Demetrin uputstvo za upotrebu
SAŽETAK KARAKTERISTIKA LIJEKA
1. NAZIV LIJEKA
▲Demetrin, 10 mg, tableta
INN: prazepam
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
Jedna tableta sadrži 10 mg prazepama.
Pomoćna supstanca sa potvrđenim dejstvom: laktoza, monohidrat.
Jedna tableta sadrži 93,06 mg laktoza, monohidrata.
Za spisak svih ekscipijenasa, pogledati dio 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Tableta.
Svijetloplava, okrugla, bikonveksna tableta, koja sa jedne strane imaju
utisnutu oznaku DEM, a sa druge podionu liniju.
Tableta se može podijeliti na jednake doze.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
- Anksioznost
Benzodiazepini su indikovani samo za liječenje teških poremećaja koji
onesposobljavaju ili dovode do prekomjerne iznurenosti pacijenta.
4.2. Doziranje i način primjene
Doziranje
Anksioznost
Trajanje terapije prazepamom treba da bude najkraće moguće. Tokom
terapije treba redovno kontrolisati stanje pacijenta da bi se
procijenila potreba za daljim lijječenjem, naročito ukoliko pacijent
nema simptome. Ukupno trajanje terapije ne treba da bude duže od 4 - 6
nedjelja, uključujući i period postepenog smanjenja doze lijeka.
U pojedinim slučajevima može biti neophodno duže liječenje od maksimalno
preporučenog; u tom slučaju, neophodno je pažljivo i redovno praćenje
zdravstvenog stanja pacijenta.
Odrasli (od 18 godina i stariji)
Uobičajena dnevna doza iznosi 30 mg u jednoj ili u podijeljenim dozama.
Doza prazepama se određuje individualno, prema terapijskom odgovoru
pacijenta, u rasponu od 10 do 60 mg na dan.
Preporučuje se primjena najmanje doze za kontrolu simptoma anksioznosti.
Uobičajeno trajanje terapije je do 4 nedjelje.
Stariji ili iscrpljeni pacijenti
Kod starijih ili iscrpljenih pacijenata, kao i kod pacijenata sa
oštećenjem funkcije jetre i/ili bubrega, počinje se sa malom inicijalnom
dozom, nakon čega se doza postepeno povećava u skladu sa terapijskim
odgovorom pacijenta. Na taj način se može spriječiti pojava ataksije ili
prekomjerne sedacije. Polovina uobičajene doze za odrasle je obično
dovoljna za postizanje terapijskog odgovora kod ove grupe pacijenata.
Pacijente treba redovno pratiti na početku i u toku liječenja da bi se,
ukoliko je neophodno, smanjila doza ili učestalost primjene lijeka i
spriječilo predoziranje usljed kumulacije (vidjeti dio 4.4).
Pedijatrijska populacija
Ne preporučuje se primjena prazepama kod djece i adolescenata uzrasta do
18 godina.
Način primjene
Oralna primjena.
4.3. Kontraindikacije
- Preosjetljivost na prazepam (ili na druge benzodiazepine) ili na bilo
koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1
- Miastenija gravis
- Teška respiratorna insuficijencija
- Sindrom apnee u snu
- Teška insuficijencija jetre
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
Tolerancija
Kod ponovljene primjene benzodiazepina, tokom nekoliko nedjelja, može
doći do smanjenja efikasnosti njihovog hipnotičkog dejstva.
Intolerancija
Pacijenti sa rijetkim nasljednim oboljenjem intolerancije na galaktozu,
nedostatkom laktaze ili glukozo-galaktoznom malapsorpcijom, ne smiju
koristiti ovaj lijek.
Zavisnost
Primjena benzodiazepina može da izazove fizičku i psihičku zavisnost.
Rizik raste sa povećanjem doze i dužinom primjene lijeka, a takođe, je
veći kod pacijenata sa drugim bolestima zavisnosti, kao što su
alkoholizam i zavisnost od ljekova.
Ukoliko dođe do pojave fizičke zavisnosti, nagli prekid terapije izaziva
pojavu apstinencijalnih simptoma (sindrom obustave) kao što su:
glavobolja, bol u mišićima, izražena anksioznost, napetost, nemir,
konfuzija i razdražljivost.
U teškim slučajevima mogu nastati derealizacija, depersonalizacija,
hiperakuzija, ukočenost i utrnulost ekstremiteta, preosjetljivost na
svjetlost, buku i fizički kontakt, halucinacije ili epileptični napadi.
Rebound insomnija i anksioznost
Kod naglog prekida terapije benzodiazepinima može doći do prolaznog
sindroma sa izraženijim simptomima zbog kojih je i započeta terapija
benzodiazepinima (rebound fenomen). Rebound fenomen može biti praćen i
drugim reakcijama koje uključuju promjenu raspoloženja, anksioznost ili
poremećaj sna i uznemirenost.
Imajući u vidu da je rizik od fenomena obustave/rebound fenomena veći
kod naglog prekida terapije, preporučuje se postepeno smanjenje doze
prazepama.
Trajanje terapije
Trajanje terapije treba da bude najkraće moguće (vidjeti dio 4.2) i ne
duže od 4 do 6 nedjelja, uključujući period postepenog smanjenja doze.
Ukoliko je neophodno da liječenje traje duže od preporučenog, treba
redovno kontrolisati zdravstveno stanje pacijenta.
Prije početka terapije treba informisati pacijenta da je trajanje
terapije prazepamom ograničeno i detaljno objasniti način postepenog
smanjenja doze. Takođe je veoma važno da pacijent bude svjestan
mogućnosti nastanka rebound fenomena, čime se smanjuje uznemirenost u
slučaju nastanka ovih simptoma za vrijeme prekida terapije.
Kod primjene benzodiazepina kratkog dejstva, sindrom obustave se može
manifestovati u intervalu između doza, naročito ukoliko se primjenjuju
velike doze lijeka.
Kod primjene benzodiazepina dugog dejstva, potreban je oprez kod
prelaska na benzodiazepine kratkog dejstva zbog opasnosti od pojave
apstinencijalnih simptoma.
Kod pacijenata na terapiji prazepamom tokom dužeg vremenskog perioda,
neophodno je periodično vršiti laboratorijsko ispitivanje krvi i
funkcije jetre.
