Cenomar uputstvo za upotrebu
SAŽETAK KARAKTERISTIKA LIJEKA
+-----------------------------------------------------------------------+
| Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400 mg/ 250 ml, |
| |
| staklena boca, 1 x 250 ml |
+=======================================================================+
-----------------------------------------------------------------------
Proizvođač: Hemofarm A.D.
----------------- -----------------------------------------------------
Adresa: Beogradski put bb, 26300 Vršac, Republika Srbija
Podnosilac Hemofarm A.D. Vršac Poslovna jedinica Podgorica
zahtjeva:
Adresa: 8 marta 55A, Podgorica, Crna Gora
-----------------------------------------------------------------------
1. NAZIV LIJEKA
Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400 mg/ 250 ml
INN: moksifloksacin
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
250 ml rastvora za infuziju sadrži:
moksifloksacin 400 mg
(u obliku moksifloksacin hidrohlorida)
Pomoćna supstanca sa potvrđenim dejstvom:
250 ml rastvora za infuziju sadrži 34 mmol (787mg) natrijuma.
Za listu svih pomoćnih supstanci, vidjeti odeljak 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Rastvor za infuziju.
Bistar rastvor zelenkasto-žute boje.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
- Vanbolnički stečena pneumonija
- Komplikovane infekcije kože i potkožnog tkiva
Moksifloksacin treba primjenjivati samo u slučajevima kada se procijeni
da nije moguće primijeniti antibakterijske ljekove koji se uobičajeno
koriste kao inicijalna terapija navedenih infekcija.
Treba razmotriti i zvanične vodiče o pravilnoj upotrebi antibiotika.
4.2. Doziranje i način primjene
Lijek se primjenjuje putem infuzije, jednom dnevno, u dozi od 400 mg.
Inicijalna intravenska terapija se može nastaviti oralnom terapijom
tabletama moksifloksacina od 400 mg, kada je to klinički indikovano.
U kliničkim studijama, većina pacijenata prebačena je na oralnu terapiju
unutar 4 dana (vanbolnički stečena pneumonija) ili 6 dana (komplikovane
infekcije kože i potkožnog tkiva). Preporučeno ukupno trajanje
intravenske i oralne terapije je 7-14 dana kod vanbolnički stečene
pneumonije, i 7-21 dan u slučaju komplikovanih infekcija kože i
potkožnog tkiva.
Poremećaj funkcije bubrega/jetre
Nije potrebno podešavanje doze kod pacijenata sa blagom do umjereno
oštećenom funkcijom bubrega ili kod pacijenata na hroničnoj dijalizi
odnosno hemodijalizi i kontinuiranoj ambulantnoj peritonealnoj dijalizi
(vidjeti odjeljak 5.2).
Nema dovoljno podataka za pacijente sa oštećenom funkcijom jetre
(vidjeti odjeljak 4.3).
Druge specijalne populacije pacijenata
Nije potrebno prilagođavanje doze kod starijih i kod pacijenata sa malom
tjelesnom masom.
Djeca i adolescenti
Cenomar je kontraindikovan kod djece i adolescenata. Efikasnost i
bezbjednost primjene moksifloksacina kod djece i adolescenata nisu
ustanovljene (vidjeti odjeljak 4.3).
Način primjene
Za intravensku primjenu; konstantna infuzija u trajanju od najmanje 60
minuta (vidjeti takođe odjeljak 4.4).
Ukoliko je medicinski indikovano, rastvor za infuziju se može
primjenjivati preko T-tube, zajedno sa kompatibilnim rastvorima za
infuziju (vidjeti odjeljak 6.6).
4.3. Kontraindikacije
- preosjetljivost na moksifloksacin, druge hinolone ili bilo koju
pomoćnu supstancu koja ulazi u sastav lijeka (vidjeti odjeljak 6.1)
- trudnoća i laktacija (vidjeti odjeljak 4.6)
- pacijenti uzrasta do 18. godine
- pacijenti koji u anamnezi imaju oboljenje/poremećaj tetiva povezano sa
terapijom hinolonima
U pretkliničkim i kliničkim ispitivanjima, primijećene su promjene u
elektrofiziologiji srca (produženi QT interval) u toku liječenja
moksifloksacinom. Zbog toga, iz bezbjednosnih razloga, moksifloksacin je
kontraindikovan kod pacijenata sa:
- kongenitalnim ili dokumentovanim stečenim produženjem QT intervala,
- poremećajem elektrolita, posebno kod nekorigovane hipokalijemije,
- klinički značajnom bradikardijom,
- klinički značajnom insuficijencijom srca i smanjenom ejekcionom
frakcijom lijeve komore,
- simptomatskim aritmijama u anamnezi.
Cenomar se ne smije koristiti istovremeno sa drugim ljekovima koji
produžavaju QT interval (vidjeti takođe odjeljak 4.5.).
Zbog ograničenih kliničkih podataka, moksifloksacin je takođe
kontraindikovan kod pacijenata sa smanjenom funkcijom jetre (Child Pugh
C) i kod pacijenata sa transaminazama 5 puta većim od gornje granice
referentnih vrijednosti.
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
Prilikom procjene dobrobiti terapije moksifloksacinom, posebno kod
infekcija koje nisu ozbiljne, treba uzeti u obzir podatke navedene u
odjeljku posebnih upozorenja i mjera opreza pri upotrebi lijeka.
Produženje QTc intervala i klinička stanja u kojima može doći do
produženja QTc intervala
-----------------------------------------------------------------------
Pokazano je da moksifloksacin dovodi do produženja QTc intervala na
EKG-u kod nekih pacijenata. Obim QT produženja se može povećati sa
povećanjem koncentracije u plazmi zbog brze intravenske infuzije. Zbog
toga, dužina infuzije ne treba da bude manja od preporučenih 60 minuta,
a intravensku dozu od 400 mg jednom na dan ne treba prekoračiti. Za
više detalja vidjeti niže, kao i odjeljke 4.3 i 4.5.
-----------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------
Terapiju moksifloksacinom treba prekinuti ukoliko se pojave znaci i
simptomi koji ukazuju na pojavu aritmija, sa ili bez nalaza na EKG-u.
Moksifloksacin treba oprezno koristiti kod pacijenata sa predispozicijom
ka aritmijama (kao što je akutna ishemija miokarda) jer ovi pacijenti
imaju veći rizik od ventrikularnih aritmija (uključujući torsade de
pointes) i srčanog zastoja (vidjeti takođe odjeljke 4.3 i 4.5).
Moksifloksacin treba oprezno primjenjivati kod pacijenata koji uzimaju
ljekove koji smanjuju nivo kalijuma u krvi. Vidjeti takođe odjeljke 4.3
i 4.5.
Moksifloksacin treba oprezno primjenjivati kod pacijenata koji uzimaju
ljekove koji dovode do klinički značajne bradikardije. Vidjeti takođe
odjeljak 4.3.
Žene i stariji pacijenti mogu biti osjetljiviji na ljekove koji
produžuju QTc interval (kao što je moksifloksacin), pa je neophodan
poseban oprez.
Preosetljivost/alergijske reakcije
Zabilježena je pojava preosjetljivosti i alergijskih reakcija nakon prve
primjene fluorohinolona, uključujući i moksifloksacin. Anafilaktičke
reakcije mogu da se razviju do stadijuma šoka koji ugrožava život, čak i
nakon prve primjene lijeka. U tom slučaju, terapiju moksifloksacinom
treba obustaviti i započeti odgovarajuću terapiju (npr. antišok
terapiju).
Teški poremećaji jetre
Prijavljeni su slučajevi fulminantnog hepatitisa koji može da izazove
insuficijenciju jetre (uključujući i smrtne slučajeve) u toku primjene
moksifloksacina (vidjeti odjeljak 4.8). Ukoliko se jave znaci i simptomi
fulminantne bolesti jetre, kao što je npr. brzo napredujuća astenija
praćena žuticom, tamnim urinom, sklonošću ka krvarenju ili hepatičkom
encefalopatijom, pacijente treba savjetovati da se, prije nego što
nastave terapiju, obrate ljekaru.
Ukoliko se jave znaci oštećenja jetre, treba uraditi testove funkcije
jetre.
Teške bulozne reakcije kože
Prijavljeni su slučajevi buloznih kožnih reakcija, kao što su
Stevens-Johnson-ov sindrom i toksična epidermalna nekroliza kod primjene
moksifloksacina (vidjeti odjeljak 4.8). Pacijente savjetovati da u
slučaju pojave reakcija na koži i/ili sluzokožama, odmah konsultuju svog
ljekara prije nego što nastave sa terapijom.
Pacijenti sa predispozicijom za konvulzije
Poznato je da hinoloni mogu da podstaknu pojavu konvulzija. Zbog toga
ove ljekove treba oprezno koristiti kod bolesnika sa oštećenjima CNS,
koji mogu da stvore predispoziciju za pojavu epileptičkih napada ili da
snize prag za njihov nastanak. U slučaju pojave konvulzija, liječenje
moksifloksacinom treba obustaviti i primijeniti odgovarajuću terapiju.
Periferna neuropatija
Slučajevi senzorne ili senzomotorne polineuropatije u vidu parestezija,
hipoestezija, dizestezija ili slabosti prijavljeni su kod pacijenata
koji su primjenjivali hinolone, uključujući moksifloksacin. Pacijentima
koji su na terapiji moksifloksacinom treba savjetovati da se obrate svom
ljekaru prije nego što nastave sa terapijom ukoliko se pojave simptomi
neuropatije, kao što su bol, osjećaj pečenja, bridenje, utrnulost ili
slabost ekstremiteta (vidjeti odjeljak 4.8).
Psihijatrijske reakcije
Psihijatrijske reakcije mogu da se jave već nakon prve primjene
hinolona, uključujući moksifloksacin. U veoma rijetkim slučajevima,
depresija ili psihotične reakcije mogu da progrediraju do suicidalnih
misli ili pokušaja (vidjeti odjeljak 4.8). Ukoliko se jave ove reakcije,
moksifloksacin treba obustaviti i započeti odgovarajuću terapiju.
Moksifloksacin treba oprezno koristiti kod psihotičnih pacijenata ili
kod pacijenata sa psihijatrijskim oboljenjem u anamnezi.
Dijareja povezana sa primjenom antibiotika, uključujući kolitis
Slučajevi dijareje i kolitisa povezani sa primjenom antibiotika,
uključujući i pseudomembranozni kolitis i dijareju izazvanu sa
Clostridium difficile, prijavljeni su kod primjene antibiotika širokog
spektra dejstva, uključujući i moksifloksacin, i kreću se u rasponu od
blage dijareje do fatalnog kolitisa. Zbog toga je važno razmotriti ovu
dijagnozu kod pacijenata kod kojih se razvije ozbiljna dijareja tokom
ili nakon primjene moksifloksacina. Ukoliko se posumnja ili se potvrdi
postojanje dijareje ili kolitisa vezanih za upotrebu antibiotika,
potrebno je prekinuti terapiju antibioticima, uključujući i
moksifloksacin, i odmah sprovesti adekvatne terapijske mjere. Osim toga,
potrebno je sprovesti adekvatne mjere kontrole infekcije u cilju
smanjenja rizika od transmisije. Ljekovi koji inhibišu peristaltiku su
kontraindikovani kod pacijenata sa ozbiljnom dijarejom.
Pacijenti sa miastenijom gravis
Moksifloksacin treba oprezno primjenjivati kod pacijenata sa miastenijom
gravis, jer može doći do pogoršanja simptoma.
Zapaljenje tetiva, ruptura tetiva
Može se javiti zapaljenje i ruptura tetiva (naročito Ahilove tetive),
ponekad bilateralno, prilikom liječenja hinolonima, uključujući i
moksifloksacin, čak i 48 sati od početka terapije, ali i do nekoliko
mjeseci nakon prekida terapije. Rizik od upale tetiva i rupture tetive
je povećan kod osoba starijeg životnog doba i onih na terapiji
kortikosteroidima. Na prvi znak bola ili zapaljenja, pacijenti treba da
prekinu terapiju moksifloksacinom, odmore zahvaćeni ekstremitet(e) i da
se odmah obrate ljekaru da bi se započeo odgovarajući tretman zahvaćene
tetive (npr. imobilizacija) (vidjeti odjeljke 4.3 i 4.8).
