Apidra uputstvo za upotrebu
SAŽETAK KARAKTERISTIKA LIJEKA
1. NAZIV LIJEKA
Apidra SoloStar, 100 jedinica/ml, rastvor za injekciju u napunjenom
injekcionom penu
INN: insulin glulizin
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
Jedan ml rastvora za injekciju sadrži 100 jedinica insulin glulizina
(što odgovara 3,49 mg aktivne supstance).
Svaki uložak sadrži 3 ml rastvora za injekciju, odnosno 300 jedinica.
Insulin glulizin je proizveden tehnologijom rekombinantne DNK, upotrebom
Escherichia coli .
Za spisak svih ekscipijenasa, pogledati dio 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Rastvor za injekciju u napunjenom injekcionom penu.
Bistar bezbojan rastvor, sličan vodi.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
Za terapiju odraslih, adolescenata i djece uzrasta 6 i više godina sa
dijabetes melitusom, kod kojih je neophodna primjena insulina.
4.2. Doziranje i način primjene
Doziranje
Jačina lijeka izražena je u jedinicama. Ove jedinice se isključivo
odnose na insulin glulizin i nijesu iste kao i.j. ili jedinice koje
označavaju jačinu drugih insulinskih analoga (vidjeti dio 5.1 –
Farmakodinamika)
Apidra se mora primjeniti u kombinaciji sa insulinom srednje dugog ili
dugog dejstva ili analogom bazalnog insulina, a može se primjenjivati i
sa oralnim hipoglikemicima.
Doza lijeka Apidra podešava se individualno prema svakom pacijentu.
Posebne populacije
Oštećenje funkcije bubrega
Kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega farmakokinetičke
karakteristike insulin glulizina ostaju, uglavnom, nepromijenjene.
Međutim, u slučaju oštećenja funkcije bubrega, potrebe za insulinom mogu
biti smanjene (vidjeti dio 5.2).
Oštećenje funkcije jetre
Ispitivanje farmakokinetičkih osobina insulin glulizina kod pacijenata
sa smanjenom funkcijom jetre nijesu vršena. Kod pacijenata sa oštećenom
funkcijom jetre potrebe za insulinom mogu biti smanjene zbog smanjene
sposobnosti glukoneogeneze i smanjenog metabolizma insulina.
Starije osobe
Podataka o farmakokinetici kod starih pacijenata sa dijabetes melitusom
nema dovoljno. Slabljenje funkcije bubrega može da vodi smanjenju
potreba za insulinom.
Pedijatrijska populacija
Ne postoji dovoljno relevantnih kliničkih podataka o upotrebi lijeka
Apidra SoloStar kod djece mlađe od 6 godina.
Način primjene
Lijek Apidra SoloStar 100 j./ mL rastvor za injekciju u penu sa uloškom
je pogodan samo za subkutane injekcije. Ukoliko je primjena pomoću
šprica, intravenske injekcije ili pumpe za infuziju neophodna, treba
koristiti lijek upakovan u bočicu (vidjeti dio 4.4).
Subkutana primjena
Apidra se primjenjuje kao subkutana injekcija neposredno prije (0-15
minuta) ili ubrzo poslije obroka ili kontinuiranom subkutanom infuzijom
pomoću pumpe.
Lijek Apidra treba primjeniti subkutano u kožu abdominalnog zida, butine
ili nadlaktice, ili pak putem kontinuirane infuzije u kožu zida
abdomena. Injekciona ili infuziona mjesta u okviru injekcionih površina
(abdomen, butina ili deltoidni predio) treba rotirati od jedne do druge
injekcije kako bi se smanjio rizik od pojave lipodistrofije i kutane
amiloidoze (vidjeti dio 4.4 i 4.8). Kao i kod svih drugih insulina,
brzina resorpcije, pa prema tome i nastup i dužina trajanja dejstva,
mogu da budu uslovljeni injekcionim mjestom, fizičkom aktivnošću, kao i
drugim promjenljivim faktorima. Subkutana injekcija u kožu abdominalnog
zida omogućava nešto bržu resorpciju u odnosu na druga injekciona mjesta
(vidjeti dio 5.2).
Posebnu pažnju treba obratiti na to da se injekcija ne ubrizga u krvni
sud. Poslije davanja injekcije, mjesto injekcije ne treba masirati.