Amnezija
Benzodiazepini mogu da izazovu pojavu anterogradne amnezije, koja se
najčešće javlja nekoliko sati od primjene lijeka. U cilju smanjenja
rizika od pojave anterogradne amnezije, nakon primjene lijeka pacijenti
treba da stvore uslove za neometan san u trajanju od 7 - 8 sati (vidjeti
dio 4.8).
Psihijatrijske i "paradoksalne" reakcije
Kod primjene benzodiazepina može doći do pojave: psihomotornog nemira,
agitacije, razdražljivosti, agresivnosti, deluzija, bijesa, noćnih mora,
halucinacija, psihoza, neadekvatnog ponašanja i drugih poremećaja
ponašanja. Ukoliko se neka od ovih reakcija javi, terapiju treba
prekinuti.
Ove reakcije se češće javljaju kod djece i starijih.
Posebne grupe pacijenata
Ne treba primjenjivati benzodiazepine kod dece, osim kada je to strogo
indikovano. U tim slučajevima trajanje terapije treba da bude najkraće
moguće.
Kod starijih pacijenta treba primijeniti smanjene doze prazepama
(vidjeti dio 4.2). Takođe, manje doze se preporučuju kod pacijenata sa
hroničnom respiratornom insuficijencijom, zbog rizika od pojave
respiratorne depresije. Benzodiazepini nijesu indikovani za liječenje
pacijenata sa teškom insuficijencijom jetre, jer mogu da izazovu pojavu
encefalopatije. Usljed miorelaksantnog dejstva benzodiazepina,
preporučuje se oprez kod starijih pacijenata zbog rizika od pada i
fraktura (npr. fraktura kuka).
Benzodiazepini se ne preporučuju za primarnu terapiju psihoza.
Benzodiazepini ne treba da se primjenjuju samostalno u terapiji
depresije ili anksioznosti udružene sa depresijom (mogu da izazovu
suicidalno ponašanje).
Benzodiazepine treba veoma oprezno primjenjivati kod pacijenata sa
zavisnošću od alkohola i ljekova u anamnezi.
Istovremena primjena benzodiazepina i opioida može dovesti do duboke
sedacije, respiratorne depresije, kome i smrti. Potrebna je primjena
ograničenih doza i minimalna dužina terapije.
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Ne preporučuje se istovremena primjena prazepama sa alkoholom zbog
potenciranja sedativnog dejstva, što negativno utiče na sposobnost
upravljanja vozilima i rukovanja mašinama.
Treba voditi računa kod kombinovane primjene sa CNS depresorima.
Dodatno depresivno dejstvo na CNS, može se javiti kod istovremene
primjene benzodiazepina, uključujući prazepam, sa drugim depresorima
CNS-a kao što su opioidi, antipsihotici (neuroleptici), hipnotici,
anksiolitici/sedativi, antidepresivi, narkotički analgetici,
antiepileptici, anestetici i sedativni antihistaminici (vidjeti dio
4.4).
Kod istovremene primjene sa narkotičkim analgeticima može doći do pojave
euforije, što povećava psihičku zavisnost.
Ljekovi koji inhibiraju određene enzime jetre (naročito citohrom P450)
mogu pojačati dejstvo benzodiazepina. U manjem stepenu se ovo odnosi i
na benzodiazepine koji se metabolišu samo procesom konjugacije.
CYP3A4 inhibitori mogu da smanje metabolizam prazepama i povećaju njegov
potencijal toksičnosti.
Oralni kontraceptivi mogu da pojačaju dejstva prazepama na taj način što
inhibiraju oksidativni metabolizam, a samim tim povećavaju koncentraciju
u serumu istovremeno primijenjenih benzodiazepina koji podliježu
oksidaciji. Kod pacijenata koji su na terapiji oralnim kontraceptivima
treba obratiti pažnju na pojačana dejstva prazepama.
Zbog toga se preporučuje oprez kod kombinovane primjene oralnih
kontraceptiva sa prazepamom.
Benzodiazepine treba sa oprezom istovremeno primjenjivati sa klozapinom
zbog mogućeg aditivnog depresivnog dejstva na CNS. Kod pacijenata koju
su klozapin primali istovremeno sa ili nakon terapije benzodiazepinima,
rijetko su zabilježeni teška konfuzija, hipotenzija i respiratorna
depresija. Kod pacijenata na istovremenoj terapiji sa klozapinom,
početne doze benzodiazepina treba da budu otprilike upola manje od
uobičajene doze do postizanja terapijskog odgovora pacijenta.
4.6. Plodnost, trudnoća i dojenje
Trudnoća
Nema podataka o bezbjednoj primjeni prazepama u trudnoći, niti postoje
dokazi iz studija na životinjama da ova primjena nema štetna dejstva.
Studije primjene benzodiazepina na eksperimentalnim životinjama su
pokazale neznatno dejstvo na fetus, dok je nekoliko drugih studija
pokazalo kasne poremećaje ponašanja kod potomstva koje je bilo izloženo
benzodiazepinima in utero.
Nedovoljno kontrolisanih studija sa prazepamom je sprovedeno kod
trudnica. Podaci koji se odnose na teratogenost povezanu sa izloženošću
benzodiazepinima kod ljudi su nedosledni. Postoje podaci iz ranije
sprovedenih studija da in utero izloženost benzodiazepinima može biti
povezana sa kongenitalnim malformacijama. Kasnije studije nisu pružile
dovoljno jasan dokaz o povezanosti primjene benzodiazepina i razvoja
ovih defekta. U slučajevima kod kojih je dokazana povezanost, izloženost
benzodiazepinima se desila uglavnom u prvom trimestru trudnoće. Hronična
primjena za vrijeme posljednjeg trimestra može biti povezana sa
intrauterinim poremećajem rasta. Primjena tokom posljednjeg trimestra do
porođaja je povezana sa neonatalnim komplikacijama uključujući
respiratorni distres sindrom, sindrom mlitavosti kod novorođenčadi
(hipotonija, letargija i otežano sisanje) i simptome sindroma obustave
lijeka (tremor, iritabilnost, hipertonija, dijareja/povraćanje i snažno
sisanje). Ukoliko se benzodiazepini primjenjuju za vrijeme trudnoće ili
se trudnoća utvrdi za vrijeme primjene benzodiazepina, pacijent treba da
bude upoznat sa mogućim štetnim dejstvima po fetus.