Pacijenti sa oštećenjem bubrežne funkcije
Moksifloksacin treba oprezno koristiti kod starijih pacijenata sa
bubrežnim poremećajima, kod kojih je unos tečnosti neadekvatan, jer
dehidratacija može povećati rizik od bubrežne insuficijencije.
Poremećaj vida
Ako dođe do poremećaja vida ili se ispolji neki drugi efekat na očima,
trebalo bi odmah konsultovati oftalmologa (vidjeti odjeljke 4.7 i 4.8).
Poremećaji glikemije
Kao i sa drugim fluorohinolonima, poremećaji nivoa glukoze u krvi,
uključujući i hipoglikemiju i hiperglikemiju, su zabilježeni nakon
primjene moksifloksacina. Kod pacijenata liječenih moksifloksacinom,
poremećaji glikemije su se uglavnom javljali kod pacijenata sa
dijabetesom, koji su istovremeno bili na terapiji oralnim
antidijabeticima (npr. derivati sulfoniluree) ili na insulinu.
Preporučuje se pažljivo praćenje koncentracije glukoze u krvi kod
pacijenata sa dijabetesom (vidjeti odjeljak 4.8).
Prevencija fotosenzitivnih reakcija
Hinoloni kod pacijenata mogu da izazovu fotosenzitivne reakcije.
Međutim, u kliničkim studijama je pokazano da je kod primjene
moksifloksacina, rizik od pojave fotosenzitivnih reakcija manji. Bez
obzira na to, pacijente treba savjetovati da u toku liječenja
moksifloksacinom izbjegavaju izlaganje UV-zracima i dugotrajnoj/jakoj
sunčevoj svjetlosti.
Pacijenti sa deficitom glukoza-6-fosfat dehidrogenaze
Pacijenti koji u porodičnoj ili ličnoj anamnezi imaju deficit
glukoza-6-fosfat dehidrogenaze skloni su hemolitičkim reakcijama u toku
primjene hinolona. Zbog toga, moksifloksacin treba oprezno koristiti kod
ovih pacijenata.
Zapaljenje periarterijskog kiva
Rastvor za infuziju moksifloksacina je namijenjen isključivo za
intravensku primjenu. Intraarterijsku primjenu treba izbjegavati, jer su
preklinička ispitivanja pokazala da u slučaju ovog načina primjene
dolazi do zapaljenskih promjena periarterijskog tkiva.
Pacijenti sa komplikovanim infekcijama kože i mekih tkiva
Klinička efikasnost moksifloksacina u terapiji teških infekcija poslije
opekotina, zapaljenja fascija i infekcija dijabetičkog stopala sa
osteomijelitisom nije ustanovljena.
Pacijenti na dijeti u kojoj se kontroliše unos natrijuma
Ovaj lijek sadrži 34 mmol natrijuma po dozi. Savjetuje se poseban oprez
prilikom upotrebe kod pacijenata koji su na dijeti u kojoj se kontroliše
unos natrijuma.
Interferencija sa biološkim testovima
Terapija moksifloksacinom može, usljed supresije rasta mikobakterija,
dati lažno negativne rezultate na kulturu Mycobacterium spp.
Pacijenti sa MRSA infekcijama
Moksifloksacin se ne preporučuje za liječenje pacijenata sa infekcijom
uzrokovanom meticilin rezistentnim Staphylococcus aureus (MRSA). U
slučaju suspektne ili potvrđene MRSA infekcije, treba započeti liječenje
odgovarajućim antibiotikom (vidjeti odjeljak 5.1).
Pedijatrijska populacija
Zbog negativnog djelovanja moksifloksacina na hrskavicu mladih životinja
(vidjeti odjeljak 5.3) upotreba moksifloksacina je kontraindikovana kod
djece i adolescenata mlađih od 18 godina (vidjeti odjeljak 4.3).
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Interakcije sa ljekovima
Kod istovremene primjene moksifloksacina i sljedećih ljekova ne može se
isključiti aditivni efekat na produženje QT intervala. Ovo može dovesti
do povećanog rizika od nastanka ventrikularnih aritmija, uključujući
torsade de pointes. Iz tog razloga je kontraindikovana upotreba
moksifloksacina sa sljedećim ljekovima (vidjeti odjeljak 4.3):
- antiaritmici klase IA (npr. hinidin, hidrohinidin, dizopiramid),
- antiaritmici klase III (npr. amjodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid),
- antipsihotici (npr. fenotiazini, pimozid, sertindol, haloperidol,
sultoprid),
- triciklični antidepresivi,
- neki antimikrobni ljekovi (sakvinavir, sparfloksacin, intravenski
eritromicin, pentamidin, antimalarici, posebno halofantrin),
- neki antihistaminici (terfenadin, astemizol, mizolastin), i
- drugi (cisaprid, intravenski vinkamin, bepridil, difemanil).
Moksifloksacin treba pažljivo primjenjivati kod pacijenata koji uzimaju
ljekove koji mogu da smanje nivo kalijuma (npr. diuretici Henleove
petlje i tiazidni diuretici, laksativi i klizme (u velikim dozama),
kortikosteroidi, amfotericin B) ili sa ljekovima koji su udruženi sa
pojavom klinički značajne bradikardije.
Nakon višekratnog doziranja kod zdravih dobrovoljaca, moksifloksacin je
povećao C_(max) digoksina za oko 30% bez uticaja na površinu ispod krive
(PIK) ili bazalne vrijednosti. Nisu potrebne posebne mjere
predostrožnosti kod istovremene primjene moksifloksacina i digoksina.
U ispitivanjima u kojima su učestvovali ispitanici sa šećernom bolešću
koji su istovremeno primali moksifloksacin i glibenklamid, došlo je do
smanjenja maksimalne koncentracije glibenklamida u krvi za oko 21%.
Kombinacija glibenklamida i moksifloksacina bi mogla teoretski da dovede
do blage i prolazne hiperglikemije. Međutim, primijećene farmakokinetske
promjene glibenklamida nisu rezultovale promjenom njegovih
farmakodinamskih parametara (glikemija, insulinemija). Zbog toga, ne
postoji klinički značajna interakcija između moksifloksacina i
glibenklamida.
Promjene u INR
U velikom broju slučajeva opisano je povećanje aktivnosti oralnih
antikoagulanasa kod pacijenata koji primaju antibiotike, naročito
fluorohinolone, makrolide, tetracikline, kotrimoksazol i neke
cefalosporine. Stanja infekcije i inflamacije, starost i opšte stanje
bolesnika, predstavljaju faktore rizika. U ovim okolnostima, teško je
odrediti da li je infekcija ili liječenje antibiotikom dovelo do
poremećaja INR (internacionalni normalizovan odnos). Kao mjera
predostrožnosti, preporučuje se češće praćenje INR. Ako je neophodno,
dozu oralnog antikoagulansa treba podesiti prema potrebi.
Klinička ispitivanja su pokazala da ne postoje interakcije kod
istovremene primjene moksifloksacina sa: ranitidinom, probenecidom,
oralnim kontraceptivima, suplementima kalcijuma, parenteralno
primijenjenim morfinom, teofilinom, ciklosporinom i itrakonazolom.
Ispitivanja u in vitro uslovima sa humanim enzimima citohroma P450
potvrdila su ove podatke. Imajući u vidu ove rezultate, malo su
vjerovatne metaboličke interakcije preko enzima citohroma P450.
Interakcije sa hranom
Moksifloksacin nema značajne interakcije sa hranom, uključujući i
mliječne proizvode.
4.6. Primjena u periodu trudnoće i dojenja
Trudnoća
Nije ispitivana bezbjednost primjene moksifloksacina kod trudnica.
Studije na životinjama su pokazale postojanje reproduktivne toksičnosti
(vidjeti odjeljak 5.3). Potencijalni rizik za čoveka nije poznat. Usljed
eksperimentalno utvrđenog rizika od oštećenja hrskavice nezrelih
životinja i reverzibilnog oštećenja zglobova kod djece koja su dobijala
neke fluorohinolone, moksifloksacin se ne smije primjenjivati kod
trudnica (vidjeti odjeljak 4.3).
Dojenje
Nema raspoloživih podataka za žene koje doje. Pretklinički podaci
pokazuju da se male količine moksifloksacina izlučuju u mlijeko. U
odsustvu podataka kod ljudi i usljed eksperimentalnog rizika od
oštećenja hrskavice nezrelih životinja poslije primjene fluorohinolona,
dojenje je kontraindikovano tokom terapije moksifloksacinom (vidjeti
odjeljak 4.3).
Fertilitet
Studije na životinjama ne ukazuju da moksifloksacin ima negativan uticaj
na fertilitet (vidjeti odjeljak 5.3).
4.7. Uticaj na psihofizičke sposobnosti prilikom upravljanja motornim
vozilima i rukovanja mašinama
Nisu sprovedena ispitivanja uticaja moksifloksacina na sposobnost
upravljanja motornim vozilima i rukovanje mašinama. Međutim,
fluorohinoloni, uključujući moksifoksacin, mogu da smanje sposobnost
pacijenta da upravlja motornim vozilima ili rukuje mašinama usljed
efekata na CNS (npr. vrtoglavica, akutni, tranzitorni gubitak vida,
vidjeti odjeljak 4.8) ili akutni i kratkotrajni gubitak svijesti
(sinkopa, vidjeti odjeljak 4.8). Pacijente treba savjetovati da prije
početka upravljanja motornim vozilima ili rukovanja mašinama procjene
kako reaguju na moksifloksacin.
4.8. Neželjena dejstva
U nastavku su data neželjena dejstva prijavljena u svim kliničkim
studijama sa moksifloksacinom u dozi od 400 mg/dan (intravenska
primjena, sekvencijalna (intravenska/oralna) primjena i oralna
primjena), razvrstana prema učestalosti ispoljavanja:
Osim mučnine i dijareje, učestalost svih neželjenih dejstava bila je
manja od 3%.
U okviru svake grupe učestalosti, neželjena dejstva su navedena od
ozbiljnih ka onima koja ne spadaju u kategoriju ozbiljnih.
Učestalost je definisana kao:
Česta (≥1/100 do <1/10)
Povremena (≥1/1000 do <1/100)
Rijetka (≥1/10000 do <1/1000)
Veoma rijetka (<1/10000).