Pacijentima treba kroz obuku pokazati kako da koriste pravilne metode
ubrizgavanja injekcije.
Miješanje sa insulinima
Osim sa NPH (Neutral Protamine Hagedorn) humanim insulinom, Apidra se ne
smije miješati sa drugim preparatima insulina.
Prije upotrebe pena SoloStar mora se pažljivo pročitati Uputstvo za
upotrebu, koje je sastavni dio Uputstva za lijek (vidjeti dio 6.6).
4.3. Kontraindikacije
Preosjetljivost na insulin glulizin ili neku od pomoćnih supstanci
navedenih u dijelu 6.1.
Epizode hipoglikemije.
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
Praćenje
U cilju poboljšanja praćenja bioloških medicinskih proizvoda, ime i broj
serije primjenjenog lijeka treba jasno zabilježiti.
Prebacivanje pacijenta na novu vrstu insulina ili insulin glulizin
drugog priozvođača mora da se obavi pod strogim medicinskim nadzorom.
Promjene jačine, naziva lijeka (proizvođača), tipa (regular, neutral
protamin Hagedorn (NPH), lente, dugodjelujući itd.) i porijekla
(animalni, humani, humani insulinski analog) i/ili metode proizvodnje
mogu da dovedu do promjene u doziranju. Istovremena terapijska primjena
oralnih antidijabetika može, takođe, da zahtijeva korekciju.
Pacijenti moraju biti upućeni da vrše kontinuiranu rotaciju mjesta
ubrizgavanja kako bi smanjili rizik od razvoja lipodistrofije i kutane
amiloidoze. Postoji potencijalni rizik od odložene resorpcije insulina i
pogoršanja kontrole glikemije nakon davanja injekcija insulina na
mjestima sa ovim reakcijama. Zabilježeno je da iznenadna promjena mjesta
ubrizgavanja u neoštećeno područje dovodi do hipoglikemije.
Nakon promjene mjesta ubrizgavanja i prilagođavanja doze
antidijabetičkih ljekova preporučuje se monitoring vrijednosti glukoze u
krvi.
Hiperglikemija
Neodgovarajuće doziranje ili prekid terapije može, pogotovo kod
insulin-zavisnih dijabetičara, dovesti do hiperglikemije i dijabetesne
ketoacidoze, potencijalno opasnih po život.
Hipoglikemija
Vrijeme pojave hipoglikemije zavisi od profila dejstva upotrijebljenog
insulina i stoga se može promjeniti kada dođe do promjene režima
liječenja.
Stanja koja mogu da promjene rane, upozoravajuće simptome hipoglikemije
ili da ih priguše, su dugotrajan dijabetes, intenzivirana insulinska
terapija, dijabetesna neuropatija ili upotreba ljekova, npr. beta
blokatora, ili pak, prelazak sa insulina životinjskog porijekla na
humani insulin.
Podešavanje doze može takođe biti neophodno ako se pacijent podvrgne
većoj fizičkoj aktivnosti ili ako promjeni uobičajeni raspored obroka.
Intenzivna fizička aktivnost neposredno poslije obroka može da poveća
rizik za hipoglikemiju.
Hipoglikemija se, ako se javi poslije injekcije analoga insulina brzog
dejstva, može javiti brže nego poslije injekcije humanog rastvorljivog
insulina.
Nekorigovane hipo- ili hiperglikemijske reakcije mogu dovesti do gubitka
svijesti, kome ili smrti.
Potrebe za insulinom mogu da budu izmijenjene u toku bolesti ili
emocionalnih poremećaja.
Medicinske greške
Upotreba pogrešnog lijeka zabeležena je kada su drugi insulini, posebno
dugo-delujući insulini, greškom primijenjeni umesto insulin glulizina.
Oznake na insulinu se moraju provjeriti pre svake injekcije da bi se
izbegla slučajna zamjena dva lijeka kod korišćenja insulina glulizina i
ostalih insulina.
Pomoćne supstance
Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po dozi, tako da se
može smatrati da praktično ne sadrži natrijum.
Apidra sadrži metakrezol koji može izazvati alergijske reakcije.