Studije na životinjama su pokazale reproduktivnu toksičnost (vidjeti dio
5.3).
Ne preporučuje se primjena prazepama tokom trudnoće i kod žena u
reproduktivnom periodu koje ne koriste kontracepciju.
Odojčad majki koje su bile na hroničnoj terapiji benzodiazepinima u
kasnijoj fazi trudnoće mogu razviti fizičku zavisnost sa rizikom od
pojave apstinencijalnih simptoma u postnatalnom periodu.
Dojenje
Imajući u vidu veličinu molekula, prazepam i njegovi metaboliti se
vjerovatno izlučuju u majčino mlijeko zbog čega prazepam ne treba
primjenjivati u periodu dojenja.
Plodnost
Studije na pacovima su pokazale smanjenje plodnosti i mogućnosti začeća
u većim dozama (vidjeti dio 5.3).
4.7. Uticaj lijeka na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja
mašinama
Lijek Demetrin ima snažan uticaj na psihofizičke sposobnosti; za vrijeme
terapije ovim lijekom nije dozvoljeno upravljanje motornim vozilima ni
rad sa mašinama.
Sedacija, amnezija, poremećaj koncentracije i mišićne funkcije mogu
nepovoljno uticati na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja
mašinama. Kod nedovoljne dužine sna, vjerovatnoća od poremećaja pažnje
može biti povećana (vidjeti dio 4.5).
4.8. Neželjena dejstva
Zabilježena su sledeća neželjena dejstva koja su karakteristična za
benzodiazepine:
Psihijatrijski poremećaji: konfuzija, živopisni snovi, smanjena
emotivnost, redukovana opreznost.
Poremećaji nervnog sistema: ataksija, vrtoglavica, glavobolja,
razdražljivost, ošamućenost, nerazgovjetan govor, sinkopa, tremor,
pospanost (kada se lijek primjenjuje kao hipnotik treba eksplicitno
naglasiti: pospanost u toku dana).
Poremećaji oka: zamućen vid /duple slike
Kardiološki poremećaji: palpitacije
Gastrointestinalni poremećaji: suvoća usta, gastrointestinalna
nelagodnost
Poremećaji kože i potkožnog tkiva: znojenje, svrab, reakcije na koži
Poremećaji mišićno-koštanog sistema i vezivnog tkiva: bol u zglobovima,
slabost mišića
Poremećaji bubrega i urinarnog sistema: genitourinarne tegobe
Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene: umor, oticanje stopala
Ispitivanja: pad krvnog pritiska, povećanje tjelesne mase, prolazni i
reverzibilni poremećaj funkcionalnih testova jetre
Poremećaji reproduktivnog sistema i dojki: promjene libida.
Ostala neželjena dejstva:
Amnezija
Kod primjene prazepama u terapijskim dozama, može doći do pojave
anterogradne amnezije. Rizik raste kod primjene većih doza. Amnezija
može biti povezana sa poremećajem ponašanja (vidjeti dio 4.4).
Depresija
Prikrivena, već postojeća depresija, može se ispoljiti prilikom primjene
benzodiazepina.
Psihijatrijske i ''paradoksalne'' reakcije
Kod primjene benzodiazepina ili srodnih ljekova se mogu javiti:
psihomotorni nemir, agitacija, razdražljivost, agresivnost, deluzija,
bijes, košmari, halucinacije, psihoze, neadekvatno ponašanje i drugi
poremećaji ponašanja. Kod primjene prazepama ova neželjena dejstva mogu
da budu veoma teška.
Ove reakcije se češće javljaju kod djece i starijih.
Zavisnost
Primjena prazepama (čak i u terapijskim dozama) može da dovede do pojave
fizičke zavisnosti: prekid terapije može da izazove pojavu
apstinencijalnih simptoma ili rebound fenomena (vidjeti dio 4.4). Može
se javiti i psihička zavisnost. Prijavljena je pojava zloupotrebe
benzodiazepina.
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva
(CInMED):
Institut za ljekove i medicinska sredstva
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax: +382 (0) 20 310 581
www.cinmed.me
nezeljenadejstva@cinmed.me
putem IS zdravstvene zaštite
4.9. Predoziranje
Kao i kod predoziranja drugim benzodiazepinima, predoziranje prazepamom
ne ugrožava život pacijenta osim ukoliko nije došlo do kombinovane
primjene sa drugim depresorima CNS (uključujući alkohol).
Kod terapije predoziranja bilo kojim lijekom, treba imati na umu
mogućnost uzimanja više ljekova.
Nakon predoziranja sa bilo kojim lijekom, potrebno je indukovati
povraćanje (u roku od sat vrijemena od ingestije) ukoliko je pacijent
svjestan ili uraditi gastričnu lavažu uz zaštitu prohodnosti disajnih
puteva ukoliko je pacijent bez svijesti. Ukoliko izazivanje povraćanja
nije dovelo do poboljšanja, treba primijeniti aktivni ugalj u cilju
smanjenja resorpcije. Posebnu pažnju treba obratiti na respiratornu i
kardiovaskularnu funkciju u uslovima intenzivne nege.
Predoziranje benzodiazepinima se obično manifestuje različitim stepenom
depresije CNS - od pospanosti do kome. Kod lakšeg stepena predoziranja
simptomi uključuju pospanost, mentalnu konfuziju i letargiju, dok kod
težeg trovanja može doći do pojave ataksije, hipotonije, hipotenzije,
respiratorne depresije, rijetko kome i veoma rijetko smrti.
Kao antidot može se primijeniti flumazenil. Flumazenil, specifični
antagonist benzodiazepinskih receptora je indikovan za potpuno ili
djelimično poništavanje sedativnog dejstva benzodiazepina i može se
koristiti kod dokazanog predoziranja ili sumnje na predoziranje.
