leukopenija,
trombocitopenija, bolovi u mišićima i povišena alkalna fosfataza. Stoga
je često teško odrediti uzrok nastanka tih simptoma (neželjeno dejstvo
ili osnovna bolest).
Procjena učestalosti neželjenih dejstava je zasnovana na osnovu
sljedećih definicija učestalosti:
veoma često ≥ 1/10;
često ≥ 1/100 do < 1/10;
povremeno ≥ 1/1000 do < 1/100;
rijetko ≥ 1/10000 do < 1/1000;
veoma rijetko < 1/10000;
učestalost nepoznata (ne može se procijeniti iz dostupnih podataka).
Poremećaji krvi i limfnog sistema
Povremeno: agranulocitoza se pojavljuje kod oko 0,3 do 0,6% slučajeva.
Može se, takođe manifestovati nedjeljama ili mjesecima nakon početka
terapije i zahtijeva prestanak primjene lijeka. Većina slučajeva se
povuče spontano.
Veoma rijetko: trombocitopenija, pancitopenija, generalizovana
limfadenopatija.
Endokrini poremećaji
Veoma rijetko: Insulinski autoimuni sindrom (sa izrazitim opadanjem
glukoze u krvi).
Poremećaji nervnog sistema
Rijetko: Poremećaji čula ukusa (disgeusija, ageusija) odnosno poremećaj
čula mirisa koji se nakon prestanka primjene lijeka ponovo normalizuju,
što može potrajati i nekoliko nedjelja.
Vrlo rijetko: Neuritis, polineuropatija.
Poremećaji oka
Pojava pogoršanja endokrine orbitopatije uglavnom ne zavisi od toka
bolesti tireoidne žlijezde. Takva komplikacija sama po sebi nije razlog
za promjenu režima liječenja i ne treba je smatrati neželjenim dejstvom
na pravilno sprovedeno liječenje (vidjeti dio 4.4.).
Vaskularni poremećaji
Veoma rijetko: vaskulitis.
Gastrointestinalni poremećaji
Veoma rijetko: akutno oticanje pljuvačnih žlijezda.
Učestalost nepoznata: akutni pankreatitis.
Hepatobilijarni poremećaji
Veoma rijetko: holestatska žutica ili toksični hepatitis. Simptomi se
generalno povuku poslije prestanka primjene lijeka. Klinički neprimjetne
znakove holestaze tokom terapije treba razlikovati od poremećaja
prouzrokovanih hipertireozom, kao što je povišena GGT (Gama Glutamil
Transferaza) i alkalna fosfataza ili njenog koštano specifičnog
izoenzima u serumu.
Poremećaji kože i potkožnog tkiva
Veoma često: alergijske reakcije na koži (pruritus, osip, urtikarija)
različitog stepena. One obično budu blage forme i često se povuku tokom
nastavka terapije.
Veoma rijetko: teški oblici kožnih alergijskih reakcija uključujući
generalizovani dermatitis, Stevens-Johnsonov sindrom, gubitak kose,
lijekom izazvan lupus eritematozus.
Poremećaji mišićno-koštanog sistema i vezivnog tkiva
Često: artralgija i mijalgija mogu nastati postepeno i pojaviti se čak
poslije nekoliko mjeseci terapije.
Veoma rijetko: artritis.
Renalni i urinarni poremećaji
Veoma rijetko: nefritis.
Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene
Povremeno: edemi.
Rijetko: lijekom izazavana groznica.
Pedijatrijska populacija
Učestalost, vrsta i ozbiljnost neželjenih djelovanja kod djece ne
razlikuju se od neželjenih djelovanja lijeka kod odraslih. Teški oblici
reakcija preosjetljivosti na koži, kao što je generalizovani dermatitis,
zabilježeni su vrlo rijetko i kod odraslih kao i djece, uključujući i
Stevens-Johnsonov sindrom.
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva
(CInMED):
Institut za ljekove i medicinska sredstva
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax: +382 (0) 20 310 581
www.cinmed.me
nezeljenadejstva@cinmed.me
putem IS zdravstvene zaštite
4.9. Predoziranje
Predoziranje dovodi do hipotireoidizma sa odgovorajućim smanjenjem
metabolizma i preko povratne sprege do aktivacije adenohipofize, što za
posljedicu ima uvećanje strume. Ovo se može spriječiti smanjenjem doze
čim se postigne eutireoidno metaboličko stanje i ukoliko je neophodno
dodatnom primjenom tireoidnih hormona (vidjeti dio 4.2).
Negativne posljedice slučajnog unosa velikih doza tiamazola nijesu
poznate.
Prilikom primjene velikih doza tiamazola (oko 120 mg dnevno), često su
se javljali poremećaji koštane srži (vidjeti dio 4.4.).