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Organski sistem | Česta | Povremena | Rijetka | Veoma rijetka |
| | | | | |
| | (≥ 1/100 do < | (≥ 1/1000 do < 1/100) | (≥ 1/10000 do < | (< 1/10000) |
| | 1/10) | | 1/1000) | |
+=====================+====================+=======================+===================+=====================+
| Infekcije i | Superinfekcije | | | |
| infestacije | rezistentnim | | | |
| | bakterijama ili | | | |
| | gljivicama (npr. | | | |
| | oralna i vaginalna | | | |
| | kandidijaza) | | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Anemija, leukopenija, | | Povećan nivo |
| krvi i limfnog | | neutropenija, | | protrombina/ |
| sistema | | trombocitopenija, | | |
| | | trombocitemija, | | smanjenje INR, |
| | | eozinofilija, | | |
| | | produženo | | agranulocitoza |
| | | protrombinsko | | |
| | | vrijeme/porast INR | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Imunološki | | Alergijske reakcije | Anafilaksa, | |
| poremećaji | | (vidjeti odjeljak | uključujući veoma | |
| | | 4.4) | rijetko šok | |
| | | | opasan po život | |
| | | | (vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4), alergijski | |
| | | | edem / angioedem | |
| | | | (uklj. edem | |
| | | | larinksa | |
| | | | potencijalno | |
| | | | opasan po život, | |
| | | | vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4.) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji | | Hiperlipidemija | Hiperglikemija, | Hipoglikemija |
| metabolizma i | | | | |
| ishrane | | | hiperurikemija | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Psihijatrijski | | Anksioznost, | Emotivna | Depersonalizacija |
| poremećaji | | | labilnost, | |
| | | psihomotorna | | psihotične reakcije |
| | | hiperaktivnost | depresija (u | (koje mogu da |
| | | /agitiranost | veoma rijetkim | progrediraju do |
| | | | slučajevima može | ponašanja koje vodi |
| | | | da progredira do | samopovređivanjukao |
| | | | ponašanja koje | što su suicidalne |
| | | | vodi | ideje/misli ili |
| | | | samopovređivanju, | suicidalni |
| | | | kao što su | pokušaji, vidjeti |
| | | | suicidalne | odjeljak 4.4) |
| | | | ideje/misli ili | |
| | | | suicidalni | |
| | | | pokušaji, vidjeti | |
| | | | odjeljak 4.4), | |
| | | | | |
| | | | halucinacije | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji nervnog | Glavobolja, | Parestezija i | Hipoestezija, | Hiperestezija |
| sistema | | dizestezija, | | |
| | nesvjestica | poremećaj ukusa | poremećaj čula | |
| | | (uklj. u veoma | mirisa (uklj. | |
| | | rijetkim slučajevima | anosmiju), noćne | |
| | | ageuziju), konfuzija | more, poremećaj | |
| | | i dezorijentacija, | koordinacije | |
| | | | (uklj. poremećaj | |
| | | poremećaj sna | hoda zbog | |
| | | (pretežno nesanica) | nesvjestice ili | |
| | | | vertiga), | |
| | | tremor, vertigo, | konvulzije, uklj. | |
| | | | grand mal | |
| | | somnolencija | konvulzije | |
| | | | (vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4), | |
| | | | | |
| | | | poremećaj pažnje, | |
| | | | | |
| | | | poremećaj govora, | |
| | | | | |
| | | | amnezija, | |
| | | | periferna | |
| | | | neuropatija i | |
| | | | polineuropatija | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Poremećaj vida, uklj. | | Prolazni gubitak |
| oka | | diplopiju i zamućen | | vida (posebno vezan |
| | | vid (posebno zbog CNS | | za reakcije u |
| | | reakcija, vidjeti | | CNS-u, vidjeti |
| | | odjeljak 4.4) | | odjeljke 4.4 i 4.7) |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | | Tinitus, | |
| uha i centra za | | | poremećaj sluha, | |
| ravnotežu | | | uklj. gubitak | |
| | | | sluha (obično | |
| | | | reverzibilan) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Kardiološki | Produženje QT | Produženje QT | Ventrikularne | Nespecifične |
| poremećaji | intervala kod | intervala (vidjeti | tahiaritmije, | aritmije, torsade |
| | pacijenata sa | odjeljak 4.4), | sinkopa (tj. | de pointes, |
| | hipokalijemijom | | akutni i | (vidjeti odjeljak |
| | (vidjeti odjeljke | palpitacije, | kratkotrajni | 4.4), srčani zastoj |
| | 4.3 i 4.4) | | gubitak svijesti) | (vidjeti odjeljak |
| | | tahikardija, | | 4.4) |
| | | | | |
| | | atrijalna | | |
| | | fibrilacija, | | |
| | | | | |
| | | angina pektoris | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Vaskularni | | Vazodilatacija | Hipertenzija, | |
| poremećaji | | | hipotenzija | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Respiratorni | | Dispneja (uključujući | | |
| torakalni i | | astmatična stanja) | | |
| medijastinalni | | | | |
| poremećaji | | | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Gastrointesti-nalni | Mučnina, | Smanjen apetit i unos | Disfagija, | |
| poremećaji | | hrane, opstipacija, | stomatitis, | |
| | povraćanje, | | | |
| | | dispepsija, | kolitis povezan | |
| | gastrointestinalni | flatulencija, | sa primjenom | |
| | i abdominalni bol, | | antibiotika | |
| | | gastritis, porast | (uključujući | |
| | dijareja | amilaze | pseudomembranozni | |
| | | | kolitis, u veoma | |
| | | | rijetkim | |
| | | | slučajevima | |
| | | | povezan sa | |
| | | | komplikacijama | |
| | | | koje mogu da | |
| | | | ugroze život, | |
| | | | vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Hepatobilijarni | Porast | Oštećenje jetre | Žutica, hepatitis | Fulminantni |
| poremećaji | transaminaza | (uklj. porast LDH), | (uglavnom | hepatitis koji |
| | | | holestatski) | potencijalno može |
| | | porast bilirubina, | | da dovede do |
| | | | | insuficijencije |
| | | porast gama | | jetre opasne po |
| | | glutamil-transferaze, | | život (uklj. smrtne |
| | | | | slučajeve, vidjeti |
| | | porast alkalne | | odjeljak 4.4) |
| | | fosfataze u krvi | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Pruritus, ospa, | | Bulozne reakcije |
| kože i potkožnog | | urtikarija, suva koža | | kože, kao što je |
| tkiva | | | | Stevens-Johnson |
| | | | | sindrom i toksična |
| | | | | epidermalna |
| | | | | nekroliza |
| | | | | (potencijalno |
| | | | | opasna po život, |
| | | | | vidjeti odjeljak |
| | | | | 4.4) |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji | | Artralgija, | Tendinitis | Ruptura tetive |
| mišićno - | | | (vidjeti odjeljak | (vidjeti odjeljak |
| skeletnog, vezivnog | | mijalgija | 4.4), | 4.4), |
| i koštanog tkiva | | | | |
| | | | grčevi u | artritis, |
| | | | mišićima, | |
| | | | | rigiditet mišića, |
| | | | trzanje mišića, | |
| | | | | pogoršanje simptoma |
| | | | mišićna slabost | miastenije gravis |
| | | | | (vidjeti odjeljak |
| | | | | 4.4) |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Dehidratacija | Oštećenje bubrega | |
| bubrega i urinarnog | | | (uklj. porast | |
| sistema | | | azotnih materija | |
| | | | i kreatinina u | |
| | | | krvi), | |
| | | | | |
| | | | bubrežna | |
| | | | insuficijencija | |
| | | | (vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Opšti poremećaji i | Reakcije na mjestu | Opšta slabost | Edem | |
| reakcije na mjestu | injekcije i | (uglavnom astenija | | |
| primjene | infuzije | ili umor), bolna | | |
| | | stanja (uklj. bol u | | |
| | | leđima, grudima, | | |
| | | karlici i | | |
| | | ekstremitetima), | | |
| | | | | |
| | | znojenje, | | |
| | | | | |
| | | tromboflebitis na | | |
| | | mjestu infuzije | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
Sljedeća neželjena dejstva se javljaju češće u subgrupi intravenski
tretiranih pacijenata, sa ili bez oralne terapije u nastavku:
Česta: povećana gama-glutamil-transferaza
Povremena: ventrikularne tahiaritmije, hipotenzija, edem, kolitis
povezan sa primjenom antibiotika (uključujući pseudomembranozni kolitis,
u vrlo rijetkim slučajevima udružen sa po život opasnim komplikacijama,
vidjeti odjeljak 4.4), epileptični napadi uključujući grand mal
konvulzije (vidjeti odjeljak 4.4), halucinacije, oštećenje bubrega
(uključujući povećanje azotnih materija u krvi i kreatinina), bubrežna
insuficijencija (vidjeti odjeljak 4.4).
U toku primjene drugih fluorohinolona prijavljena su sljedeća veoma
rijetka neželjena dejstva, koja se takođe mogu javiti prilikom liječenja
moksifloksacinom: hipernatrijemija, hiperkalcemija, hemolitička anemija,
rabdomioliza, fotosenzitivne reakcije (vidjeti odjeljak 4.4).
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Agenciji za ljekove i medicinska sredstva
Crne Gore (CALIMS):
Agencija za ljekove i medicinska sredstva Crne Gore
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax:+382 (0) 20 310 581
www.calims.me
nezeljenadejstva@calims.me
putem IS zdravstvene zaštite
4.9. Predoziranje i mjere koje je potrebno preduzeti
Kod slučajnog predoziranja se ne preporučuju posebne mjere. Treba
započeti opšte simptomatsko liječenje. Zbog mogućnosti produženja QT
intervala treba pratiti EKG. Istovremena primjena medicinskog uglja sa
moksifloksacinom primijenjenim oralno ili intravenski u dozi od 400 mg
smanjuje sistemsku bioraspoloživost lijeka za više od 80% odnosno 20%,
respektivno. Upotreba medicinskog uglja u ranoj fazi resorpcije može
biti korisna za sprječavanje prekomjernog povećanja sistemske
koncentracije moksifloksacina u slučaju oralnog predoziranja.
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Hinolonski antibakterijski ljekovi;
Fluorohinoloni
ATC kod: J01MA14
Mehanizam djelovanja
Moksifloksacin inhibira bakterijske tip II topoizomeraze (DNK giraza i
topoizomeraza IV) koje su neophodne za replikaciju, transkripciju i
reparaciju bakterijske DNK.
PK/PD
Fluorohinoloni imaju baktericidno dejstvo koje zavisi od koncentracije.
Farmakodinamska ispitivanja fluorohinolona na životinjskim infektivnim
modelima, kao i ispitivanja na ljudima, pokazuju da je primarna
odrednica efikasnosti PIK₂₄/MIK odnos.
Mehanizam rezistencije
Rezistencija na fluorohinolone se može javiti kao posljedica mutacije
DNK giraze i topoizomeraze IV. Drugi mehanizmi mogu uključivati prejaku
ekspresiju efluks pumpi, nepropustljivost i protein posredovanu zaštitu
DNK giraze. Unakrsna rezistencija se može očekivati između
moksifloksacina i drugih fluorohinolona.
Na aktivnost moksifloksacina ne utiču mehanizmi rezistencije koji su
specifični za antibakterijske ljekove drugih klasa.
Osjetljivost u in vitro uslovima
Prema preporukama Evropskog komiteta za testiranje osjetljivosti na
antibiotike (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing
– EUCAST), granične vrijednosti MIK i difuzinih zona diska za
moksifloksacin su (01.01.2011):
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Organizam | Osjetljiv | Rezistentan |
+:========================+:=======================:+:=======================:+
| Staphylococcus spp. | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| | | |
| | ≥24 mm | <21 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| S. pneumoniae | ≤0,5 mg/l | > 0,5 mg/l |
| | | |
| | ≥22 mm | <22 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Streptococcus grupe A, | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| B, C, G | | |
| | ≥18 mm | <15 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| H. influenzae | ≤0,5 mg/l | ≤0,5 mg/l |
| | | |
| | ≥25 mm | ≥25 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| M. catarrhalis | ≤0,5 mg/l | > 0,5 mg/l |
| | | |
| | ≥23 mm | <23 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Enterobacteriaceae | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| | | |
| | ≥20 mm | <17 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Granične vrijednosti | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| nezavisno od vrste | | |
| bakterije* | | |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| *Ove granične vrijednosti su određene uglavnom na osnovu |
| farmakokinetičkih/farmakodinamskih podataka i ne zavise od MIK za |
| specifične vrste. Treba ih koristiti samo za one vrste za koje ne postoje |
| definisane granične vrijednosti i ne treba ih koristiti za one vrste za |
| koje predstoji određivanje kriterijuma za interpretaciju. |
+-----------------------------------------------------------------------------+
Mikrobiološka osjetljivost
Prevalenca stečene rezistencije za određene bakterije može da varira
geografski i da se mijenja u toku vremena, te su zbog toga poželjni
lokalni podaci o rezistenciji, naročito kada se radi o liječenju teških
infekcija. Ukoliko je lokalna prevalenca rezistencije takva da je korist
od liječenja nekih infekcija dovedena u pitanje, treba potražiti savjet
specijaliste.