Flumazenil se koristi kao dodatna, a ne kao primarna terapija
predoziranja benzodiazepinima. Pacijente na terapiji flumazenilom treba
pratiti određeni period nakon terapije zbog moguće ponovne sedacije,
respiratorne depresije i drugih rezidualnih efekata benzodiazepina. Pri
propisivanju lijeka treba voditi računa o riziku od konvulzija usljed
primjene flumazenila, naročito kod pacijenata na dugoročnoj terapiji
benzodiazepinima i periodičnog predoziranja antidepresivima. Pažljivo
pročitajte uputstvo za primjenu flumazenila.
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Psiholeptici, derivati benzodiazepina
ATC šifra: N05BA11
Za farmakološka dejstva prazepama je uglavnom odgovoran norprazepam koji
nastaje od prazepama nakon njegovog prvog prolaska kroz jetru. Zbog toga
je klinička aktivnost prazepama slična drugim benzodiazepinima.
Prazepam posjeduje anksiolitička, sedativna, antikonvulzivna i centralna
miorelaksantna svojstva.
Prazepam je derivat benzodiazepina. Studije na zdravim ispitanicima su
pokazale da prazepam djeluje depresivno na CNS. Benzodiazepini djeluju
na nivou limbičkog, talamičkog i hipotalamičkog sistema u CNS-u i mogu
izazvati različiti stepen CNS depresije uključujući sedaciju, hipnozu,
relaksaciju skeletnih mišića i antikonvulzivnu aktivnost. Skoriji podaci
pokazuju da benzodiazepini ostvaruju svoje dejstvo kroz stimulaciju
kompleksa gama-aminobuterne kiseline (GABA) – benzodiazepin receptora.
GABA je inhibitorni neurotransmiter koji svoje dejstvo ostvaruje preko
specifičnih podtipova receptora poput GABA-A i GABA-B. GABA-A je
primarni podtip receptora u CNS i vjeruje se da učestvuje u mehanizmu
dejstva anksiolitika i sedativa.
Smatralo se da su specifični podtipovi benzodiazepinskih receptora (BNZ)
pripojeni GABA-A receptorima.
Tri tipa BNZ receptora se nalaze u CNS-u i drugim tkivima; BNZ₁
receptori su smješteni u cerebelumu i cerebralnom korteksu, BNZ₂
receptori u cerebralnom korteksu i kičmenoj moždini i BNZ₃ receptori u
perifernim tkivima. Smatra se da aktivacija BNZ₁ receptora posreduje u
izazivanju sna dok aktivacija BNZ₂ receptora dovodi do mišićne
relaksacije, ima antikonvulzivnu aktivnost, utiče na motornu
koordinaciju i pamćenje. Benzodiazepini se nespecifično vezuju za BNZ₁ i
BNZ₂ receptore koji na kraju pojačavaju dejstvo GABA. Za razliku od
barbiturata koji pojačavaju GABA odgovor, produženjem vremena tokom koga
su otvoreni kanali za prolazak hloridnih jona, benzodiazepini pojačavaju
dejstvo GABA povećanjem GABA afiniteta za GABA receptore. Vezivanjem
GABA na određeno mjesto dolazi do otvaranja hloridnih kanala što
uzrokuje hiperpolarizaciju ćelijske membrane koja sprječava dalju
ekscitaciju ćelije.
5.2. Farmakokinetički podaci
Prazepam je dugodjelujući benzodiazepin. Prosječno poluvrijeme
eliminacije glavnog aktivnog metabolita norprazepama, izmjereno kod
ispitanika nakon primjene prazepama u dozi od 10 mg tri puta dnevno
tokom jedne nedjelje, iznosi 63sata (± 15 SD) prije i 70 sati (± 10 SD)
nakon višestrukog doziranja – što ne predstavlja značajnu razliku.
Ponovljeno doziranje će dovesti do kumulacije metabolita lijeka.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti
Karcinogenost, mutagenost, poremećaj fertiliteta
Pretklinički podaci dobijeni na osnovu konvencionalnih studija
bezbednosne farmakologije, toksičnosti ponovljenih doza, genotoksičnosti
i karcinogenog potencijala, ne ukazuju na posebne rizike pri primjeni
lijeka kod ljudi.
Prazepam primijenjen tokom trudnoće doveo je do pobačaja kod kunića u
dozi većoj od 25 mg/kg, uginuće kod pacova i uginuća i malformacija kod
njihovih fetusa u dozi većoj od 1000 mg/kg. Teratogeni efekti kod pacova
i pobačaja kod kunića su se javili pri primjeni doza koje su 162 puta i
8 puta veće od doza koje se primjenjuju kod ljudi, bazirano na tjelesnoj
površini.
Prazepam je smanjio plodnost kod mužjaka pacova u dozi od 1000 mg/kg,
moguće putem uticaja na spermatogenezu i smanjio je plodnost i začeće
kod ženki pacova u dozi većoj od 80 mg/kg.
U prenatalnim i postnatalnim studijama na pacovima, primjena prazepama u
dozi većoj od 25 mg/kg povećala je mortalitet potomstva.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci (ekscipijenasa)
- Celuloza, mikrokristalna (Avicel PH 101)
- Laktoza, monohidrat
- Skrob, kukuruzni
- Silicijum dioksid, koloidni, bezvodni
- Magnezijum stearat
- Blue lack E 132 C.I. 73015
6.2. Inkompatibilnost
Nije primjenljivo.
6.3. Rok upotrebe
5 godina
6.4. Posebne mjere opreza pri čuvanju lijeka
Čuvati na temperaturi do 25°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od
svjetlosti i vlage.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Unutrašnje pakovanje je PVC/Al blister koji sadrži 10 tableta.
Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 2
blistera sa po 10 tableta (ukupno 20 tableta) i Uputstvo za lijek.
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga uputstva za rukovanje lijekom)
Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove
upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.
7. NOSILAC DOZVOLE
Hemomont d.o.o.,
8 marta 55A, 81000 Podgorica, Crna Gora
8. BROJ DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
2030/24/498 – 8166
9. DATUM PRVE DOZVOLE/OBNOVE DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
Datum prve dozvole: 12.11.2009. godine
Datum posljednje obnove dozvole: 06.02.2024. godine
10. DATUM REVIZIJE TEKSTA
Februar, 2024. godine
1. NAZIV LIJEKA
▲Demetrin, 10 mg, tableta
INN: prazepam
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
Jedna tableta sadrži 10 mg prazepama.