Istovremena upotreba lijeka Apidra i pioglitazona
Prijavljeni su slučajevi pojave srčane insuficijencije pri istovremenoj
upotrebi pioglitazona i insulina, a pogotovo kod pacijenata sa već
postojećim faktorima rizika za razvoj srčane insuficijencije. Ovo treba
imati u vidu ukoliko se razmatra terapija koja podrazumijeva kombinaciju
lijeka Apidra i pioglitazona. Ako se kombinacija koristi, kod pacijenata
treba pratiti pojavu znakova i simptoma srčane insuficijencije poput
porasta tjelesne mase i edema. Upotrebu pioglitazona treba prekinuti ako
dođe do bilo kakvog pogoršanja kardioloških simptoma.
Rukovanje Solo Star penom sa uloškom
Lijek Apidra SoloStar 100 j./ mL rastvor za injekciju u penu sa uloškom
je pogodan samo za subkutane injekcije. Ukoliko je primjena pomoću
šprica, intravenske injekcije ili pumpe za infuziju neophodna, treba
koristiti lijek upakovan u bočicu. Prije upotrebe SoloStar pena mora se
pažljivo pročitati Uputstvo za upotrebu, koje je sastavni deo teksta
Uputstva za pacijenta. SoloStar se mora upotrebljavati isključivo prema
preporukama i savjetima iz Uputstva za upotrebu (vidjeti dio 6.6)
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Ispitivanja farmakokinetičkih interakcija nijesu obavljena. Na osnovu
iskustva sa drugim insulinskim preparatima, ne očekuje se pojava
klinički značajnih farmakokinetičkih interakcija.
Brojne supstance utiču na metabolizam glukoze i mogu da uslove
prilagođavanje doze insulin glulizina, kao i posebno pažljivo praćenje
efekata liječenja.
U supstance koje mogu da pojačaju efekat sniženja glukoze u krvi i da
povećaju sklonost prema hipoglikemiji spadaju oralni antidijabetici,
inhibitori angiotenzin-konvertujućeg enzima (ACE inhibitori),
dizopiramid, fibrati, fluoksetin, inhibitori monoamino oksidaze
(inhibitori MAO), pentoksifilin, propoksifen, salicilati i sulfonamidski
antibiotici.
U supstance koje mogu da smanje efekat sniženja nivoa glukoze u krvi
spadaju kortikosteroidi, danazol, diazoksid, diuretici, glukagon,
izoniazid, derivati fenotiazina, somatropin, simpatikomimetici (npr.
epinefrin (adrenalin), salbutamol, terbutalin), tiroidni hormoni,
estrogeni i progestageni (npr. oralna kontraceptivna sretstva),
inhibitori proteaze i atipični antipsihotici (npr. olanzapin i klozapin
).
Beta-blokatori, klonidin, soli litijuma i alkohol mogu ili da pojačaju
ili da oslabe hipoglikemijsko dejstvo insulina. Pentamidin može da
izazove hipoglikemiju, nakon koje ponekad može da nastupi
hiperglikemija.
Pored toga, pod uticajem simpatikolitičkih ljekova, kao što su
beta-blokatori, klonidin, gvanetidin ili rezerpin, znaci adrenergičke
kontraregulacije mogu da budu smanjeni ili odsutni.
4.6. Plodnost, trudnoća i dojenje
Plodnost
Reproduktivne studije na životinjama sa insulin glulizinom nijesu
pokazale neželjena dejstva na plodnost.
Trudnoća
Ograničen broj podataka na trudnicama (manje od 300 prijavljenih ishoda
trudnoća), koje su bile izložene insulin glulizinu dostupnom na tržištu,
pokazuje da nema komplikacija vezanih za sigurnost lijeka primjenjenog
tokom trudnoće, razvoj fetusa i novorođenče.
U toku reproduktivnih studija na životinjama nijesu otkrivene nikakve
razlike između insulin glulizina i humanog insulina u odnosu na
trudnoću, razvoj embriona i fetusa, okot i postnatalni razvoj (vidjeti
dio 5.3).
Trudnicama se lijek mora oprezno propisivati. Neophodno je pažljivo
praćenje postignute kontrole nivoa glukoze.
Bitno je za pacijentkinje sa prethodnim ili gestacijskim dijabetesom da
se tokom čitave trudnoće održava dobra metabolička kontrola. Potreba za
insulinom se može smanjiti u toku prvog trimestra, a po pravilu se
povećava u toku drugog i trećeg trimestra. Neposredno poslije porođaja,
potrebe za insulinom naglo se smanjuju.