+-----------------------------------------------------------------------+
| Uobičajeno osjetljive vrste |
+:======================================================================+
| Aerobni Gram-pozitivni mikroorganizmi |
| |
| Staphylococcus aureus*⁺ |
| |
| Streptococcus agalactiae (Grupa B) |
| |
| Streptococcus milleri grupa* (S. anginosus, S. constellatus i S. |
| intermedius) |
| |
| Streptococcus pneumoniae* |
| |
| Streptococcus pyogenes* (Grupa A) |
| |
| Streptococcus viridans grupa (S.viridans, S.mutans, S.mitis, |
| S.sanguinis, S.salivarius, S.thermophilus) |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-negativni mikroorganizmi |
| |
| Acinetobacter baumanii |
| |
| Haemophilus influenzae* |
| |
| Legionella pneumophila |
| |
| Moraxella (Branhamella) catarrhalis* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Anaerobni mikroorganizmi |
| |
| Prevotella spp. |
+-----------------------------------------------------------------------+
| “Drugi” mikroorganizmi |
| |
| Chlamydophila (Chlamydia) pneumoniae* |
| |
| Coxiella burnetii |
| |
| Mycoplasma pneumoniae* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Vrste kod kojih stečena rezistencija može biti problem |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-pozitivni mikroorganizmi |
| |
| Enterococcus faecalis* |
| |
| Enterococcus faecium* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-negativni mikroorganizmi |
| |
| Enterobacter cloacae* |
| |
| Escherichia coli*# |
| |
| Klebsiella oxytoca |
| |
| Klebsiella pneumoniae*# |
| |
| Proteus mirabilis* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Anaerobni mikroorganizmi |
| |
| Bacteroides fragilis* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Rezistentni organizmi |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-negativni mikroorganizmi |
| |
| Pseudomonas aeruginosa |
+-----------------------------------------------------------------------+
| * U kliničkim studijama je pokazana zadovoljavajuća aktivnost za |
| osjetljive sojeve |
| |
| + Meticilin rezistentni S. aureus ima veliku vjerovatnoću |
| rezistencije na fluorohinolone. Prijavljena učestalost rezistencije > |
| 50% za meticilin rezistentni S. aureus |
| |
| # ESBL sojevi su često rezistentni na fluorohinolone |
+-----------------------------------------------------------------------+
5.2. Farmakokinetički podaci
Resorpcija i bioraspoloživost
Poslije intravenske infuzije 400 mg moksifloksacina u trajanju od 1
sata, najviša koncentracija u plazmi od oko 4,1 mg/l je primijećena na
kraju infuzije, i odgovara prosječnom povećanju od oko 26% u odnosu na
onu poslije oralne primjene (3,1 mg/l). Vrijednost PIK-a od oko 39
mg∙h/l poslije i.v. primjene je samo neznatno viša od one primijećene
poslije oralne primjene (35 mg∙h/l) i u skladu je sa apsolutnom
bioraspoloživošću od oko 91%.
Kod pacijenata, nema potrebe za podešavanjem doze intravenski
primijenjenog moksifloksacina zavisno od starosti ili pola.
Farmakokinetika je linearna u doznom intervalu pojedinačnih oralnih doza
50-1200 mg, zatim do pojedinačne intravenske doze od 600 mg i do 600 mg
jednom dnevno tokom 10 dana.
Distribucija
Moksifloksacin se brzo distribuira u ekstravaskularni prostor.
Ravnotežni volumen distribucije je oko 2 l/kg. In vitro i ex vivo
eksperimenti su pokazali vezivanje za proteine plazme od oko 40-42%
nezavisno od koncentracije lijeka. Moksifloksacin se uglavnom vezuje za
serumski albumin.
Maksimalne koncentracije od 5,4 mg/kg i 20 mg/l (geometrijska sredina)
su postignute u bronhijalnoj mukozi i epitelijalnoj tečnosti,
respektivno 2,2 sata poslije oralne doze. Odgovarajuća najviša
koncentracija u alveolarnim makrofagima je iznosila 56,7 mg/kg. U
tečnosti plikova na koži koncentracija od 1,75 mg/l je registrovana 10
sati poslije intravenske primjene. Odnos koncentracija-vrijeme za
slobodnu frakciju lijeka u intersticijalnoj tečnosti je sličan onome u
plazmi, sa najvišom koncentracijom slobodne frakcije lijeka od 1,0 mg/l
(geometrijska sredina) koja se postiže oko 1,8 sati poslije intravenskog
doziranja.
Metabolizam
Moksifloksacin podliježe fazi II biotransformacije i izlučuje se putem
bubrega (oko 40%) kao i bilijarno/fekalnim putem (oko 60%) i to kao
nepromijenjen lijek, kao i u formi sulfo-jedinjenja (M1) i glukuronida
(M2). M1 i M2 su jedini metaboliti od značaja u ljudskoj populaciji i
oba su mikrobiološki neaktivna.
U kliničkoj fazi I i in vitro studijama nisu primijećene metaboličke
farmakokinetske interakcije sa drugim ljekovima koji podliježu fazi I
biotransformacije koja uključuje enzime citohroma P450. Nema indicija o
postojanju oksidativnog metabolizma.
Eliminacija
Prosječno poluvrijeme eliminacije iz plazme je oko 12 sati. Prosječni
ukupni klirens poslije doze od 400 mg iznosi 179-246 ml/min. Po
intravenskoj infuziji 400 mg lijeka, oko 22% lijeka u nepromjenjenom
obliku je nađeno u urinu a u fecesu oko 26 %. Ukupno izlučivanje unijete
doze poslije intravenske primjene (nepromijenjen lijek i metaboliti)
iznosi ukupno oko 98%. Bubrežni klirens iznosi 24-53 ml/min i ukazuje na
parcijalnu tubularnu reapsorpciju lijeka preko bubrega. Istovremena
primjena moksifloksacina i ranitidina ili probenecida nije dovela do
promjene bubrežnog klirensa osnovne forme lijeka.
Oštećena funkcija bubrega
Farmakokinetska svojstva moksifloksacina se ne razlikuju značajno kod
pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega (uklj. klirens kreatinina > 20
ml/min/1,73 m²). Kako se bubrežna funkcija smanjuje, koncentracija M2
metabolita (glukuronid) raste faktorom 2,5 (sa klirensom kreatinina < 30
ml/min/1,73 m²).
Oštećena funkcija jetre
Na bazi do sada sprovedenih farmakokinetskih ispitivanja kod pacijenata
sa insuficijencijom jetre (Child-Pugh A, B) ne može se odrediti da li
postoje bilo koje razlike u poređenju sa zdravim dobrovoljcima.
Oslabljena funkcija jetre je bila povezana sa većom koncentracijom M1 u
plazmi, dok je nepromijenjen lijek bio slične koncentracije kao kod
zdravih dobrovoljaca. Ne postoji dovoljno iskustva u kliničkoj primjeni
moksifloksacina kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti lijeka
Tokom konvencionalnih studija ispitivanja ponovljenog doziranja
moksifloksacina je došlo do hematoloških i hepatoloških toksičnosti kod
glodara i ne-glodara. Toksični efekti na CNS su primijećeni kod majmuna.
Ovi efekti su se javili poslije primjene visokih doza moksifloksacina i
u dužem vremenskom intervalu.
Kod pasa, visoka oralna doza (≥60 mg/kg) odnosno koncentracija u plazmi
koja pri tom nastaje od ≥20 mg/l izaziva promjene u elektroretinogramu i
u izolovanim slučajevima atrofiju retine.
Poslije intravenske primjene, nalazi koji su ukazivali na sistemsku
toksičnost su bili najizrazitiji kada je moksifloksacin primijenjen
bolus injekcijom (45 mg/kg), ali nisu primijećeni kada je moksifloksacin
(40 mg/kg) primijenjen kao spora infuzija duže od 50 minuta.
Poslije intraarterijske injekcije, primijećene su zapaljenske promjene
koje su uključile periarterijsko meko tkivo. One sugerišu da
intraarterijsku primjenu treba izbjegavati.
Moksifloksacin je pokazao genotoksičnost u in vitro testovima na
bakterijskim ili ćelijama sisara. U in vivo testovima nije bilo znakova
genotoksičnosti, iako su primjenjivane vrlo visoke doze moksifloksacina.
Moksifloksacin nije bio kancerogen u eksperimentalnim studijama rađenim
na pacovima.
In vitro, moksifloksacin je pokazao elektrofiziološka svojstva koja mogu
da dovedu do produženja QT intervala, iako u većim dozama.
Poslije intravenske primjene moksifloksacina psima (30 mg/kg
infundovanih tokom 15, 30 ili 60 minuta), stepen QT produženja je jasno
zavisio od brzine infuzije, drugim riječima, što je bilo kraće trajanje
infuzije to je bilo izrazitije produženje QT intervala. Nije bilo
produženja QT intervala kada je doza od 30 mg/kg primijenjena putem
infuzije tokom 60 minuta.
Reproduktivne studije sprovedene na pacovima, zečevima i majmunima
pokazuju da dolazi do prolaska lijeka kroz placentu. Studije na pacovima
(p.o. i i.v.) i majmunima (p.o.) nisu pružile dokaz o teratogenosti ili
poremećaju fertiliteta poslije administracije moksifloksacina. Blago
povećanje incidence malformacija kičme i rebara je primijećeno kod
fetusa zečeva, ali samo pri dozama (20 mg/kg i.v.) koje su bile udružene
sa teškom maternalnom toksičnošću. Došlo je i do povećanja incidence
abortusa kod majmuna i zečeva pri humanim terapijskim koncentracijama.
Hinoloni, uključujući moksifloksacin, izazivaju oštećenja hrskavice
velikih zglobova kod nezrelih životinja.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci
- Natrijum hlorid
- Natrijum hidroksid
- Hlorovodonična kiselina, koncentrovana
- Voda za injekcije.
6.2. Inkompatibilnosti
Sledeći rastvori su inkompatibilni sa Cenomar, rastvorom za infuziju:
- Natrijum hlorid 10% i 20% rastvori
- Natrijum bikarbonat 4,2% i 8,4% rastvori
6.3. Rok upotrebe
3 godine.
Lijek primjeniti odmah nakon otvaranja i/ili rastvaranja sa
kompatibilnim rastvorima.
Lijek ne treba koristiti po isteku roka upotrebe označenog na pakovanju.
6.4. Posebne mjere upozorenja pri čuvanju
Proizvod ne zahtjeva posebne uslove čuvanja. Ne čuvati u frižideru i ne
zamrzavati.
Čuvati van domašaja i vidokruga djece.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Unutrašnje pakovanje gotovog lijeka je boca od providnog stakla
hidrolitičke otpornosti tip II, zatvorena hlorbutil gumenim zatvaračem i
flip kapicom. Kapica je izrađena od aluminijuma i plastičnog dijela.
Spoljnje pakovanje lijeka je složiva kartonska kutija. U kartonskoj
kutiji se nalazi jedna boca.
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga
uputstva za rukovanje lijekom)
Proizvod je namijenjen samo za jednokratnu upotrebu. Preostalu količinu
lijeka baciti.
Ne koristiti rastvor koji sadrži vidljive čestice ili je zamućen.
Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove
upotrebe treba ukloniti u skladu sa važećim propisima.
Cenomar, rastvor za infuziju je kompatibilan sa sledećim rastvorima:
NaCl 0,9%, Glukoza 5% i 10%, Ringerov rastvor, Hartmanov rastvor.
6.7. Režim izdavanja lijeka
Ograničen recept.
7. NOSILAC DOZVOLE
Hemofarm AD Vršac Poslovna jedinica Podgorica
8 marta 55A, Podgorica, Crna Gora
8. BROJ PRVE DOZVOLE / OBNOVE DOZVOLE
Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400mg/250ml, staklena boca, 1x250 ml:
2030/16/346 - 1795
9. DATUM PRVE DOZVOLE / DATUM OBNOVE DOZVOLE
Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400mg/250ml, staklena boca, 1x250 ml:
20.12.2016. godine
10. DATUM POSLEDNJE REVIZIJE TEKSTA SAŽETKA OSNOVNIH KARAKTERISTIKA
LIJEKA
Decembar, 2016. godine
+-----------------------------------------------------------------------+
| Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400 mg/ 250 ml, |
| |
| staklena boca, 1 x 250 ml |
+=======================================================================+
-----------------------------------------------------------------------
Proizvođač: Hemofarm A.D.