Pomoćna supstanca sa potvrđenim dejstvom: laktoza, monohidrat.
Jedna tableta sadrži 93,06 mg laktoza, monohidrata.
Za spisak svih ekscipijenasa, pogledati dio 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Tableta.
Svijetloplava, okrugla, bikonveksna tableta, koja sa jedne strane imaju
utisnutu oznaku DEM, a sa druge podionu liniju.
Tableta se može podijeliti na jednake doze.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
- Anksioznost
Benzodiazepini su indikovani samo za liječenje teških poremećaja koji
onesposobljavaju ili dovode do prekomjerne iznurenosti pacijenta.
4.2. Doziranje i način primjene
Doziranje
Anksioznost
Trajanje terapije prazepamom treba da bude najkraće moguće. Tokom
terapije treba redovno kontrolisati stanje pacijenta da bi se
procijenila potreba za daljim lijječenjem, naročito ukoliko pacijent
nema simptome. Ukupno trajanje terapije ne treba da bude duže od 4 - 6
nedjelja, uključujući i period postepenog smanjenja doze lijeka.
U pojedinim slučajevima može biti neophodno duže liječenje od maksimalno
preporučenog; u tom slučaju, neophodno je pažljivo i redovno praćenje
zdravstvenog stanja pacijenta.
Odrasli (od 18 godina i stariji)
Uobičajena dnevna doza iznosi 30 mg u jednoj ili u podijeljenim dozama.
Doza prazepama se određuje individualno, prema terapijskom odgovoru
pacijenta, u rasponu od 10 do 60 mg na dan.
Preporučuje se primjena najmanje doze za kontrolu simptoma anksioznosti.
Uobičajeno trajanje terapije je do 4 nedjelje.
Stariji ili iscrpljeni pacijenti
Kod starijih ili iscrpljenih pacijenata, kao i kod pacijenata sa
oštećenjem funkcije jetre i/ili bubrega, počinje se sa malom inicijalnom
dozom, nakon čega se doza postepeno povećava u skladu sa terapijskim
odgovorom pacijenta. Na taj način se može spriječiti pojava ataksije ili
prekomjerne sedacije. Polovina uobičajene doze za odrasle je obično
dovoljna za postizanje terapijskog odgovora kod ove grupe pacijenata.
Pacijente treba redovno pratiti na početku i u toku liječenja da bi se,
ukoliko je neophodno, smanjila doza ili učestalost primjene lijeka i
spriječilo predoziranje usljed kumulacije (vidjeti dio 4.4).
Pedijatrijska populacija
Ne preporučuje se primjena prazepama kod djece i adolescenata uzrasta do
18 godina.
Način primjene
Oralna primjena.
4.3. Kontraindikacije
- Preosjetljivost na prazepam (ili na druge benzodiazepine) ili na bilo
koju od pomoćnih supstanci navedenih u dijelu 6.1
- Miastenija gravis
- Teška respiratorna insuficijencija
- Sindrom apnee u snu
- Teška insuficijencija jetre
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
Tolerancija
Kod ponovljene primjene benzodiazepina, tokom nekoliko nedjelja, može
doći do smanjenja efikasnosti njihovog hipnotičkog dejstva.
Intolerancija
Pacijenti sa rijetkim nasljednim oboljenjem intolerancije na galaktozu,
nedostatkom laktaze ili glukozo-galaktoznom malapsorpcijom, ne smiju
koristiti ovaj lijek.
Zavisnost
Primjena benzodiazepina može da izazove fizičku i psihičku zavisnost.
Rizik raste sa povećanjem doze i dužinom primjene lijeka, a takođe, je
veći kod pacijenata sa drugim bolestima zavisnosti, kao što su
alkoholizam i zavisnost od ljekova.
Ukoliko dođe do pojave fizičke zavisnosti, nagli prekid terapije izaziva
pojavu apstinencijalnih simptoma (sindrom obustave) kao što su:
glavobolja, bol u mišićima, izražena anksioznost, napetost, nemir,
konfuzija i razdražljivost.
U teškim slučajevima mogu nastati derealizacija, depersonalizacija,
hiperakuzija, ukočenost i utrnulost ekstremiteta, preosjetljivost na
svjetlost, buku i fizički kontakt, halucinacije ili epileptični napadi.
Rebound insomnija i anksioznost
Kod naglog prekida terapije benzodiazepinima može doći do prolaznog
sindroma sa izraženijim simptomima zbog kojih je i započeta terapija
benzodiazepinima (rebound fenomen). Rebound fenomen može biti praćen i
drugim reakcijama koje uključuju promjenu raspoloženja, anksioznost ili
poremećaj sna i uznemirenost.
Imajući u vidu da je rizik od fenomena obustave/rebound fenomena veći
kod naglog prekida terapije, preporučuje se postepeno smanjenje doze
prazepama.
Trajanje terapije
Trajanje terapije treba da bude najkraće moguće (vidjeti dio 4.2) i ne
duže od 4 do 6 nedjelja, uključujući period postepenog smanjenja doze.
Ukoliko je neophodno da liječenje traje duže od preporučenog, treba
redovno kontrolisati zdravstveno stanje pacijenta.
Prije početka terapije treba informisati pacijenta da je trajanje
terapije prazepamom ograničeno i detaljno objasniti način postepenog
smanjenja doze. Takođe je veoma važno da pacijent bude svjestan
mogućnosti nastanka rebound fenomena, čime se smanjuje uznemirenost u
slučaju nastanka ovih simptoma za vrijeme prekida terapije.
Kod primjene benzodiazepina kratkog dejstva, sindrom obustave se može
manifestovati u intervalu između doza, naročito ukoliko se primjenjuju
velike doze lijeka.
Kod primjene benzodiazepina dugog dejstva, potreban je oprez kod
prelaska na benzodiazepine kratkog dejstva zbog opasnosti od pojave
apstinencijalnih simptoma.
Kod pacijenata na terapiji prazepamom tokom dužeg vremenskog perioda,
neophodno je periodično vršiti laboratorijsko ispitivanje krvi i
funkcije jetre.