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Antitireoidni ljekovi, derivati imidazola koji
sadrže sumpor
ATC kod: H03BB02
Tiamazol je inhibitor jodizacije; inhibira inkorporaciju joda u tirozin
čime se spriječava nova sinteza tireoidnih hormona. Tiamazol direktno
djeluje na tireoidnu peroksidazu, koja je odgovorna za proces
jodizacije.
Inhibicija sinteze hormona odvija se u nekoliko faza. Tiamazol može
reverzibilno ili ireverzibilno inhibirati proces sinteze tireoidnog
jodid-peroksidaza kompleksa, koji je preduslov za proces jodizacije. U
drugoj fazi, tiamazol sa tirozil reziduama kompetitivno aktivira enzime.
Međutim, aktivirani enzimi mogu biti ireverzibilno blokirani djelovanjem
tiamazola.
Ne postoji uticaj na oslobađanje prethodno sintetiziranih tireoidnih
hormona. Ovo objašnjava zašto se dužina perioda latence do normalizacije
serumske koncentracije tiroksina i trijodtironina, i time do kliničkog
poboljšanja, razlikuje u individualnim slučajevima. Takođe, ne postoji
uticaj na hipertireoidizam nastao oslobađanjem hormona nakon destrukcije
tireoidnog tkiva, npr. nakon terapije radioaktivnim jodom ili u
tireoiditisu.
5.2. Farmakokinetički podaci
Nakon oralne primjene, maksimalna koncentracija lijeka u serumu postiže
se između 1 i 3 sata. Resorpcija je skoro potpuna. Uprkos relativno
kratkom poluvremenu eliminacije, koji se procjenjuje između 2 i 8 sati,
djelovanje tiamazola traje i do 24 sata. Ovo je povezano sa činjenicom
da se supstanca aktivno resorbuje u tireoidnu žlijezdu i da je
inhibicija produkcije hormona u korelaciji sa koncentracijom lijeka u
žlijezdi, a ne sa koncentracijom u serumu.
Nezavisno od fluktuacije koncentracije lijeka u serumu, „steady-state“
koncentracija lijeka u štitnoj žlijezdi postiže se primjenom lijeka
svakih osam sati, već nakon tri pojedinačne doze. Vjerovatno postoji
granična vrijednost koncentracije za aktivno djelovanje tiamazola, a
koja se ni pri većim dozama lijeka ne može prekoračiti.
Metaboliti tiamazola se, uglavnom, izlučuju renalno i malim dijelom
putem žuči (postoji enterohepatična cirkulacija). Nakon 24 sata u urinu
se može detektovati djelovanje oko 70 % 14C-tiamazola. Nakon 48 sati
aktivnost raste na 80-90%.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti
Akutna toksičnost
Akutna toksičnost tiamazola ispitivana je na miševima i pacovima. Nakon
oralne primjene kod miševa, LD₅₀ je iznosila 860 mg/kg tjelesne težine.
Kod pacova ustanovljena je LD₅₀ (oralna primjena) od 2250 mg/kg telesne
težine.
Hronična toksičnost
Sa LD₅₀ (oralno) oko 2627 mg/kg tjelesne težine, hronična toksičnost
odgovara akutnoj toksičnosti tiamazola kod pacova. Tiamazol može, pored
alergijske reakcije kao što je groznica uzrokovana lijekom, osip i
svrab, izazvati i toksičnu/alergijsku depresiju koštane srži s
posljedicom leukopenije, trombocitopenije ili agranulocitoze. Ove
promjene vjerovatno su dozno-zavisne, i nakon smanjenja doze, odnosno
prestanka uzimanja preparata, potpuno reverzibilne (vidjeti dio 4.8.)
Mutageni i kancerogeni potencijal
Tiamazol je samo u ograničenoj mjeri bio podvrgnut ispitivanju
mutagenosti. Dostupni podaci ne ukazuju na relevantni mutageni
potencijal. Kod miševa je, nakon dugoročnog oralnog uzimanja tiamazola u
velikim dozama uočena povećana incidenca tumora štitne žlijezde. Kod
ljudi, odgovarajući efekti nakon antitireoidne terapije nijesu poznati.
Reproduktivna toksičnost
Vidjeti dijelove 4.3 i 4.6.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci (ekscipijenasa)
- Laktoza, monohidrat
- Kalcijum-hidrogenfosfat, dihidrat
- Kukuruzni skrob
- Saharoza
- Talk
- Gvožđe (III) oksid žuti (E 172)
6.2. Inkompatibilnosti
Podaci o inkompatibilnostima nijesu poznati.
6.3. Rok upotrebe
5 godina.
6.4. Posebne mjere upozorenja pri čuvanju lijeka
Čuvati na temperaturi do 25 °C.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Bijela polistirenska tuba sa zatvaračem sa spiralom (sa sadržajem 20
tableta).