----------------- -----------------------------------------------------
Adresa: Beogradski put bb, 26300 Vršac, Republika Srbija
Podnosilac Hemofarm A.D. Vršac Poslovna jedinica Podgorica
zahtjeva:
Adresa: 8 marta 55A, Podgorica, Crna Gora
-----------------------------------------------------------------------
1. NAZIV LIJEKA
Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400 mg/ 250 ml
INN: moksifloksacin
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
250 ml rastvora za infuziju sadrži:
moksifloksacin 400 mg
(u obliku moksifloksacin hidrohlorida)
Pomoćna supstanca sa potvrđenim dejstvom:
250 ml rastvora za infuziju sadrži 34 mmol (787mg) natrijuma.
Za listu svih pomoćnih supstanci, vidjeti odeljak 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Rastvor za infuziju.
Bistar rastvor zelenkasto-žute boje.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
- Vanbolnički stečena pneumonija
- Komplikovane infekcije kože i potkožnog tkiva
Moksifloksacin treba primjenjivati samo u slučajevima kada se procijeni
da nije moguće primijeniti antibakterijske ljekove koji se uobičajeno
koriste kao inicijalna terapija navedenih infekcija.
Treba razmotriti i zvanične vodiče o pravilnoj upotrebi antibiotika.
4.2. Doziranje i način primjene
Lijek se primjenjuje putem infuzije, jednom dnevno, u dozi od 400 mg.
Inicijalna intravenska terapija se može nastaviti oralnom terapijom
tabletama moksifloksacina od 400 mg, kada je to klinički indikovano.
U kliničkim studijama, većina pacijenata prebačena je na oralnu terapiju
unutar 4 dana (vanbolnički stečena pneumonija) ili 6 dana (komplikovane
infekcije kože i potkožnog tkiva). Preporučeno ukupno trajanje
intravenske i oralne terapije je 7-14 dana kod vanbolnički stečene
pneumonije, i 7-21 dan u slučaju komplikovanih infekcija kože i
potkožnog tkiva.
Poremećaj funkcije bubrega/jetre
Nije potrebno podešavanje doze kod pacijenata sa blagom do umjereno
oštećenom funkcijom bubrega ili kod pacijenata na hroničnoj dijalizi
odnosno hemodijalizi i kontinuiranoj ambulantnoj peritonealnoj dijalizi
(vidjeti odjeljak 5.2).
Nema dovoljno podataka za pacijente sa oštećenom funkcijom jetre
(vidjeti odjeljak 4.3).
Druge specijalne populacije pacijenata
Nije potrebno prilagođavanje doze kod starijih i kod pacijenata sa malom
tjelesnom masom.
Djeca i adolescenti
Cenomar je kontraindikovan kod djece i adolescenata. Efikasnost i
bezbjednost primjene moksifloksacina kod djece i adolescenata nisu
ustanovljene (vidjeti odjeljak 4.3).
Način primjene
Za intravensku primjenu; konstantna infuzija u trajanju od najmanje 60
minuta (vidjeti takođe odjeljak 4.4).
Ukoliko je medicinski indikovano, rastvor za infuziju se može
primjenjivati preko T-tube, zajedno sa kompatibilnim rastvorima za
infuziju (vidjeti odjeljak 6.6).
4.3. Kontraindikacije
- preosjetljivost na moksifloksacin, druge hinolone ili bilo koju
pomoćnu supstancu koja ulazi u sastav lijeka (vidjeti odjeljak 6.1)
- trudnoća i laktacija (vidjeti odjeljak 4.6)
- pacijenti uzrasta do 18. godine
- pacijenti koji u anamnezi imaju oboljenje/poremećaj tetiva povezano sa
terapijom hinolonima
U pretkliničkim i kliničkim ispitivanjima, primijećene su promjene u
elektrofiziologiji srca (produženi QT interval) u toku liječenja
moksifloksacinom. Zbog toga, iz bezbjednosnih razloga, moksifloksacin je
kontraindikovan kod pacijenata sa:
- kongenitalnim ili dokumentovanim stečenim produženjem QT intervala,
- poremećajem elektrolita, posebno kod nekorigovane hipokalijemije,
- klinički značajnom bradikardijom,
- klinički značajnom insuficijencijom srca i smanjenom ejekcionom
frakcijom lijeve komore,
- simptomatskim aritmijama u anamnezi.
Cenomar se ne smije koristiti istovremeno sa drugim ljekovima koji
produžavaju QT interval (vidjeti takođe odjeljak 4.5.).
Zbog ograničenih kliničkih podataka, moksifloksacin je takođe
kontraindikovan kod pacijenata sa smanjenom funkcijom jetre (Child Pugh
C) i kod pacijenata sa transaminazama 5 puta većim od gornje granice
referentnih vrijednosti.
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
Prilikom procjene dobrobiti terapije moksifloksacinom, posebno kod
infekcija koje nisu ozbiljne, treba uzeti u obzir podatke navedene u
odjeljku posebnih upozorenja i mjera opreza pri upotrebi lijeka.
Produženje QTc intervala i klinička stanja u kojima može doći do
produženja QTc intervala
-----------------------------------------------------------------------
Pokazano je da moksifloksacin dovodi do produženja QTc intervala na
EKG-u kod nekih pacijenata. Obim QT produženja se može povećati sa
povećanjem koncentracije u plazmi zbog brze intravenske infuzije. Zbog
toga, dužina infuzije ne treba da bude manja od preporučenih 60 minuta,
a intravensku dozu od 400 mg jednom na dan ne treba prekoračiti. Za
više detalja vidjeti niže, kao i odjeljke 4.3 i 4.5.
-----------------------------------------------------------------------
-----------------------------------------------------------------------
Terapiju moksifloksacinom treba prekinuti ukoliko se pojave znaci i
simptomi koji ukazuju na pojavu aritmija, sa ili bez nalaza na EKG-u.
Moksifloksacin treba oprezno koristiti kod pacijenata sa predispozicijom
ka aritmijama (kao što je akutna ishemija miokarda) jer ovi pacijenti
imaju veći rizik od ventrikularnih aritmija (uključujući torsade de
pointes) i srčanog zastoja (vidjeti takođe odjeljke 4.3 i 4.5).
Moksifloksacin treba oprezno primjenjivati kod pacijenata koji uzimaju
ljekove koji smanjuju nivo kalijuma u krvi. Vidjeti takođe odjeljke 4.3
i 4.5.
Moksifloksacin treba oprezno primjenjivati kod pacijenata koji uzimaju
ljekove koji dovode do klinički značajne bradikardije. Vidjeti takođe
odjeljak 4.3.
Žene i stariji pacijenti mogu biti osjetljiviji na ljekove koji
produžuju QTc interval (kao što je moksifloksacin), pa je neophodan
poseban oprez.
Preosetljivost/alergijske reakcije
Zabilježena je pojava preosjetljivosti i alergijskih reakcija nakon prve
primjene fluorohinolona, uključujući i moksifloksacin. Anafilaktičke
reakcije mogu da se razviju do stadijuma šoka koji ugrožava život, čak i
nakon prve primjene lijeka. U tom slučaju, terapiju moksifloksacinom
treba obustaviti i započeti odgovarajuću terapiju (npr. antišok
terapiju).
Teški poremećaji jetre
Prijavljeni su slučajevi fulminantnog hepatitisa koji može da izazove
insuficijenciju jetre (uključujući i smrtne slučajeve) u toku primjene
moksifloksacina (vidjeti odjeljak 4.8). Ukoliko se jave znaci i simptomi
fulminantne bolesti jetre, kao što je npr. brzo napredujuća astenija
praćena žuticom, tamnim urinom, sklonošću ka krvarenju ili hepatičkom
encefalopatijom, pacijente treba savjetovati da se, prije nego što
nastave terapiju, obrate ljekaru.
Ukoliko se jave znaci oštećenja jetre, treba uraditi testove funkcije
jetre.
Teške bulozne reakcije kože
Prijavljeni su slučajevi buloznih kožnih reakcija, kao što su
Stevens-Johnson-ov sindrom i toksična epidermalna nekroliza kod primjene
moksifloksacina (vidjeti odjeljak 4.8). Pacijente savjetovati da u
slučaju pojave reakcija na koži i/ili sluzokožama, odmah konsultuju svog
ljekara prije nego što nastave sa terapijom.
Pacijenti sa predispozicijom za konvulzije
Poznato je da hinoloni mogu da podstaknu pojavu konvulzija. Zbog toga
ove ljekove treba oprezno koristiti kod bolesnika sa oštećenjima CNS,
koji mogu da stvore predispoziciju za pojavu epileptičkih napada ili da
snize prag za njihov nastanak. U slučaju pojave konvulzija, liječenje
moksifloksacinom treba obustaviti i primijeniti odgovarajuću terapiju.
Periferna neuropatija
Slučajevi senzorne ili senzomotorne polineuropatije u vidu parestezija,
hipoestezija, dizestezija ili slabosti prijavljeni su kod pacijenata
koji su primjenjivali hinolone, uključujući moksifloksacin. Pacijentima
koji su na terapiji moksifloksacinom treba savjetovati da se obrate svom
ljekaru prije nego što nastave sa terapijom ukoliko se pojave simptomi
neuropatije, kao što su bol, osjećaj pečenja, bridenje, utrnulost ili
slabost ekstremiteta (vidjeti odjeljak 4.8).
Psihijatrijske reakcije
Psihijatrijske reakcije mogu da se jave već nakon prve primjene
hinolona, uključujući moksifloksacin. U veoma rijetkim slučajevima,
depresija ili psihotične reakcije mogu da progrediraju do suicidalnih
misli ili pokušaja (vidjeti odjeljak 4.8). Ukoliko se jave ove reakcije,
moksifloksacin treba obustaviti i započeti odgovarajuću terapiju.
Moksifloksacin treba oprezno koristiti kod psihotičnih pacijenata ili
kod pacijenata sa psihijatrijskim oboljenjem u anamnezi.
Dijareja povezana sa primjenom antibiotika, uključujući kolitis
Slučajevi dijareje i kolitisa povezani sa primjenom antibiotika,
uključujući i pseudomembranozni kolitis i dijareju izazvanu sa
Clostridium difficile, prijavljeni su kod primjene antibiotika širokog
spektra dejstva, uključujući i moksifloksacin, i kreću se u rasponu od
blage dijareje do fatalnog kolitisa. Zbog toga je važno razmotriti ovu
dijagnozu kod pacijenata kod kojih se razvije ozbiljna dijareja tokom
ili nakon primjene moksifloksacina. Ukoliko se posumnja ili se potvrdi
postojanje dijareje ili kolitisa vezanih za upotrebu antibiotika,
potrebno je prekinuti terapiju antibioticima, uključujući i
moksifloksacin, i odmah sprovesti adekvatne terapijske mjere. Osim toga,
potrebno je sprovesti adekvatne mjere kontrole infekcije u cilju
smanjenja rizika od transmisije. Ljekovi koji inhibišu peristaltiku su
kontraindikovani kod pacijenata sa ozbiljnom dijarejom.
Pacijenti sa miastenijom gravis
Moksifloksacin treba oprezno primjenjivati kod pacijenata sa miastenijom
gravis, jer može doći do pogoršanja simptoma.
Zapaljenje tetiva, ruptura tetiva
Može se javiti zapaljenje i ruptura tetiva (naročito Ahilove tetive),
ponekad bilateralno, prilikom liječenja hinolonima, uključujući i
moksifloksacin, čak i 48 sati od početka terapije, ali i do nekoliko
mjeseci nakon prekida terapije. Rizik od upale tetiva i rupture tetive
je povećan kod osoba starijeg životnog doba i onih na terapiji
kortikosteroidima. Na prvi znak bola ili zapaljenja, pacijenti treba da
prekinu terapiju moksifloksacinom, odmore zahvaćeni ekstremitet(e) i da
se odmah obrate ljekaru da bi se započeo odgovarajući tretman zahvaćene
tetive (npr. imobilizacija) (vidjeti odjeljke 4.3 i 4.8).