Amnezija
Benzodiazepini mogu da izazovu pojavu anterogradne amnezije, koja se
najčešće javlja nekoliko sati od primjene lijeka. U cilju smanjenja
rizika od pojave anterogradne amnezije, nakon primjene lijeka pacijenti
treba da stvore uslove za neometan san u trajanju od 7 - 8 sati (vidjeti
dio 4.8).
Psihijatrijske i "paradoksalne" reakcije
Kod primjene benzodiazepina može doći do pojave: psihomotornog nemira,
agitacije, razdražljivosti, agresivnosti, deluzija, bijesa, noćnih mora,
halucinacija, psihoza, neadekvatnog ponašanja i drugih poremećaja
ponašanja. Ukoliko se neka od ovih reakcija javi, terapiju treba
prekinuti.
Ove reakcije se češće javljaju kod djece i starijih.
Posebne grupe pacijenata
Ne treba primjenjivati benzodiazepine kod dece, osim kada je to strogo
indikovano. U tim slučajevima trajanje terapije treba da bude najkraće
moguće.
Kod starijih pacijenta treba primijeniti smanjene doze prazepama
(vidjeti dio 4.2). Takođe, manje doze se preporučuju kod pacijenata sa
hroničnom respiratornom insuficijencijom, zbog rizika od pojave
respiratorne depresije. Benzodiazepini nijesu indikovani za liječenje
pacijenata sa teškom insuficijencijom jetre, jer mogu da izazovu pojavu
encefalopatije. Usljed miorelaksantnog dejstva benzodiazepina,
preporučuje se oprez kod starijih pacijenata zbog rizika od pada i
fraktura (npr. fraktura kuka).
Benzodiazepini se ne preporučuju za primarnu terapiju psihoza.
Benzodiazepini ne treba da se primjenjuju samostalno u terapiji
depresije ili anksioznosti udružene sa depresijom (mogu da izazovu
suicidalno ponašanje).
Benzodiazepine treba veoma oprezno primjenjivati kod pacijenata sa
zavisnošću od alkohola i ljekova u anamnezi.
Istovremena primjena benzodiazepina i opioida može dovesti do duboke
sedacije, respiratorne depresije, kome i smrti. Potrebna je primjena
ograničenih doza i minimalna dužina terapije.
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Ne preporučuje se istovremena primjena prazepama sa alkoholom zbog
potenciranja sedativnog dejstva, što negativno utiče na sposobnost
upravljanja vozilima i rukovanja mašinama.
Treba voditi računa kod kombinovane primjene sa CNS depresorima.
Dodatno depresivno dejstvo na CNS, može se javiti kod istovremene
primjene benzodiazepina, uključujući prazepam, sa drugim depresorima
CNS-a kao što su opioidi, antipsihotici (neuroleptici), hipnotici,
anksiolitici/sedativi, antidepresivi, narkotički analgetici,
antiepileptici, anestetici i sedativni antihistaminici (vidjeti dio
4.4).
Kod istovremene primjene sa narkotičkim analgeticima može doći do pojave
euforije, što povećava psihičku zavisnost.
Ljekovi koji inhibiraju određene enzime jetre (naročito citohrom P450)
mogu pojačati dejstvo benzodiazepina. U manjem stepenu se ovo odnosi i
na benzodiazepine koji se metabolišu samo procesom konjugacije.
CYP3A4 inhibitori mogu da smanje metabolizam prazepama i povećaju njegov
potencijal toksičnosti.
Oralni kontraceptivi mogu da pojačaju dejstva prazepama na taj način što
inhibiraju oksidativni metabolizam, a samim tim povećavaju koncentraciju
u serumu istovremeno primijenjenih benzodiazepina koji podliježu
oksidaciji. Kod pacijenata koji su na terapiji oralnim kontraceptivima
treba obratiti pažnju na pojačana dejstva prazepama.
Zbog toga se preporučuje oprez kod kombinovane primjene oralnih
kontraceptiva sa prazepamom.
Benzodiazepine treba sa oprezom istovremeno primjenjivati sa klozapinom
zbog mogućeg aditivnog depresivnog dejstva na CNS. Kod pacijenata koju
su klozapin primali istovremeno sa ili nakon terapije benzodiazepinima,
rijetko su zabilježeni teška konfuzija, hipotenzija i respiratorna
depresija. Kod pacijenata na istovremenoj terapiji sa klozapinom,
početne doze benzodiazepina treba da budu otprilike upola manje od
uobičajene doze do postizanja terapijskog odgovora pacijenta.
4.6. Plodnost, trudnoća i dojenje
Trudnoća
Nema podataka o bezbjednoj primjeni prazepama u trudnoći, niti postoje
dokazi iz studija na životinjama da ova primjena nema štetna dejstva.
Studije primjene benzodiazepina na eksperimentalnim životinjama su
pokazale neznatno dejstvo na fetus, dok je nekoliko drugih studija
pokazalo kasne poremećaje ponašanja kod potomstva koje je bilo izloženo
benzodiazepinima in utero.
Nedovoljno kontrolisanih studija sa prazepamom je sprovedeno kod
trudnica. Podaci koji se odnose na teratogenost povezanu sa izloženošću
benzodiazepinima kod ljudi su nedosledni. Postoje podaci iz ranije
sprovedenih studija da in utero izloženost benzodiazepinima može biti
povezana sa kongenitalnim malformacijama. Kasnije studije nisu pružile
dovoljno jasan dokaz o povezanosti primjene benzodiazepina i razvoja
ovih defekta. U slučajevima kod kojih je dokazana povezanost, izloženost
benzodiazepinima se desila uglavnom u prvom trimestru trudnoće. Hronična
primjena za vrijeme posljednjeg trimestra može biti povezana sa
intrauterinim poremećajem rasta. Primjena tokom posljednjeg trimestra do
porođaja je povezana sa neonatalnim komplikacijama uključujući
respiratorni distres sindrom, sindrom mlitavosti kod novorođenčadi
(hipotonija, letargija i otežano sisanje) i simptome sindroma obustave
lijeka (tremor, iritabilnost, hipertonija, dijareja/povraćanje i snažno
sisanje). Ukoliko se benzodiazepini primjenjuju za vrijeme trudnoće ili
se trudnoća utvrdi za vrijeme primjene benzodiazepina, pacijent treba da
bude upoznat sa mogućim štetnim dejstvima po fetus.