Dojenje
Nije poznato da li se insulin glulizin izlučuje mlijekom majke, ali
insulin po pravilu ne prolazi u majčino mlijeko i ne resorbuje se
poslije oralne primjene.
Kod žena koje doje može postojati potreba za prilagođavanjem doze
insulina i načina ishrane.
4.7. Uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama
Sposobnost pacijenta da se koncentriše i pravovremeno reaguje može biti
poremećena usljed hipoglikemije ili hiperglikemije ili, na primjer,
usljed poremećaja vida. To može da predstavlja rizik u situacijama kada
su te sposobnosti posebno važne (npr. kod vožnje automobila ili
upravljanja mašinama).
Pacijentima treba savjetovati da preduzmu sve mjere u izbjegavanju
stanja hipoglikemije za vrijeme upravljanja motornim vozilom. To je
posebno važno za one kod kojih su umanjeni ili odsutni upozoravajući
simptomi hipoglikemije ili pak kod onih koji pate od čestih epizoda
hipoglikemije. Treba razmisliti o tome da li je uopšte preporučljivo u
takvim uslovima upravljati vozilom ili rukovati mašinama.
4.8. Neželjena dejstva
Sažetak bezbjednosnog profila
Hipoglikemija, kao najčešće neželjeno dejstvo insulinske terapije, može
da se pojavi ako je doza insulina previsoka u odnosu na potrebe za
insulinom.
Tabelarni prikaz neželjenih dejstava
Sljedeća neželjena dejstva, registrovana tokom kliničkih ispitivanja,
predstavljena su po klasama organskih sistema i po opadajućoj
učestalosti (veoma često: ≥1/10; često: ≥1/100 do <1/10; povremeno:
≥1/1000 do <1/100; rijetko: ≥1/10 000 do <1/1000; veoma rijetko: <1/10
000), nepoznato (ne može se procjeniti na osnovu dostupnih podataka).
U svakoj grupi iste učestalosti, neželjena dejstva su poređana po
opadajućoj ozbiljnosti.
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
| MedDRA | Veoma često | Često | Povremeno | Rijetko | Nepoznato |
| | | | | | |
| Klase | | | | | |
| sistema | | | | | |
| organa | | | | | |
+=============+===============+==================+==================+================+================+
| Poremećaji | Hipoglikemija | | | | Hiperglikemija |
| metabolizma | | | | | (koja |
| i ishrane | | | | | potencijalno |
| | | | | | može dovesti |
| | | | | | do dijabetesne |
| | | | | | ketoacidoze) |
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
| Poremećaji | | Reakcije na | | Lipodistrofija | Kutana |
| kože i | | mjestu primjene | | | amiloidoza |
| potkožnog | | injekcije; | | | |
| tkiva | | | | | |
| | | Lokalne reakcije | | | |
| | | preosjetljivosti | | | |
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
| Opšti | | | Sistemske | | |
| poremećaji | | | reakcije | | |
| i reakcije | | | preosjetljivosti | | |
| na mjestu | | | | | |
| primjene | | | | | |
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
Opis odabranih neželjenih dejstava
Poremjećaji metabolizma i ishrane
Simptomi hipoglikemije se obično javljaju naglo. Mogu da uključuju
hladan znoj, hladnu blijedu kožu, malaksalost, nervozu ili tremor,
anksioznost, neuobičajen umor ili slabost, konfuziju, otežanu
koncentraciju, omaglicu, pretjeranu glad, vizuelne promjene, glavobolju,
muku i palpitacije.
Hipoglikemija može da postane vrlo teška i može da dovede do gubitka
svijesti i/ili konvulzija, a za posljedicu može da ima privremen ili
trajan poremećaj moždane funkcije ili, čak, smrt.
Poremećaji kože i potkožnog tkiva
Lokalne reakcije preosjetljivosti (crvenilo, otok i svrab na mjestu
injekcije) mogu da se jave u toku terapije insulinom. Ove reakcije su
obično prolazne i, obično, nestaju u nastavku terapije.