Pacijenti sa oštećenjem bubrežne funkcije
Moksifloksacin treba oprezno koristiti kod starijih pacijenata sa
bubrežnim poremećajima, kod kojih je unos tečnosti neadekvatan, jer
dehidratacija može povećati rizik od bubrežne insuficijencije.
Poremećaj vida
Ako dođe do poremećaja vida ili se ispolji neki drugi efekat na očima,
trebalo bi odmah konsultovati oftalmologa (vidjeti odjeljke 4.7 i 4.8).
Poremećaji glikemije
Kao i sa drugim fluorohinolonima, poremećaji nivoa glukoze u krvi,
uključujući i hipoglikemiju i hiperglikemiju, su zabilježeni nakon
primjene moksifloksacina. Kod pacijenata liječenih moksifloksacinom,
poremećaji glikemije su se uglavnom javljali kod pacijenata sa
dijabetesom, koji su istovremeno bili na terapiji oralnim
antidijabeticima (npr. derivati sulfoniluree) ili na insulinu.
Preporučuje se pažljivo praćenje koncentracije glukoze u krvi kod
pacijenata sa dijabetesom (vidjeti odjeljak 4.8).
Prevencija fotosenzitivnih reakcija
Hinoloni kod pacijenata mogu da izazovu fotosenzitivne reakcije.
Međutim, u kliničkim studijama je pokazano da je kod primjene
moksifloksacina, rizik od pojave fotosenzitivnih reakcija manji. Bez
obzira na to, pacijente treba savjetovati da u toku liječenja
moksifloksacinom izbjegavaju izlaganje UV-zracima i dugotrajnoj/jakoj
sunčevoj svjetlosti.
Pacijenti sa deficitom glukoza-6-fosfat dehidrogenaze
Pacijenti koji u porodičnoj ili ličnoj anamnezi imaju deficit
glukoza-6-fosfat dehidrogenaze skloni su hemolitičkim reakcijama u toku
primjene hinolona. Zbog toga, moksifloksacin treba oprezno koristiti kod
ovih pacijenata.
Zapaljenje periarterijskog kiva
Rastvor za infuziju moksifloksacina je namijenjen isključivo za
intravensku primjenu. Intraarterijsku primjenu treba izbjegavati, jer su
preklinička ispitivanja pokazala da u slučaju ovog načina primjene
dolazi do zapaljenskih promjena periarterijskog tkiva.
Pacijenti sa komplikovanim infekcijama kože i mekih tkiva
Klinička efikasnost moksifloksacina u terapiji teških infekcija poslije
opekotina, zapaljenja fascija i infekcija dijabetičkog stopala sa
osteomijelitisom nije ustanovljena.
Pacijenti na dijeti u kojoj se kontroliše unos natrijuma
Ovaj lijek sadrži 34 mmol natrijuma po dozi. Savjetuje se poseban oprez
prilikom upotrebe kod pacijenata koji su na dijeti u kojoj se kontroliše
unos natrijuma.
Interferencija sa biološkim testovima
Terapija moksifloksacinom može, usljed supresije rasta mikobakterija,
dati lažno negativne rezultate na kulturu Mycobacterium spp.
Pacijenti sa MRSA infekcijama
Moksifloksacin se ne preporučuje za liječenje pacijenata sa infekcijom
uzrokovanom meticilin rezistentnim Staphylococcus aureus (MRSA). U
slučaju suspektne ili potvrđene MRSA infekcije, treba započeti liječenje
odgovarajućim antibiotikom (vidjeti odjeljak 5.1).
Pedijatrijska populacija
Zbog negativnog djelovanja moksifloksacina na hrskavicu mladih životinja
(vidjeti odjeljak 5.3) upotreba moksifloksacina je kontraindikovana kod
djece i adolescenata mlađih od 18 godina (vidjeti odjeljak 4.3).
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Interakcije sa ljekovima
Kod istovremene primjene moksifloksacina i sljedećih ljekova ne može se
isključiti aditivni efekat na produženje QT intervala. Ovo može dovesti
do povećanog rizika od nastanka ventrikularnih aritmija, uključujući
torsade de pointes. Iz tog razloga je kontraindikovana upotreba
moksifloksacina sa sljedećim ljekovima (vidjeti odjeljak 4.3):
- antiaritmici klase IA (npr. hinidin, hidrohinidin, dizopiramid),
- antiaritmici klase III (npr. amjodaron, sotalol, dofetilid, ibutilid),
- antipsihotici (npr. fenotiazini, pimozid, sertindol, haloperidol,
sultoprid),
- triciklični antidepresivi,
- neki antimikrobni ljekovi (sakvinavir, sparfloksacin, intravenski
eritromicin, pentamidin, antimalarici, posebno halofantrin),
- neki antihistaminici (terfenadin, astemizol, mizolastin), i
- drugi (cisaprid, intravenski vinkamin, bepridil, difemanil).
Moksifloksacin treba pažljivo primjenjivati kod pacijenata koji uzimaju
ljekove koji mogu da smanje nivo kalijuma (npr. diuretici Henleove
petlje i tiazidni diuretici, laksativi i klizme (u velikim dozama),
kortikosteroidi, amfotericin B) ili sa ljekovima koji su udruženi sa
pojavom klinički značajne bradikardije.
Nakon višekratnog doziranja kod zdravih dobrovoljaca, moksifloksacin je
povećao C_(max) digoksina za oko 30% bez uticaja na površinu ispod krive
(PIK) ili bazalne vrijednosti. Nisu potrebne posebne mjere
predostrožnosti kod istovremene primjene moksifloksacina i digoksina.
U ispitivanjima u kojima su učestvovali ispitanici sa šećernom bolešću
koji su istovremeno primali moksifloksacin i glibenklamid, došlo je do
smanjenja maksimalne koncentracije glibenklamida u krvi za oko 21%.
Kombinacija glibenklamida i moksifloksacina bi mogla teoretski da dovede
do blage i prolazne hiperglikemije. Međutim, primijećene farmakokinetske
promjene glibenklamida nisu rezultovale promjenom njegovih
farmakodinamskih parametara (glikemija, insulinemija). Zbog toga, ne
postoji klinički značajna interakcija između moksifloksacina i
glibenklamida.
Promjene u INR
U velikom broju slučajeva opisano je povećanje aktivnosti oralnih
antikoagulanasa kod pacijenata koji primaju antibiotike, naročito
fluorohinolone, makrolide, tetracikline, kotrimoksazol i neke
cefalosporine. Stanja infekcije i inflamacije, starost i opšte stanje
bolesnika, predstavljaju faktore rizika. U ovim okolnostima, teško je
odrediti da li je infekcija ili liječenje antibiotikom dovelo do
poremećaja INR (internacionalni normalizovan odnos). Kao mjera
predostrožnosti, preporučuje se češće praćenje INR. Ako je neophodno,
dozu oralnog antikoagulansa treba podesiti prema potrebi.
Klinička ispitivanja su pokazala da ne postoje interakcije kod
istovremene primjene moksifloksacina sa: ranitidinom, probenecidom,
oralnim kontraceptivima, suplementima kalcijuma, parenteralno
primijenjenim morfinom, teofilinom, ciklosporinom i itrakonazolom.
Ispitivanja u in vitro uslovima sa humanim enzimima citohroma P450
potvrdila su ove podatke. Imajući u vidu ove rezultate, malo su
vjerovatne metaboličke interakcije preko enzima citohroma P450.
Interakcije sa hranom
Moksifloksacin nema značajne interakcije sa hranom, uključujući i
mliječne proizvode.
4.6. Primjena u periodu trudnoće i dojenja
Trudnoća
Nije ispitivana bezbjednost primjene moksifloksacina kod trudnica.
Studije na životinjama su pokazale postojanje reproduktivne toksičnosti
(vidjeti odjeljak 5.3). Potencijalni rizik za čoveka nije poznat. Usljed
eksperimentalno utvrđenog rizika od oštećenja hrskavice nezrelih
životinja i reverzibilnog oštećenja zglobova kod djece koja su dobijala
neke fluorohinolone, moksifloksacin se ne smije primjenjivati kod
trudnica (vidjeti odjeljak 4.3).
Dojenje
Nema raspoloživih podataka za žene koje doje. Pretklinički podaci
pokazuju da se male količine moksifloksacina izlučuju u mlijeko. U
odsustvu podataka kod ljudi i usljed eksperimentalnog rizika od
oštećenja hrskavice nezrelih životinja poslije primjene fluorohinolona,
dojenje je kontraindikovano tokom terapije moksifloksacinom (vidjeti
odjeljak 4.3).
Fertilitet
Studije na životinjama ne ukazuju da moksifloksacin ima negativan uticaj
na fertilitet (vidjeti odjeljak 5.3).
4.7. Uticaj na psihofizičke sposobnosti prilikom upravljanja motornim
vozilima i rukovanja mašinama
Nisu sprovedena ispitivanja uticaja moksifloksacina na sposobnost
upravljanja motornim vozilima i rukovanje mašinama. Međutim,
fluorohinoloni, uključujući moksifoksacin, mogu da smanje sposobnost
pacijenta da upravlja motornim vozilima ili rukuje mašinama usljed
efekata na CNS (npr. vrtoglavica, akutni, tranzitorni gubitak vida,
vidjeti odjeljak 4.8) ili akutni i kratkotrajni gubitak svijesti
(sinkopa, vidjeti odjeljak 4.8). Pacijente treba savjetovati da prije
početka upravljanja motornim vozilima ili rukovanja mašinama procjene
kako reaguju na moksifloksacin.
4.8. Neželjena dejstva
U nastavku su data neželjena dejstva prijavljena u svim kliničkim
studijama sa moksifloksacinom u dozi od 400 mg/dan (intravenska
primjena, sekvencijalna (intravenska/oralna) primjena i oralna
primjena), razvrstana prema učestalosti ispoljavanja:
Osim mučnine i dijareje, učestalost svih neželjenih dejstava bila je
manja od 3%.
U okviru svake grupe učestalosti, neželjena dejstva su navedena od
ozbiljnih ka onima koja ne spadaju u kategoriju ozbiljnih.
Učestalost je definisana kao:
Česta (≥1/100 do <1/10)
Povremena (≥1/1000 do <1/100)
Rijetka (≥1/10000 do <1/1000)
Veoma rijetka (<1/10000).