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga uputstva za rukovanje lijekom)
Neupotrebljen lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.
7. NOSILAC DOZVOLE
Bosnalijek d.d. Predstavništvo Crna Gora, Bulevar Svetog Petra
Cetinjskog 63, Podgorica
8. BROJ DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
2030/22/1330 - 7745
9. DATUM PRVE DOZVOLE/OBNOVE DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
Datum prve dozvole: 28.05.2010. godine
Datum poslednje obnove dozvole: 28.06.2022. godine
10. DATUM REVIZIJE TEKSTA
Jun, 2022.godine
1. NAZIV LIJEKA
FAVISTAN^(®) 20 mg tablete
INN: tiamazol
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
Jedna FAVISTAN 20 mg tableta sadrži:
Tiamazola 20,00 mg.
Lijek sadrži laktozu, monohidrat i saharozu.
Za spisak svih ekscipijenasa, pogledati dio 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Tableta.
Bež boje, okruglog oblika sa utisnutim diobenim krstom sa jedne strane.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
- Konzervativna terapija hipertireoidizma, posebno onog sa ili bez male
strume, kao i kod mlađih pacijenata. Cilj terapije je da se postigne
eutireoidno stanje i da se nakon ograničenog trajanja terapije
postigne dugoročna remisija.
- Priprema za operaciju kod svih oblika hipertireoidizma. Ovdje je
moguće uz vremenski ograničeno konzervativno liječenje (oko 3-4
sedmice, u pojedinačnim slučajevima i duže) uspostaviti eutireoidno
stanje, koje smanjuje rizik operacije. Povećana osjetljivost tkiva
štitne žlijezde, na oštećenja i krvarenja, koja je uzrokovana
tiamazolom, može se kompenzovati preoperativnom primjenom joda
(Plamerova terapija jodom).
- Priprema ili intervalna terapija, kao dopuna terapiji radioaktivnim
jodom.
4.2. Doziranje i način primjene
Doziranje
U zavisnosti od težine bolesti, liječenje hipertireoidizma (odnosi se i
na liječenje prije operacije štitne žlijezde odnosno prije i poslije
liječenja radioaktivnim jodom) počinje dozom od 20 mg do 40 mg tiamazola
dnevno, koja je podijeljena na pojedinačne doze od 5 do 20 mg tiamazola.
Nakon normalizovanja tireoidne funkcije (po pravilu nakon 3 do 8
nedjelja) dnevna doza održavanja je 2,5 do 10 mg (20 mg) tiamazola,
primijenjeno kao pojedinačna doza. Takođe se može primijeniti i dodatna
terapija za strumu sa tireoidnim hormonima (između 50 i 100 µg
levotiroksin-natrijuma).
Kod hipertireoze indukovane jodom mogu se primijeniti i veće doze
tiamazola.
Osim za konzervativnu terapiju hipertireoze, tiamazol se primjenjuje i u
sljedećim indikacijama:
Preoperativna terapija kod svih oblika hipertiroidizma
Privremeni pretretman može da se primjenjuje u cilju postizanja
eutireoidnog stanja, smanjujući rizike vezane za operaciju. Operaciju
treba sprovesti čim pacijent postane eutireoidan. U suprotnom, dodatno
se mora primijeniti terapija tireoidnim hormonima. U skladu sa
preporukama hirurga, povećana osjetljivost i rizik od krvarenja
tireoidnog tkiva indukovani tiamazolom mogu da se kompenzuju dodatnom
preoperativnom primjenom visokih doza joda deset dana pred operaciju.
Terapija pred terapiju radioaktivnim jodom
Veoma je važno postizanje eutireoidnog stanja prije započinjanja
terapije radioaktivnim jodom. Tiamazol utiče na kinetiku joda. Zbog toga
su potrebne veće doze radioaktivnog joda.
Napomena: tionamidi mogu da smanje radio-senzitivnost tireoidnog tkiva.
U predviđenoj radioterapiji autonomnih adenoma pretretmanom se mora
spriječiti aktivacija paranodularnog tkiva.
Intervalna antitireoidna terapija nakon terapije radioaktivnim jodom
Trajanje terapije i doza lijeka moraju da se podešavaju individualno u
zavisnosti od težine kliničke slike i procjene perioda koji je potreban
da terapija radioaktivnim jodom postane efektivna.
U slučajevima gdje se remisija bolesti ne može postići i definitivne
terapijske mjere se ne mogu primijeniti niti uzeti u razmatranje,
tiamazol se može primijeniti kao dugoročna antitireoidna terapija u što
je moguće manjoj dozi (2,5 do 10 mg dnevno) bez dodavanja ili zajedno sa
malim dozama tireoidnih hormona.
Napomena za oštećenje jetre
Kod pacijenata sa oštećenjem jetre, plazma klirens tiamazola je snižen.