Lipodistrofija i kutana amiloidoza na mjestu primjene injekcije mogu da
se jave i odlože lokalnu resorpciju insulina. Kontinuirano rotiranje
mjesta primjene injekcije može pomoći da se smanji ili spriječi pojava
ovih reakcija (vidjeti dio 4.4).
Opšti poremjećaji i promjene na mjestu primjene lijeka
Kao sistemske reakcije preosjetljivosti mogu da se jave urtikarija,
stezanje u grudima, dispnea, alergijski dermatitis i pruritus. Teški
slučajevi generalizovane alergije, uključujući i anafilaktičke reakcije,
mogu da ugroze život.
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva
(CInMED):
Institut za ljekove i medicinska sredstva
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax: +382 (0) 20 310 581
www.cinmed.me
nezeljenadejstva@cinmed.me
putem IS zdravstvene zaštite
[]
4.9. Predoziranje
Simptomi
Hipoglikemija može da nastane kao rezultat veće aktivnosti insulina u
odnosu na relativni unos hrane i potrošnju energije.
Ne postoje specifični podaci koji se odnose na predoziranje insulin
glulizinom. Hipoglikemija se, međutim, može razviti u fazama.
Terapija
Blage epizode hipoglikemije mogu da se saniraju oralnim unosom glukoze
ili slatkiša. Stoga se savjetuje da dijabetičar uvijek nosi sa sobom
kocke šećera, slatkiše, slatki keks ili zaslađen voćni sok.
Teške epizode hipoglikemije, kod kojih pacijent gubi svijest, mogu biti
liječene glukagonom (0,5 – 1 mg), koji će intramuskularno ili subkutano,
dati odgovarajuće obučeno lice, ili glukozom, koju će intravenski dati
zdravstveni radnik. Glukozu takođe treba intravenski dati ako pacijent
ne reaguje na glukagon u roku od 10-15 minuta. Kad se pacijent povrati,
a da bi se spriječila ponovna pojava hipoglikemije, preporučuje se
peroralni unos ugljenih hidrata.
Poslije injekcije glukagona, pacijent se mora posmatrati u bolničkim
uslovima da bi se utvrdio razlog pojave tako teškog oblika hipoglikemije
i spriječilo javljanje sličnih epizoda.
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Ljekovi koji se upotrebljavaju u liječenju
dijabetesa (antidijabetici); insulin i analozi, brzo-djelujući
ATC kod: A10AB06
Mehanizam dejstva
Insulin glulizin je rekombinantni analog humanog insulina, po jačini
ekvivalentan regularnom humanom insulinu. Dejstvo insulin glulizina
nastupa brže i traje kraće od dejstva regularnog humanog insulina.
Primarno dejstvo insulina i analoga insulina, uključujući i insulin
glulizin, je regulacija metabolizma glukoze. Insulin snižava nivo
glukoze u krvi stimulacijom njenog preuzimanja na periferiji, a posebno
od strane ćelija skeletnih mišića i masnog tkiva, kao i inhibicijom
produkcije glukoze u jetri. Insulin inhibira lipolizu u adipocitima,
inhibira proteolizu i pojačava sintezu proteina.
Studije na zdravim dobrovoljcima i pacijentima sa dijabetesom pokazale
su da subkutano primjenjen insulin glulizin djeluje brže i
kratkotrajnije od regularnog humanog insulina, primjenjenog subkutano.
Kada se insulin glulizin primjeni subkutano, sniženje nivoa glukoze će
nastupiti poslije 10-20 minuta. Efikasnost insulin glulizina i
regularnog humanog insulina pri intravenskoj primjeni bila je
ekvipotentna. Jedna jedinica insulin glulizina snižavala je nivo glukoze
kao i jedna jedinica regularnog humanog insulina.
Proporcionalnost doza
U ispitivanju izvedenom na 18 ispitanika muškog pola sa dijabetes
melitusom tipa 1, starosti od 21 do 50 godina, insulin glulizin pokazao
je dozno-proporcionalan efekat sniženja nivoa glukoze u terapijski
relevantnom rasponu doza od 0,075 do 0,15 j./kg, i ne toliko
proporcionalno povećanje efekta sniženja nivoa glukoze pri primjeni doze
od 0,3 j./kg ili više, kao kod humanog insulina.
Insulin glulizin ispoljava svoj efekat oko dva puta brže nego regularni
humani insulin i završava taj efekat oko 2 sata ranije nego regularni
humani insulin.