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Organski sistem | Česta | Povremena | Rijetka | Veoma rijetka |
| | | | | |
| | (≥ 1/100 do < | (≥ 1/1000 do < 1/100) | (≥ 1/10000 do < | (< 1/10000) |
| | 1/10) | | 1/1000) | |
+=====================+====================+=======================+===================+=====================+
| Infekcije i | Superinfekcije | | | |
| infestacije | rezistentnim | | | |
| | bakterijama ili | | | |
| | gljivicama (npr. | | | |
| | oralna i vaginalna | | | |
| | kandidijaza) | | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Anemija, leukopenija, | | Povećan nivo |
| krvi i limfnog | | neutropenija, | | protrombina/ |
| sistema | | trombocitopenija, | | |
| | | trombocitemija, | | smanjenje INR, |
| | | eozinofilija, | | |
| | | produženo | | agranulocitoza |
| | | protrombinsko | | |
| | | vrijeme/porast INR | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Imunološki | | Alergijske reakcije | Anafilaksa, | |
| poremećaji | | (vidjeti odjeljak | uključujući veoma | |
| | | 4.4) | rijetko šok | |
| | | | opasan po život | |
| | | | (vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4), alergijski | |
| | | | edem / angioedem | |
| | | | (uklj. edem | |
| | | | larinksa | |
| | | | potencijalno | |
| | | | opasan po život, | |
| | | | vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4.) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji | | Hiperlipidemija | Hiperglikemija, | Hipoglikemija |
| metabolizma i | | | | |
| ishrane | | | hiperurikemija | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Psihijatrijski | | Anksioznost, | Emotivna | Depersonalizacija |
| poremećaji | | | labilnost, | |
| | | psihomotorna | | psihotične reakcije |
| | | hiperaktivnost | depresija (u | (koje mogu da |
| | | /agitiranost | veoma rijetkim | progrediraju do |
| | | | slučajevima može | ponašanja koje vodi |
| | | | da progredira do | samopovređivanjukao |
| | | | ponašanja koje | što su suicidalne |
| | | | vodi | ideje/misli ili |
| | | | samopovređivanju, | suicidalni |
| | | | kao što su | pokušaji, vidjeti |
| | | | suicidalne | odjeljak 4.4) |
| | | | ideje/misli ili | |
| | | | suicidalni | |
| | | | pokušaji, vidjeti | |
| | | | odjeljak 4.4), | |
| | | | | |
| | | | halucinacije | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji nervnog | Glavobolja, | Parestezija i | Hipoestezija, | Hiperestezija |
| sistema | | dizestezija, | | |
| | nesvjestica | poremećaj ukusa | poremećaj čula | |
| | | (uklj. u veoma | mirisa (uklj. | |
| | | rijetkim slučajevima | anosmiju), noćne | |
| | | ageuziju), konfuzija | more, poremećaj | |
| | | i dezorijentacija, | koordinacije | |
| | | | (uklj. poremećaj | |
| | | poremećaj sna | hoda zbog | |
| | | (pretežno nesanica) | nesvjestice ili | |
| | | | vertiga), | |
| | | tremor, vertigo, | konvulzije, uklj. | |
| | | | grand mal | |
| | | somnolencija | konvulzije | |
| | | | (vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4), | |
| | | | | |
| | | | poremećaj pažnje, | |
| | | | | |
| | | | poremećaj govora, | |
| | | | | |
| | | | amnezija, | |
| | | | periferna | |
| | | | neuropatija i | |
| | | | polineuropatija | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Poremećaj vida, uklj. | | Prolazni gubitak |
| oka | | diplopiju i zamućen | | vida (posebno vezan |
| | | vid (posebno zbog CNS | | za reakcije u |
| | | reakcija, vidjeti | | CNS-u, vidjeti |
| | | odjeljak 4.4) | | odjeljke 4.4 i 4.7) |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | | Tinitus, | |
| uha i centra za | | | poremećaj sluha, | |
| ravnotežu | | | uklj. gubitak | |
| | | | sluha (obično | |
| | | | reverzibilan) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Kardiološki | Produženje QT | Produženje QT | Ventrikularne | Nespecifične |
| poremećaji | intervala kod | intervala (vidjeti | tahiaritmije, | aritmije, torsade |
| | pacijenata sa | odjeljak 4.4), | sinkopa (tj. | de pointes, |
| | hipokalijemijom | | akutni i | (vidjeti odjeljak |
| | (vidjeti odjeljke | palpitacije, | kratkotrajni | 4.4), srčani zastoj |
| | 4.3 i 4.4) | | gubitak svijesti) | (vidjeti odjeljak |
| | | tahikardija, | | 4.4) |
| | | | | |
| | | atrijalna | | |
| | | fibrilacija, | | |
| | | | | |
| | | angina pektoris | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Vaskularni | | Vazodilatacija | Hipertenzija, | |
| poremećaji | | | hipotenzija | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Respiratorni | | Dispneja (uključujući | | |
| torakalni i | | astmatična stanja) | | |
| medijastinalni | | | | |
| poremećaji | | | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Gastrointesti-nalni | Mučnina, | Smanjen apetit i unos | Disfagija, | |
| poremećaji | | hrane, opstipacija, | stomatitis, | |
| | povraćanje, | | | |
| | | dispepsija, | kolitis povezan | |
| | gastrointestinalni | flatulencija, | sa primjenom | |
| | i abdominalni bol, | | antibiotika | |
| | | gastritis, porast | (uključujući | |
| | dijareja | amilaze | pseudomembranozni | |
| | | | kolitis, u veoma | |
| | | | rijetkim | |
| | | | slučajevima | |
| | | | povezan sa | |
| | | | komplikacijama | |
| | | | koje mogu da | |
| | | | ugroze život, | |
| | | | vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Hepatobilijarni | Porast | Oštećenje jetre | Žutica, hepatitis | Fulminantni |
| poremećaji | transaminaza | (uklj. porast LDH), | (uglavnom | hepatitis koji |
| | | | holestatski) | potencijalno može |
| | | porast bilirubina, | | da dovede do |
| | | | | insuficijencije |
| | | porast gama | | jetre opasne po |
| | | glutamil-transferaze, | | život (uklj. smrtne |
| | | | | slučajeve, vidjeti |
| | | porast alkalne | | odjeljak 4.4) |
| | | fosfataze u krvi | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Pruritus, ospa, | | Bulozne reakcije |
| kože i potkožnog | | urtikarija, suva koža | | kože, kao što je |
| tkiva | | | | Stevens-Johnson |
| | | | | sindrom i toksična |
| | | | | epidermalna |
| | | | | nekroliza |
| | | | | (potencijalno |
| | | | | opasna po život, |
| | | | | vidjeti odjeljak |
| | | | | 4.4) |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji | | Artralgija, | Tendinitis | Ruptura tetive |
| mišićno - | | | (vidjeti odjeljak | (vidjeti odjeljak |
| skeletnog, vezivnog | | mijalgija | 4.4), | 4.4), |
| i koštanog tkiva | | | | |
| | | | grčevi u | artritis, |
| | | | mišićima, | |
| | | | | rigiditet mišića, |
| | | | trzanje mišića, | |
| | | | | pogoršanje simptoma |
| | | | mišićna slabost | miastenije gravis |
| | | | | (vidjeti odjeljak |
| | | | | 4.4) |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Poremećaji na nivou | | Dehidratacija | Oštećenje bubrega | |
| bubrega i urinarnog | | | (uklj. porast | |
| sistema | | | azotnih materija | |
| | | | i kreatinina u | |
| | | | krvi), | |
| | | | | |
| | | | bubrežna | |
| | | | insuficijencija | |
| | | | (vidjeti odjeljak | |
| | | | 4.4) | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
| Opšti poremećaji i | Reakcije na mjestu | Opšta slabost | Edem | |
| reakcije na mjestu | injekcije i | (uglavnom astenija | | |
| primjene | infuzije | ili umor), bolna | | |
| | | stanja (uklj. bol u | | |
| | | leđima, grudima, | | |
| | | karlici i | | |
| | | ekstremitetima), | | |
| | | | | |
| | | znojenje, | | |
| | | | | |
| | | tromboflebitis na | | |
| | | mjestu infuzije | | |
+---------------------+--------------------+-----------------------+-------------------+---------------------+
Sljedeća neželjena dejstva se javljaju češće u subgrupi intravenski
tretiranih pacijenata, sa ili bez oralne terapije u nastavku:
Česta: povećana gama-glutamil-transferaza
Povremena: ventrikularne tahiaritmije, hipotenzija, edem, kolitis
povezan sa primjenom antibiotika (uključujući pseudomembranozni kolitis,
u vrlo rijetkim slučajevima udružen sa po život opasnim komplikacijama,
vidjeti odjeljak 4.4), epileptični napadi uključujući grand mal
konvulzije (vidjeti odjeljak 4.4), halucinacije, oštećenje bubrega
(uključujući povećanje azotnih materija u krvi i kreatinina), bubrežna
insuficijencija (vidjeti odjeljak 4.4).
U toku primjene drugih fluorohinolona prijavljena su sljedeća veoma
rijetka neželjena dejstva, koja se takođe mogu javiti prilikom liječenja
moksifloksacinom: hipernatrijemija, hiperkalcemija, hemolitička anemija,
rabdomioliza, fotosenzitivne reakcije (vidjeti odjeljak 4.4).
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Agenciji za ljekove i medicinska sredstva
Crne Gore (CALIMS):
Agencija za ljekove i medicinska sredstva Crne Gore
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax:+382 (0) 20 310 581
www.calims.me
nezeljenadejstva@calims.me
putem IS zdravstvene zaštite
4.9. Predoziranje i mjere koje je potrebno preduzeti
Kod slučajnog predoziranja se ne preporučuju posebne mjere. Treba
započeti opšte simptomatsko liječenje. Zbog mogućnosti produženja QT
intervala treba pratiti EKG. Istovremena primjena medicinskog uglja sa
moksifloksacinom primijenjenim oralno ili intravenski u dozi od 400 mg
smanjuje sistemsku bioraspoloživost lijeka za više od 80% odnosno 20%,
respektivno. Upotreba medicinskog uglja u ranoj fazi resorpcije može
biti korisna za sprječavanje prekomjernog povećanja sistemske
koncentracije moksifloksacina u slučaju oralnog predoziranja.
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Hinolonski antibakterijski ljekovi;
Fluorohinoloni
ATC kod: J01MA14
Mehanizam djelovanja
Moksifloksacin inhibira bakterijske tip II topoizomeraze (DNK giraza i
topoizomeraza IV) koje su neophodne za replikaciju, transkripciju i
reparaciju bakterijske DNK.
PK/PD
Fluorohinoloni imaju baktericidno dejstvo koje zavisi od koncentracije.
Farmakodinamska ispitivanja fluorohinolona na životinjskim infektivnim
modelima, kao i ispitivanja na ljudima, pokazuju da je primarna
odrednica efikasnosti PIK₂₄/MIK odnos.
Mehanizam rezistencije
Rezistencija na fluorohinolone se može javiti kao posljedica mutacije
DNK giraze i topoizomeraze IV. Drugi mehanizmi mogu uključivati prejaku
ekspresiju efluks pumpi, nepropustljivost i protein posredovanu zaštitu
DNK giraze. Unakrsna rezistencija se može očekivati između
moksifloksacina i drugih fluorohinolona.
Na aktivnost moksifloksacina ne utiču mehanizmi rezistencije koji su
specifični za antibakterijske ljekove drugih klasa.
Osjetljivost u in vitro uslovima
Prema preporukama Evropskog komiteta za testiranje osjetljivosti na
antibiotike (European Committee on Antimicrobial Susceptibility Testing
– EUCAST), granične vrijednosti MIK i difuzinih zona diska za
moksifloksacin su (01.01.2011):
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Organizam | Osjetljiv | Rezistentan |
+:========================+:=======================:+:=======================:+
| Staphylococcus spp. | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| | | |
| | ≥24 mm | <21 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| S. pneumoniae | ≤0,5 mg/l | > 0,5 mg/l |
| | | |
| | ≥22 mm | <22 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Streptococcus grupe A, | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| B, C, G | | |
| | ≥18 mm | <15 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| H. influenzae | ≤0,5 mg/l | ≤0,5 mg/l |
| | | |
| | ≥25 mm | ≥25 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| M. catarrhalis | ≤0,5 mg/l | > 0,5 mg/l |
| | | |
| | ≥23 mm | <23 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Enterobacteriaceae | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| | | |
| | ≥20 mm | <17 mm |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| Granične vrijednosti | ≤0,5 mg/l | > 1 mg/l |
| nezavisno od vrste | | |
| bakterije* | | |
+-------------------------+-------------------------+-------------------------+
| *Ove granične vrijednosti su određene uglavnom na osnovu |
| farmakokinetičkih/farmakodinamskih podataka i ne zavise od MIK za |
| specifične vrste. Treba ih koristiti samo za one vrste za koje ne postoje |
| definisane granične vrijednosti i ne treba ih koristiti za one vrste za |
| koje predstoji određivanje kriterijuma za interpretaciju. |
+-----------------------------------------------------------------------------+
Mikrobiološka osjetljivost
Prevalenca stečene rezistencije za određene bakterije može da varira
geografski i da se mijenja u toku vremena, te su zbog toga poželjni
lokalni podaci o rezistenciji, naročito kada se radi o liječenju teških
infekcija. Ukoliko je lokalna prevalenca rezistencije takva da je korist
od liječenja nekih infekcija dovedena u pitanje, treba potražiti savjet
specijaliste.