Zato treba održavati što je moguće manju dozu.
Doziranje u periodu trudnoće i dojenja
Tiamazol se primjenjuje u što manjoj dozi (2,5 do 10 mg) i bez dodatne
primjene tireoidnih hormona. Tokom dojenja maksimalna doza tiamazola
iznosi 10 mg.
Pedijatrijska populacija
Primjena kod djece i adolescenata (od 3 do 17 godina)
Početnu dozu za primjenu kod adolescenata i djece iznad 3 godine,
potrebno je prilagoditi prema tjelesnoj težini. Uobičajena početna doza
lijeka je 0,5 mg/kg tjelesne težine dnevno, podijeljeno u 2 ili 3
jednake doze. Doza održavanja može da se smanji u zavisnosti od
terapijskog odgovora. Ukoliko je neophodno, može se primijeniti dodatna
terapija levotiroksinom, da bi se izbjegla pojava hipotireoidizma.
Maksimalna dnevna doza je 40 mg tiamazola.
Primjena kod djece uzrasta do 2 godine
Bezbjednost i efikasnost primjene lijeka kod djece uzrasta do 2 godine
nije sistematski ispitana. Zbog toga se primjena lijeka kod djece mlađe
od 2 godine ne preporučuje.
Način primjene
Tablete se gutaju cijele uz dovoljnu količinu tečnosti.
Tokom početne terapije hipertireoidizma velikim dozama, gore navedene
dnevne doze se mogu podijeliti i primjenjivati u regularnim intervalima
tokom dana.
Doza održavanja se može primjenjivati jednom dnevno i to ujutro nakon
doručka.
Dužina primjene
Konzervativna terapija hipertireoidizma se obično nastavlja tokom
perioda od 6 mjeseci do 2 godine (1 godina u prosjeku). Statistički,
vjerovatnoća remisije raste sa dužinom trajanja terapije.
Za pripremu hirurškog tretmana hipertireoidizma, (po pravilu sa
blokatorima beta receptora i/ili preparatima joda; i kod dužeg perioda
do operacije sa tireoidnim hormonima), lijek se primjenjuje do termina
za operaciju. Dodatna primjena kod terapije radioaktivnim jodom traje do
potpunog djelovanja radioaktivnog joda (2 do 3 mjeseca, eventualno do 6
mjeseci). Kod pripreme pacijenta sa autoimunim adenomom ili latentnom
hipertireozom prije neophodnog izlaganja jodu, trajanje primjene
tiamazola se određuje na osnovu zadržavanja supstanci koje sadrže jod u
organizmu.
4.3. Kontraindikacije
FAVISTAN^(®) se ne smije primjenjivati kod pacijenata sa:
- preosjetljivošću na tiamazol, druge derivate tioamida (npr.karbimazol)
ili na bilo koju drugu supstancu u sastavu lijeka (vidjeti dio 6.1);
- umjerenim do ozbiljnim poremećajem krvne slike (granulocitopenija);
- postojećom holestazom koja nije uzrokovana hipertireoidizmom;
- anamnezom akutnog pankreatitisa nakon primjene tiamazola ili njegovog
prolijeka karbimazola.
- prethodnim oštećenjem koštane srži nakon terapije tiamazolom ili
karbimazolom;
Kombinovana terapija tiamazolom i tireoidnim hormonima je
kontraindikovana tokom trudnoće (vidjeti dio 4.6).
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
FAVISTAN^(®) 20 mg tablete ne treba primjenjivati kod pacijenata koji
imaju istoriju blagih reakcija preosjetljivosti (npr. osip, svrab).
FAVISTAN^(®) 20 mg tablete treba uključiti samo kao kratkoročnu terapiju
i sa pažljivim ljekarskim nadzorom kod pacijenata sa velikom strumom i
konstrikcijom traheje, zbog rizika od rasta strume.
Prije početka liječenja lijekom FAVISTAN^(®), potrebna je procjena
odnosa rizika i koristi terapijske primjene lijeka za svakog pacijenta
pojedinačno.
Da bi se na vrijeme uočile potencijalne promjene krvne slike
(leukopenija, trombocitopenija, agranulocitoza), prije i tokom liječenja
lijekom FAVISTAN^(®) neophodne su redovne kontrole krvne slike.
Primijećena je pojava agranulocitoze kod oko 0,3 do 0,6% slučajeva, zbog
čega pacijentima treba skrenuti pažnju na simptome (stomatitis,
faringitis, povišena temperatura, furunkuloza) prije početka terapije.