Studije na životinjama su pokazale reproduktivnu toksičnost (vidjeti dio
5.3).
Ne preporučuje se primjena prazepama tokom trudnoće i kod žena u
reproduktivnom periodu koje ne koriste kontracepciju.
Odojčad majki koje su bile na hroničnoj terapiji benzodiazepinima u
kasnijoj fazi trudnoće mogu razviti fizičku zavisnost sa rizikom od
pojave apstinencijalnih simptoma u postnatalnom periodu.
Dojenje
Imajući u vidu veličinu molekula, prazepam i njegovi metaboliti se
vjerovatno izlučuju u majčino mlijeko zbog čega prazepam ne treba
primjenjivati u periodu dojenja.
Plodnost
Studije na pacovima su pokazale smanjenje plodnosti i mogućnosti začeća
u većim dozama (vidjeti dio 5.3).
4.7. Uticaj lijeka na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja
mašinama
Lijek Demetrin ima snažan uticaj na psihofizičke sposobnosti; za vrijeme
terapije ovim lijekom nije dozvoljeno upravljanje motornim vozilima ni
rad sa mašinama.
Sedacija, amnezija, poremećaj koncentracije i mišićne funkcije mogu
nepovoljno uticati na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanja
mašinama. Kod nedovoljne dužine sna, vjerovatnoća od poremećaja pažnje
može biti povećana (vidjeti dio 4.5).
4.8. Neželjena dejstva
Zabilježena su sledeća neželjena dejstva koja su karakteristična za
benzodiazepine:
Psihijatrijski poremećaji: konfuzija, živopisni snovi, smanjena
emotivnost, redukovana opreznost.
Poremećaji nervnog sistema: ataksija, vrtoglavica, glavobolja,
razdražljivost, ošamućenost, nerazgovjetan govor, sinkopa, tremor,
pospanost (kada se lijek primjenjuje kao hipnotik treba eksplicitno
naglasiti: pospanost u toku dana).
Poremećaji oka: zamućen vid /duple slike
Kardiološki poremećaji: palpitacije
Gastrointestinalni poremećaji: suvoća usta, gastrointestinalna
nelagodnost
Poremećaji kože i potkožnog tkiva: znojenje, svrab, reakcije na koži
Poremećaji mišićno-koštanog sistema i vezivnog tkiva: bol u zglobovima,
slabost mišića
Poremećaji bubrega i urinarnog sistema: genitourinarne tegobe
Opšti poremećaji i reakcije na mjestu primjene: umor, oticanje stopala
Ispitivanja: pad krvnog pritiska, povećanje tjelesne mase, prolazni i
reverzibilni poremećaj funkcionalnih testova jetre
Poremećaji reproduktivnog sistema i dojki: promjene libida.
Ostala neželjena dejstva:
Amnezija
Kod primjene prazepama u terapijskim dozama, može doći do pojave
anterogradne amnezije. Rizik raste kod primjene većih doza. Amnezija
može biti povezana sa poremećajem ponašanja (vidjeti dio 4.4).
Depresija
Prikrivena, već postojeća depresija, može se ispoljiti prilikom primjene
benzodiazepina.
Psihijatrijske i ''paradoksalne'' reakcije
Kod primjene benzodiazepina ili srodnih ljekova se mogu javiti:
psihomotorni nemir, agitacija, razdražljivost, agresivnost, deluzija,
bijes, košmari, halucinacije, psihoze, neadekvatno ponašanje i drugi
poremećaji ponašanja. Kod primjene prazepama ova neželjena dejstva mogu
da budu veoma teška.
Ove reakcije se češće javljaju kod djece i starijih.
Zavisnost
Primjena prazepama (čak i u terapijskim dozama) može da dovede do pojave
fizičke zavisnosti: prekid terapije može da izazove pojavu
apstinencijalnih simptoma ili rebound fenomena (vidjeti dio 4.4). Može
se javiti i psihička zavisnost. Prijavljena je pojava zloupotrebe
benzodiazepina.
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva
(CInMED):
Institut za ljekove i medicinska sredstva
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax: +382 (0) 20 310 581
www.cinmed.me
nezeljenadejstva@cinmed.me
putem IS zdravstvene zaštite
4.9. Predoziranje
Kao i kod predoziranja drugim benzodiazepinima, predoziranje prazepamom
ne ugrožava život pacijenta osim ukoliko nije došlo do kombinovane
primjene sa drugim depresorima CNS (uključujući alkohol).
Kod terapije predoziranja bilo kojim lijekom, treba imati na umu
mogućnost uzimanja više ljekova.
Nakon predoziranja sa bilo kojim lijekom, potrebno je indukovati
povraćanje (u roku od sat vrijemena od ingestije) ukoliko je pacijent
svjestan ili uraditi gastričnu lavažu uz zaštitu prohodnosti disajnih
puteva ukoliko je pacijent bez svijesti. Ukoliko izazivanje povraćanja
nije dovelo do poboljšanja, treba primijeniti aktivni ugalj u cilju
smanjenja resorpcije. Posebnu pažnju treba obratiti na respiratornu i
kardiovaskularnu funkciju u uslovima intenzivne nege.
Predoziranje benzodiazepinima se obično manifestuje različitim stepenom
depresije CNS - od pospanosti do kome. Kod lakšeg stepena predoziranja
simptomi uključuju pospanost, mentalnu konfuziju i letargiju, dok kod
težeg trovanja može doći do pojave ataksije, hipotonije, hipotenzije,
respiratorne depresije, rijetko kome i veoma rijetko smrti.
Kao antidot može se primijeniti flumazenil. Flumazenil, specifični
antagonist benzodiazepinskih receptora je indikovan za potpuno ili
djelimično poništavanje sedativnog dejstva benzodiazepina i može se
koristiti kod dokazanog predoziranja ili sumnje na predoziranje.