+-----------------------------------------------------------------------+
| Uobičajeno osjetljive vrste |
+:======================================================================+
| Aerobni Gram-pozitivni mikroorganizmi |
| |
| Staphylococcus aureus*⁺ |
| |
| Streptococcus agalactiae (Grupa B) |
| |
| Streptococcus milleri grupa* (S. anginosus, S. constellatus i S. |
| intermedius) |
| |
| Streptococcus pneumoniae* |
| |
| Streptococcus pyogenes* (Grupa A) |
| |
| Streptococcus viridans grupa (S.viridans, S.mutans, S.mitis, |
| S.sanguinis, S.salivarius, S.thermophilus) |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-negativni mikroorganizmi |
| |
| Acinetobacter baumanii |
| |
| Haemophilus influenzae* |
| |
| Legionella pneumophila |
| |
| Moraxella (Branhamella) catarrhalis* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Anaerobni mikroorganizmi |
| |
| Prevotella spp. |
+-----------------------------------------------------------------------+
| “Drugi” mikroorganizmi |
| |
| Chlamydophila (Chlamydia) pneumoniae* |
| |
| Coxiella burnetii |
| |
| Mycoplasma pneumoniae* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Vrste kod kojih stečena rezistencija može biti problem |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-pozitivni mikroorganizmi |
| |
| Enterococcus faecalis* |
| |
| Enterococcus faecium* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-negativni mikroorganizmi |
| |
| Enterobacter cloacae* |
| |
| Escherichia coli*# |
| |
| Klebsiella oxytoca |
| |
| Klebsiella pneumoniae*# |
| |
| Proteus mirabilis* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Anaerobni mikroorganizmi |
| |
| Bacteroides fragilis* |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Rezistentni organizmi |
+-----------------------------------------------------------------------+
| Aerobni Gram-negativni mikroorganizmi |
| |
| Pseudomonas aeruginosa |
+-----------------------------------------------------------------------+
| * U kliničkim studijama je pokazana zadovoljavajuća aktivnost za |
| osjetljive sojeve |
| |
| + Meticilin rezistentni S. aureus ima veliku vjerovatnoću |
| rezistencije na fluorohinolone. Prijavljena učestalost rezistencije > |
| 50% za meticilin rezistentni S. aureus |
| |
| # ESBL sojevi su često rezistentni na fluorohinolone |
+-----------------------------------------------------------------------+
5.2. Farmakokinetički podaci
Resorpcija i bioraspoloživost
Poslije intravenske infuzije 400 mg moksifloksacina u trajanju od 1
sata, najviša koncentracija u plazmi od oko 4,1 mg/l je primijećena na
kraju infuzije, i odgovara prosječnom povećanju od oko 26% u odnosu na
onu poslije oralne primjene (3,1 mg/l). Vrijednost PIK-a od oko 39
mg∙h/l poslije i.v. primjene je samo neznatno viša od one primijećene
poslije oralne primjene (35 mg∙h/l) i u skladu je sa apsolutnom
bioraspoloživošću od oko 91%.
Kod pacijenata, nema potrebe za podešavanjem doze intravenski
primijenjenog moksifloksacina zavisno od starosti ili pola.
Farmakokinetika je linearna u doznom intervalu pojedinačnih oralnih doza
50-1200 mg, zatim do pojedinačne intravenske doze od 600 mg i do 600 mg
jednom dnevno tokom 10 dana.
Distribucija
Moksifloksacin se brzo distribuira u ekstravaskularni prostor.
Ravnotežni volumen distribucije je oko 2 l/kg. In vitro i ex vivo
eksperimenti su pokazali vezivanje za proteine plazme od oko 40-42%
nezavisno od koncentracije lijeka. Moksifloksacin se uglavnom vezuje za
serumski albumin.
Maksimalne koncentracije od 5,4 mg/kg i 20 mg/l (geometrijska sredina)
su postignute u bronhijalnoj mukozi i epitelijalnoj tečnosti,
respektivno 2,2 sata poslije oralne doze. Odgovarajuća najviša
koncentracija u alveolarnim makrofagima je iznosila 56,7 mg/kg. U
tečnosti plikova na koži koncentracija od 1,75 mg/l je registrovana 10
sati poslije intravenske primjene. Odnos koncentracija-vrijeme za
slobodnu frakciju lijeka u intersticijalnoj tečnosti je sličan onome u
plazmi, sa najvišom koncentracijom slobodne frakcije lijeka od 1,0 mg/l
(geometrijska sredina) koja se postiže oko 1,8 sati poslije intravenskog
doziranja.
Metabolizam
Moksifloksacin podliježe fazi II biotransformacije i izlučuje se putem
bubrega (oko 40%) kao i bilijarno/fekalnim putem (oko 60%) i to kao
nepromijenjen lijek, kao i u formi sulfo-jedinjenja (M1) i glukuronida
(M2). M1 i M2 su jedini metaboliti od značaja u ljudskoj populaciji i
oba su mikrobiološki neaktivna.
U kliničkoj fazi I i in vitro studijama nisu primijećene metaboličke
farmakokinetske interakcije sa drugim ljekovima koji podliježu fazi I
biotransformacije koja uključuje enzime citohroma P450. Nema indicija o
postojanju oksidativnog metabolizma.
Eliminacija
Prosječno poluvrijeme eliminacije iz plazme je oko 12 sati. Prosječni
ukupni klirens poslije doze od 400 mg iznosi 179-246 ml/min. Po
intravenskoj infuziji 400 mg lijeka, oko 22% lijeka u nepromjenjenom
obliku je nađeno u urinu a u fecesu oko 26 %. Ukupno izlučivanje unijete
doze poslije intravenske primjene (nepromijenjen lijek i metaboliti)
iznosi ukupno oko 98%. Bubrežni klirens iznosi 24-53 ml/min i ukazuje na
parcijalnu tubularnu reapsorpciju lijeka preko bubrega. Istovremena
primjena moksifloksacina i ranitidina ili probenecida nije dovela do
promjene bubrežnog klirensa osnovne forme lijeka.
Oštećena funkcija bubrega
Farmakokinetska svojstva moksifloksacina se ne razlikuju značajno kod
pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega (uklj. klirens kreatinina > 20
ml/min/1,73 m²). Kako se bubrežna funkcija smanjuje, koncentracija M2
metabolita (glukuronid) raste faktorom 2,5 (sa klirensom kreatinina < 30
ml/min/1,73 m²).
Oštećena funkcija jetre
Na bazi do sada sprovedenih farmakokinetskih ispitivanja kod pacijenata
sa insuficijencijom jetre (Child-Pugh A, B) ne može se odrediti da li
postoje bilo koje razlike u poređenju sa zdravim dobrovoljcima.
Oslabljena funkcija jetre je bila povezana sa većom koncentracijom M1 u
plazmi, dok je nepromijenjen lijek bio slične koncentracije kao kod
zdravih dobrovoljaca. Ne postoji dovoljno iskustva u kliničkoj primjeni
moksifloksacina kod pacijenata sa oštećenom funkcijom jetre.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti lijeka
Tokom konvencionalnih studija ispitivanja ponovljenog doziranja
moksifloksacina je došlo do hematoloških i hepatoloških toksičnosti kod
glodara i ne-glodara. Toksični efekti na CNS su primijećeni kod majmuna.
Ovi efekti su se javili poslije primjene visokih doza moksifloksacina i
u dužem vremenskom intervalu.
Kod pasa, visoka oralna doza (≥60 mg/kg) odnosno koncentracija u plazmi
koja pri tom nastaje od ≥20 mg/l izaziva promjene u elektroretinogramu i
u izolovanim slučajevima atrofiju retine.
Poslije intravenske primjene, nalazi koji su ukazivali na sistemsku
toksičnost su bili najizrazitiji kada je moksifloksacin primijenjen
bolus injekcijom (45 mg/kg), ali nisu primijećeni kada je moksifloksacin
(40 mg/kg) primijenjen kao spora infuzija duže od 50 minuta.
Poslije intraarterijske injekcije, primijećene su zapaljenske promjene
koje su uključile periarterijsko meko tkivo. One sugerišu da
intraarterijsku primjenu treba izbjegavati.
Moksifloksacin je pokazao genotoksičnost u in vitro testovima na
bakterijskim ili ćelijama sisara. U in vivo testovima nije bilo znakova
genotoksičnosti, iako su primjenjivane vrlo visoke doze moksifloksacina.
Moksifloksacin nije bio kancerogen u eksperimentalnim studijama rađenim
na pacovima.
In vitro, moksifloksacin je pokazao elektrofiziološka svojstva koja mogu
da dovedu do produženja QT intervala, iako u većim dozama.
Poslije intravenske primjene moksifloksacina psima (30 mg/kg
infundovanih tokom 15, 30 ili 60 minuta), stepen QT produženja je jasno
zavisio od brzine infuzije, drugim riječima, što je bilo kraće trajanje
infuzije to je bilo izrazitije produženje QT intervala. Nije bilo
produženja QT intervala kada je doza od 30 mg/kg primijenjena putem
infuzije tokom 60 minuta.
Reproduktivne studije sprovedene na pacovima, zečevima i majmunima
pokazuju da dolazi do prolaska lijeka kroz placentu. Studije na pacovima
(p.o. i i.v.) i majmunima (p.o.) nisu pružile dokaz o teratogenosti ili
poremećaju fertiliteta poslije administracije moksifloksacina. Blago
povećanje incidence malformacija kičme i rebara je primijećeno kod
fetusa zečeva, ali samo pri dozama (20 mg/kg i.v.) koje su bile udružene
sa teškom maternalnom toksičnošću. Došlo je i do povećanja incidence
abortusa kod majmuna i zečeva pri humanim terapijskim koncentracijama.
Hinoloni, uključujući moksifloksacin, izazivaju oštećenja hrskavice
velikih zglobova kod nezrelih životinja.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci
- Natrijum hlorid
- Natrijum hidroksid
- Hlorovodonična kiselina, koncentrovana
- Voda za injekcije.
6.2. Inkompatibilnosti
Sledeći rastvori su inkompatibilni sa Cenomar, rastvorom za infuziju:
- Natrijum hlorid 10% i 20% rastvori
- Natrijum bikarbonat 4,2% i 8,4% rastvori
6.3. Rok upotrebe
3 godine.
Lijek primjeniti odmah nakon otvaranja i/ili rastvaranja sa
kompatibilnim rastvorima.
Lijek ne treba koristiti po isteku roka upotrebe označenog na pakovanju.
6.4. Posebne mjere upozorenja pri čuvanju
Proizvod ne zahtjeva posebne uslove čuvanja. Ne čuvati u frižideru i ne
zamrzavati.
Čuvati van domašaja i vidokruga djece.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Unutrašnje pakovanje gotovog lijeka je boca od providnog stakla
hidrolitičke otpornosti tip II, zatvorena hlorbutil gumenim zatvaračem i
flip kapicom. Kapica je izrađena od aluminijuma i plastičnog dijela.
Spoljnje pakovanje lijeka je složiva kartonska kutija. U kartonskoj
kutiji se nalazi jedna boca.
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga
uputstva za rukovanje lijekom)
Proizvod je namijenjen samo za jednokratnu upotrebu. Preostalu količinu
lijeka baciti.
Ne koristiti rastvor koji sadrži vidljive čestice ili je zamućen.
Svu neiskorišćenu količinu lijeka ili otpadnog materijala nakon njegove
upotrebe treba ukloniti u skladu sa važećim propisima.
Cenomar, rastvor za infuziju je kompatibilan sa sledećim rastvorima:
NaCl 0,9%, Glukoza 5% i 10%, Ringerov rastvor, Hartmanov rastvor.
6.7. Režim izdavanja lijeka
Ograničen recept.
7. NOSILAC DOZVOLE
Hemofarm AD Vršac Poslovna jedinica Podgorica
8 marta 55A, Podgorica, Crna Gora
8. BROJ PRVE DOZVOLE / OBNOVE DOZVOLE
Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400mg/250ml, staklena boca, 1x250 ml:
2030/16/346 - 1795
9. DATUM PRVE DOZVOLE / DATUM OBNOVE DOZVOLE
Cenomar^(®), rastvor za infuziju, 400mg/250ml, staklena boca, 1x250 ml:
20.12.2016. godine
10. DATUM POSLEDNJE REVIZIJE TEKSTA SAŽETKA OSNOVNIH KARAKTERISTIKA
LIJEKA
Decembar, 2016. godine