Bolest se obično javlja tokom prvih nekoliko sedmica terapije, iako se
može pojaviti i nekoliko mjeseci nakon početka primjene lijeka, pa i
nakon nastavka liječenja. Preporučuje se stroga kontrola krvne slike
prije i tokom liječenja, naročito u slučajevima postojeće blage
granulocitopenije. Neophodno je pacijentima savjetovati da u slučaju da
bilo koji od ovih simptoma primijete, pogotovo u prvih nekoliko sedmica
terapije, odmah obavijeste svog ljekara da bi se uradila kontrola krvne
slike. Ukoliko se agranulocitoza potvrdi, primjena lijeka se mora
prekinuti.
Druga mijelotoksična neželjena djelovanja su rijetka u okviru
preporučenih doza lijeka. Ipak, česta su pri visokim dozama tiamazola
(oko 120 mg dnevno). Ove doze bi trebalo da budu namjenjene samo za
posebne indikacije (ozbiljni oblici bolesti, tireotoksična kriza).
Pojava oštećenja koštane srži zbog liječenja tiamazolom zahtijeva prekid
primjene lijeka i, ako je neophodno potrebno, primjenu nekog drugog
tireostatika.
Nakon stavljanja lijeka u promet prijavljeni su slučajevi akutnog
pankreatitisa kod pacijenata koji su dobivali tiamazol ili njegov
prolijek karbimazol. U slučaju akutnog pankreatitisa, potrebno je odmah
prekinuti primjenu tiamazola. Tiamazol se ne smije primjenjivati kod
pacijenata sa istorijom bolesti akutnog pankreatitisa nakon primjene
tiamazola ili njegovog prolijeka karbimazola. Ponovna izloženost može
dovesti do ponovne pojave akutnog pankreatitisa, uz kraće vrijeme do
njegove pojave.
Žene reproduktivne dobi moraju primjenjivati efikasnu metodu
kontracepcije tokom liječenja. Primjena tiamazola kod trudnica mora se
temeljiti na procjeni odnosa koristi i rizika za svaku trudnicu
pojedinačno. Ako se tiamazol primjenjuje tokom trudnoće, potrebno je
primijeniti najnižu efikasnu dozu bez dodatne primjene hormona štitne
žlijezde. Savjetuje se pažljivo praćenje majke, fetusa i novorođenčeta
(vidjeti dio 4.6.).
Ukoliko je doza lijeka prekomjerna, povećana vrijednost TSH
(tireostimulirajući hormon) može dovesti do pojave subkliničkog ili
kliničkog hipotireoidizma i nastanka strume. Zbog toga dozu tiamazola
treba smanjiti čim se uspostavi eutireoidno metaboličko stanje i ukoliko
je neophodno, dodatno primijeniti levotiroksin-natrijum. Nije korisno
potpuno prekinuti terapiju tiamazolom i nastaviti samo terapiju
levotiroksinom.
Povećanje strume tokom terapije tiamazolom, uprkos suprimovanom TSH
posljedica je već postojeće bolesti i ne može se spriječiti dodatnom
terapijom levotiroksinom.
Veoma je važno normalizovati koncentraciju TSH, da bi se smanjio rizik
od pojave ili pogoršanja endokrine orbitopatije. Ipak, često je pojava
ove bolesti nezavisna od toka bolesti štitne žlijezde. Ovakva
komplikacija nije razlog za izmjenu terapijskog koncepta (antitireoidna
terapija, operacija, radioaktivni jod) i ne može se smatrati neželjenim
dejstvom lijeka, ukoliko se terapija provodi korektno.
U manjim procentima može se javiti kasni hipotireoidizam nakon
antitireoidne terapije bez ikakvih dodatnih ablativnih mjera. Ovo
vjerovatno nije neželjeno dejstvo lijeka, već inflamatorni i
destruktivni procesi u parenhimu štitne žlijezde zbog već postojeće
bolesti.
Redukcija u patološki povećanoj potrošnji energije kod pacijenata sa
pojačanom funkcijom štitne žlijezde može dovesti do (najčešće poželjnog)
povećanja tjelesne težine tokom liječenja tiamazolom. Pacijentima bi
trebalo objasniti da normalizovanje potrošnje njihove energije ukazuje
na poboljšanje kliničke slike.
U slučaju pojave znakova nepodnošljivosti, potrebno je promjeniti
terapiju i primijeniti neki drugi tireostatik, a ne bi trebalo
primjenjivati karbimazol. Umjesto toga, treba primjeniti propiltiouracil
ili perhlorat. Takođe, pacijenti koji ne podnose karbimazol ne bi
trebalo da primjenjuju ni tiamazol.
Lijek FAVISTAN^(®) 20 mg tablete sadrži laktozu. Pacijenti sa rijetkim
nasljednim poremećajem intoleranije na galaktozu, nedostatkom ''Lapp
laktaze'' ili glukoza-galaktoza malapsorpcijom ne bi trebali
primjenjivati ovaj lijek.
Lijek FAVISTAN^(®) 20 mg tablete sadrži saharozu.