Flumazenil se koristi kao dodatna, a ne kao primarna terapija
predoziranja benzodiazepinima. Pacijente na terapiji flumazenilom treba
pratiti određeni period nakon terapije zbog moguće ponovne sedacije,
respiratorne depresije i drugih rezidualnih efekata benzodiazepina. Pri
propisivanju lijeka treba voditi računa o riziku od konvulzija usljed
primjene flumazenila, naročito kod pacijenata na dugoročnoj terapiji
benzodiazepinima i periodičnog predoziranja antidepresivima. Pažljivo
pročitajte uputstvo za primjenu flumazenila.
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Psiholeptici, derivati benzodiazepina
ATC šifra: N05BA11
Za farmakološka dejstva prazepama je uglavnom odgovoran norprazepam koji
nastaje od prazepama nakon njegovog prvog prolaska kroz jetru. Zbog toga
je klinička aktivnost prazepama slična drugim benzodiazepinima.
Prazepam posjeduje anksiolitička, sedativna, antikonvulzivna i centralna
miorelaksantna svojstva.
Prazepam je derivat benzodiazepina. Studije na zdravim ispitanicima su
pokazale da prazepam djeluje depresivno na CNS. Benzodiazepini djeluju
na nivou limbičkog, talamičkog i hipotalamičkog sistema u CNS-u i mogu
izazvati različiti stepen CNS depresije uključujući sedaciju, hipnozu,
relaksaciju skeletnih mišića i antikonvulzivnu aktivnost. Skoriji podaci
pokazuju da benzodiazepini ostvaruju svoje dejstvo kroz stimulaciju
kompleksa gama-aminobuterne kiseline (GABA) – benzodiazepin receptora.
GABA je inhibitorni neurotransmiter koji svoje dejstvo ostvaruje preko
specifičnih podtipova receptora poput GABA-A i GABA-B. GABA-A je
primarni podtip receptora u CNS i vjeruje se da učestvuje u mehanizmu
dejstva anksiolitika i sedativa.
Smatralo se da su specifični podtipovi benzodiazepinskih receptora (BNZ)
pripojeni GABA-A receptorima.
Tri tipa BNZ receptora se nalaze u CNS-u i drugim tkivima; BNZ₁
receptori su smješteni u cerebelumu i cerebralnom korteksu, BNZ₂
receptori u cerebralnom korteksu i kičmenoj moždini i BNZ₃ receptori u
perifernim tkivima. Smatra se da aktivacija BNZ₁ receptora posreduje u
izazivanju sna dok aktivacija BNZ₂ receptora dovodi do mišićne
relaksacije, ima antikonvulzivnu aktivnost, utiče na motornu
koordinaciju i pamćenje. Benzodiazepini se nespecifično vezuju za BNZ₁ i
BNZ₂ receptore koji na kraju pojačavaju dejstvo GABA. Za razliku od
barbiturata koji pojačavaju GABA odgovor, produženjem vremena tokom koga
su otvoreni kanali za prolazak hloridnih jona, benzodiazepini pojačavaju
dejstvo GABA povećanjem GABA afiniteta za GABA receptore. Vezivanjem
GABA na određeno mjesto dolazi do otvaranja hloridnih kanala što
uzrokuje hiperpolarizaciju ćelijske membrane koja sprječava dalju
ekscitaciju ćelije.
5.2. Farmakokinetički podaci
Prazepam je dugodjelujući benzodiazepin. Prosječno poluvrijeme
eliminacije glavnog aktivnog metabolita norprazepama, izmjereno kod
ispitanika nakon primjene prazepama u dozi od 10 mg tri puta dnevno
tokom jedne nedjelje, iznosi 63sata (± 15 SD) prije i 70 sati (± 10 SD)
nakon višestrukog doziranja – što ne predstavlja značajnu razliku.
Ponovljeno doziranje će dovesti do kumulacije metabolita lijeka.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti
Karcinogenost, mutagenost, poremećaj fertiliteta
Pretklinički podaci dobijeni na osnovu konvencionalnih studija
bezbednosne farmakologije, toksičnosti ponovljenih doza, genotoksičnosti
i karcinogenog potencijala, ne ukazuju na posebne rizike pri primjeni
lijeka kod ljudi.
Prazepam primijenjen tokom trudnoće doveo je do pobačaja kod kunića u
dozi većoj od 25 mg/kg, uginuće kod pacova i uginuća i malformacija kod
njihovih fetusa u dozi većoj od 1000 mg/kg. Teratogeni efekti kod pacova
i pobačaja kod kunića su se javili pri primjeni doza koje su 162 puta i
8 puta veće od doza koje se primjenjuju kod ljudi, bazirano na tjelesnoj
površini.
Prazepam je smanjio plodnost kod mužjaka pacova u dozi od 1000 mg/kg,
moguće putem uticaja na spermatogenezu i smanjio je plodnost i začeće
kod ženki pacova u dozi većoj od 80 mg/kg.
U prenatalnim i postnatalnim studijama na pacovima, primjena prazepama u
dozi većoj od 25 mg/kg povećala je mortalitet potomstva.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci (ekscipijenasa)
- Celuloza, mikrokristalna (Avicel PH 101)
- Laktoza, monohidrat
- Skrob, kukuruzni
- Silicijum dioksid, koloidni, bezvodni
- Magnezijum stearat
- Blue lack E 132 C.I. 73015
6.2. Inkompatibilnost
Nije primjenljivo.
6.3. Rok upotrebe
5 godina
6.4. Posebne mjere opreza pri čuvanju lijeka
Čuvati na temperaturi do 25°C, u originalnom pakovanju, radi zaštite od
svjetlosti i vlage.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Unutrašnje pakovanje je PVC/Al blister koji sadrži 10 tableta.
Spoljašnje pakovanje je složiva kartonska kutija u kojoj se nalaze 2
blistera sa po 10 tableta (ukupno 20 tableta) i Uputstvo za lijek.
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga uputstva za rukovanje lijekom)
Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove
upotrebe treba ukloniti, u skladu sa važećim propisima.
7. NOSILAC DOZVOLE
Hemomont d.o.o.,
8 marta 55A, 81000 Podgorica, Crna Gora
8. BROJ DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
2030/24/498 – 8166
9. DATUM PRVE DOZVOLE/OBNOVE DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
Datum prve dozvole: 12.11.2009. godine
Datum posljednje obnove dozvole: 06.02.2024. godine
10. DATUM REVIZIJE TEKSTA
Februar, 2024. godine