Pacijenti sa rijetkim nasljednim poremećajem intolerancije na fruktozu,
glukoza-galaktoza malapsorpcijom ili saharoza-izomaltaza
insuficijencijom ne smiju primjenjivati ovaj lijek.
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Nedostatak joda pojačava, a višak joda smanjuje reakciju tireoidne
žlijezde na tiamazol.
Direktne interakcije sa drugim ljekovima nijesu poznate. Kod stanja
hipertireoidizma može doći do ubrzane razgradnje i izlučivanja drugih
ljekova. Ovaj se proces sa normalizacijom stanja tireoidne žlijezde,
takođe, normalizuje. Ako je potrebno, može se napraviti korekcija
doziranja.
Postoje indikacije da se povećana aktivnost antikoagulanasa normalizuje
kod hipertireoidnih pacijenata pri poboljšanju stanja hipertireoidizma.
Ispitivanja interakcija nijesu sprovedena kod djece i adolescenata.
4.6. Plodnost, trudnoća i dojenje
Žene reproduktivne dobi
Žene reproduktivne dobi moraju primjenjivati efikasnu metodu
kontracepcije tokom liječenja (vidjeti dio 4.4.).
Trudnoća
Hipertireoidizam kod trudnica potrebno je adekvatno liječiti kako bi se
spriječile ozbiljne komplikacije za majku i fetus. Ovo uključuje
prijevremene porođaje i malformacije. Međutim, hipotireoidizam izazvan
liječenjem neadekvatnim dozama tiamazola je, takođe, povezan sa
tendencijom ka abortusu.
Tiamazol može proći kroz posteljicu kod ljudi. U krvi fetusa dostiže
koncentracije jednake onima koje se nalaze u majčinom serumu. Pri
neadekvatnim dozama ovo može dovesti do nastanka strume i
hipotireoidizma kod fetusa kao i smanjene tjelesne težine pri rođenju.
Na osnovu iskustva kod ljudi iz epidemioloških ispitivanja i na osnovu
spontanog prijavljivanja, sumnja se da tiamazol uzrokuje kongenitalne
malformacije ako se primjenjuje tokom trudnoće, naročito u prvom
tromjesečju trudnoće i u velikim dozama. Prijavljene malformacije
uključuju kraniofacijalne malformacije (atrezija hoana, facijalna
dismorfija), egzomfalos, atreziju jednjaka, anomalije žumanjčanog
kanala, ventrikularni septalni defekt. I druge malformacije povezane sa
primjenom visokih doza tiamazola u prvim sedmicama trudnoće: kao
hipoplastične bradavice i zaostali mentalni i motorni razvoj. Sa druge
strane, ispitivanjem nekoliko slučajeva prenatalnog izlaganja tiamazolu,
nije dokazano postojanje bilo kakvih poremećaja morfološkog razvoja kod
djece. Ispitivanja nijesu pokazala niti bilo kakav efekat na tireoidnu
žlijezdu ili na fizički i intelektualni razvoj djece.
Tiamazol se smije primjenjivati tokom trudnoće samo nakon stroge
procjene odnosa koristi i rizika za svaku trudnicu pojedinačno i samo u
najnižoj efikasnoj dozi bez dodatne primjene hormona štitne žlijezde.
Ako se tiamazol primjenjuje tokom trudnoće, preporučuje se pažljivo
praćenje majke, fetusa i novorođenčeta (vidjeti dio 4.4.).
Dojenje
Tiamazol prolazi u majčino mlijeko, gdje može dostići koncentraciju koja
odgovara nivou u majčinom serumu, tako da postoji rizik od nastanka
hipotireoidizma kod dojenčeta.
Dojenje je moguće tokom liječenja tiamazolom, međutim mogu se
primjenjivati samo male doze (do 10 mg dnevno) bez dodatne primjene
tireoidnih hormona. Funkcija tireoidne žlijezde novorođenčeta se mora
redovno kontrolisati.
4.7. Uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama
Tiamazol nema uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rada na
mašinama.
4.8. Neželjena dejstva
Neka dolje navedena neželjena dejstva nastala zbog primjene tiamazola,
takođe su poznata i kao simptomi hipertireoze, odnosno promjene funkcije
tireoidne žlijezde, posebno gubitak kose, psihoza, leukopenija,
trombocitopenija, bolovi u mišićima i povišena alkalna fosfataza. Stoga
je često teško odrediti uzrok nastanka tih simptoma (neželjeno dejstvo
ili osnovna bolest).
Procjena učestalosti neželjenih dejstava je zasnovana na osnovu
sljedećih definicija učestalosti:
veoma često ≥ 1/10;
često ≥ 1/100 do < 1/10;
povremeno ≥ 1/1000 do < 1/100;
rijetko ≥ 1/10000 do < 1/1000;
veoma rijetko < 1/10000;
učestalost nepoznata (ne može se procijeniti iz dostupnih podataka).
Poremećaji krvi i limfnog sistema
Povremeno: agranulocitoza se pojavljuje kod oko 0,3 do 0,6% slučajeva.
Može se, takođe manifestovati nedjeljama ili mjesecima nakon početka
terapije i zahtijeva prestanak primjene lijeka. Većina slučajeva se
povuče spontano.
Veoma rijetko: trombocitopenija, pancitopenija, generalizovana
limfadenopatija.
Endokrini poremećaji
Veoma rijetko: Insulinski autoimuni sindrom (sa izrazitim opadanjem
glukoze u krvi).
Poremećaji nervnog sistema
Rijetko: Poremećaji čula ukusa (disgeusija, ageusija) odnosno poremećaj
čula mirisa koji se nakon prestanka primjene lijeka ponovo normalizuju,
što može potrajati i nekoliko nedjelja.
Vrlo rijetko: Neuritis, polineuropatija.
Poremećaji oka
Pojava pogoršanja endokrine orbitopatije uglavnom ne zavisi od toka
bolesti tireoidne žlijezde. Takva komplikacija sama po sebi nije razlog
za promjenu režima liječenja i ne treba je smatrati neželjenim dejstvom
na pravilno sprovedeno liječenje (vidjeti dio 4.4.).
Vaskularni poremećaji
Veoma rijetko: vaskulitis.
Gastrointestinalni poremećaji
Veoma rijetko: akutno oticanje pljuvačnih žlijezda.
Učestalost nepoznata: akutni pankreatitis.
Hepatobilijarni poremećaji
Veoma rijetko: holestatska žutica ili toksični hepatitis. Simptomi se
generalno povuku poslije prestanka primjene lijeka. Klinički neprimjetne
znakove holestaze tokom terapije treba razlikovati od poremećaja
prouzrokovanih hipertireozom, kao što je povišena GGT (Gama Glutamil
Transferaza) i alkalna fosfataza ili njenog koštano specifičnog
izoenzima u serumu.
Poremećaji kože i potkožnog tkiva
Veoma često: alergijske reakcije na koži (pruritus, osip, urtikarija)
različitog stepena. One obično budu blage forme i često se povuku tokom
nastavka terapije.
Veoma rijetko: teški oblici kožnih alergijskih reakcija uključujući
generalizovani dermatitis, Stevens-Johnsonov sindrom, gubitak kose,
lijekom izazvan lupus eritematozus.
Poremećaji mišićno-koštanog sistema i vezivnog tkiva
Često: artralgija i mijalgija mogu nastati postepeno i pojaviti se čak
poslije nekoliko mjeseci terapije.
Veoma rijetko: artritis.
Renalni i urinarni poremećaji
Veoma rijetko: nefritis.
Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene
Povremeno: edemi.
Rijetko: lijekom izazavana groznica.
Pedijatrijska populacija
Učestalost, vrsta i ozbiljnost neželjenih djelovanja kod djece ne
razlikuju se od neželjenih djelovanja lijeka kod odraslih. Teški oblici
reakcija preosjetljivosti na koži, kao što je generalizovani dermatitis,
zabilježeni su vrlo rijetko i kod odraslih kao i djece, uključujući i
Stevens-Johnsonov sindrom.
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva
(CInMED):
Institut za ljekove i medicinska sredstva
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax: +382 (0) 20 310 581
www.cinmed.me
nezeljenadejstva@cinmed.me
putem IS zdravstvene zaštite
4.9. Predoziranje
Predoziranje dovodi do hipotireoidizma sa odgovorajućim smanjenjem
metabolizma i preko povratne sprege do aktivacije adenohipofize, što za
posljedicu ima uvećanje strume. Ovo se može spriječiti smanjenjem doze
čim se postigne eutireoidno metaboličko stanje i ukoliko je neophodno
dodatnom primjenom tireoidnih hormona (vidjeti dio 4.2).
Negativne posljedice slučajnog unosa velikih doza tiamazola nijesu
poznate.
Prilikom primjene velikih doza tiamazola (oko 120 mg dnevno), često su
se javljali poremećaji koštane srži (vidjeti dio 4.4.).
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Antitireoidni ljekovi, derivati imidazola koji
sadrže sumpor
ATC kod: H03BB02
Tiamazol je inhibitor jodizacije; inhibira inkorporaciju joda u tirozin
čime se spriječava nova sinteza tireoidnih hormona. Tiamazol direktno
djeluje na tireoidnu peroksidazu, koja je odgovorna za proces
jodizacije.
Inhibicija sinteze hormona odvija se u nekoliko faza. Tiamazol može
reverzibilno ili ireverzibilno inhibirati proces sinteze tireoidnog
jodid-peroksidaza kompleksa, koji je preduslov za proces jodizacije. U
drugoj fazi, tiamazol sa tirozil reziduama kompetitivno aktivira enzime.
Međutim, aktivirani enzimi mogu biti ireverzibilno blokirani djelovanjem
tiamazola.
Ne postoji uticaj na oslobađanje prethodno sintetiziranih tireoidnih
hormona. Ovo objašnjava zašto se dužina perioda latence do normalizacije
serumske koncentracije tiroksina i trijodtironina, i time do kliničkog
poboljšanja, razlikuje u individualnim slučajevima. Takođe, ne postoji
uticaj na hipertireoidizam nastao oslobađanjem hormona nakon destrukcije
tireoidnog tkiva, npr. nakon terapije radioaktivnim jodom ili u
tireoiditisu.
5.2. Farmakokinetički podaci
Nakon oralne primjene, maksimalna koncentracija lijeka u serumu postiže
se između 1 i 3 sata. Resorpcija je skoro potpuna. Uprkos relativno
kratkom poluvremenu eliminacije, koji se procjenjuje između 2 i 8 sati,
djelovanje tiamazola traje i do 24 sata. Ovo je povezano sa činjenicom
da se supstanca aktivno resorbuje u tireoidnu žlijezdu i da je
inhibicija produkcije hormona u korelaciji sa koncentracijom lijeka u
žlijezdi, a ne sa koncentracijom u serumu.
Nezavisno od fluktuacije koncentracije lijeka u serumu, „steady-state“
koncentracija lijeka u štitnoj žlijezdi postiže se primjenom lijeka
svakih osam sati, već nakon tri pojedinačne doze. Vjerovatno postoji
granična vrijednost koncentracije za aktivno djelovanje tiamazola, a
koja se ni pri većim dozama lijeka ne može prekoračiti.
Metaboliti tiamazola se, uglavnom, izlučuju renalno i malim dijelom
putem žuči (postoji enterohepatična cirkulacija). Nakon 24 sata u urinu
se može detektovati djelovanje oko 70 % 14C-tiamazola. Nakon 48 sati
aktivnost raste na 80-90%.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti
Akutna toksičnost
Akutna toksičnost tiamazola ispitivana je na miševima i pacovima. Nakon
oralne primjene kod miševa, LD₅₀ je iznosila 860 mg/kg tjelesne težine.
Kod pacova ustanovljena je LD₅₀ (oralna primjena) od 2250 mg/kg telesne
težine.
Hronična toksičnost
Sa LD₅₀ (oralno) oko 2627 mg/kg tjelesne težine, hronična toksičnost
odgovara akutnoj toksičnosti tiamazola kod pacova. Tiamazol može, pored
alergijske reakcije kao što je groznica uzrokovana lijekom, osip i
svrab, izazvati i toksičnu/alergijsku depresiju koštane srži s
posljedicom leukopenije, trombocitopenije ili agranulocitoze. Ove
promjene vjerovatno su dozno-zavisne, i nakon smanjenja doze, odnosno
prestanka uzimanja preparata, potpuno reverzibilne (vidjeti dio 4.8.)
Mutageni i kancerogeni potencijal
Tiamazol je samo u ograničenoj mjeri bio podvrgnut ispitivanju
mutagenosti. Dostupni podaci ne ukazuju na relevantni mutageni
potencijal. Kod miševa je, nakon dugoročnog oralnog uzimanja tiamazola u
velikim dozama uočena povećana incidenca tumora štitne žlijezde. Kod
ljudi, odgovarajući efekti nakon antitireoidne terapije nijesu poznati.
Reproduktivna toksičnost
Vidjeti dijelove 4.3 i 4.6.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci (ekscipijenasa)
- Laktoza, monohidrat
- Kalcijum-hidrogenfosfat, dihidrat
- Kukuruzni skrob
- Saharoza
- Talk
- Gvožđe (III) oksid žuti (E 172)
6.2. Inkompatibilnosti
Podaci o inkompatibilnostima nijesu poznati.
6.3. Rok upotrebe
5 godina.
6.4. Posebne mjere upozorenja pri čuvanju lijeka
Čuvati na temperaturi do 25 °C.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Bijela polistirenska tuba sa zatvaračem sa spiralom (sa sadržajem 20
tableta).
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga uputstva za rukovanje lijekom)
Neupotrebljen lijek se uništava u skladu sa važećim propisima.
7. NOSILAC DOZVOLE
Bosnalijek d.d. Predstavništvo Crna Gora, Bulevar Svetog Petra
Cetinjskog 63, Podgorica
8. BROJ DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
2030/22/1330 - 7745
9. DATUM PRVE DOZVOLE/OBNOVE DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
Datum prve dozvole: 28.05.2010. godine
Datum poslednje obnove dozvole: 28.06.2022. godine
10. DATUM REVIZIJE TEKSTA
Jun, 2022.godine