U kliničkim ispitivanjima faze I na pacijentima sa dijabetes melitusom
tipa 1 ispitivan je profil sniženja nivoa glukoze poslije subkutane
primjene insulin glulizina i regularnog humanog insulina u dozama od po
0,15 jedinica/kg, i to u raznim vremenskim intervalima u odnosu na 15-to
minutni standardni obrok. Podaci pokazuju da insulin glulizin,
primjenjen dva minuta prije obroka obezbjeđuje sličnu postprandijalnu
kontrolu glikemije kao i regularni humani insulin, primjenjen 30 minuta
prije obroka. Primjenjen dva minuta prije obroka, insulin glulizin je
obezbjeđivao bolju postprandijalnu kontrolu glikemije nego regularni
humani insulin primjenjen takođe dva minuta prije obroka. Insulin
glulizin primjenjen 15 minuta poslije početka obroka doveo je do slične
kontrole glikemije kao i regularni humani insulin primjenjen dva minuta
prije obroka (vidjeti sliku 1).
[]
Slika 1: Prosječni efekat na sniženje glukoze tokom 6 sati kod 20
pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 1.
Insulin glulizin primjenjen 2 minuta (GLULISIN pre) prije početka obroka
u poređenju sa regularnim humanim insulinom primjenjenim 30 minuta
(REGULAR 30 min) prije početka obroka (slika 1A), i u odnosu na
regularni humani insulin primjenjen 2 minuta (REGULAR pre) prije obroka
(slika 1B). Insulin glulizin primjenjen 15 minuta (GLULISINE post) od
početka obroka u poređenju sa regularnim humanim insulinom primjenjenim
2 minuta (REGULAR pre) prije početka obroka (slika 1C). Na x-osi, 0
(strelica) označava početak 15-to minutnog obroka.
Gojaznost
Ispitivanje faze I primjene insulin glulizina, lispro i regularnog
humanog insulina u populaciji gojaznih, pokazalo je da insulin glulizin
zadržava svoje osobine brzog dejstva. U ovom ispitivanju vrijeme do
postizanja 20% ukupne PIK i PIK (0-2h), koje predstavlja ranu pojavu
hipoglikemijskog efekta, iznosilo je 114 min i 427 mg/kg za insulin
glulizin, 121 min i 354 mg/kg za insulin lispro, odnosno 150 min i 197
mg/kg za regularni humani insulin (vidjeti Sliku 2).
[]
Slika 2
Slika 2: Brzine infuzije glukoze poslije subkutane primjene doza od po
0,3 j./kg insulin glulizina (GLULIZIN), insulina lispro (LISPRO) ili
regularnog humanog insulina (REGULAR) u populaciji gojaznih.
Još jedna studija faze I primjene insulin glulizina i insulina lispro
kod 80 ispitanika populacije koja ne boluje od dijabetesa, sa širokim
rasponom BMI (18-46 kg/m²), pokazala je da se brzo dejstvo insulina
održava gotovo u cijelom opsegu BMI-a, dok se ukupan efekat na sniženje
nivoa glukoze smanjivao sa povećanjem gojaznosti.
Insulin glulizin je dosljedno pokazivao veći efekat ranog snižavanja
nivoa glukoze. Prosječna ukupna PIK u periodu 0-1 sata bila je 102±75
mg/kg i 158±100 mg/kg poslije primjene 0,2, odnosno 0,4 j./kg insulin
glulizina, i 83,1±72,8 i 112,3±70,8 mg/kg pri primjeni 0,2, odnosno 0,4
j./kg insulina lispro.
Studija faze I kod 18 gojaznih pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 2
(BMI između 35 i 40 kg/m²) sa insulin glulizinom i insulinom lispro [90%
CI: 0.81, 0.95 (p=<0.01)], pokazala je da insulin glulizin, uopšteno,
efikasnije kontroliše povećanje postprandijalne glikemije.
Klinička efikasnost i bezbjednost
Dijabetes melitus tip 1 - Odrasli
U okviru kliničkih ispitivanja faze III koja su trajala 26 nedjelja,
izvršena su uporedna ispitivanja insulin glulizina i insulina lispro, u
oba slučaja injektovanih subkutano neposredno prije obroka (0-15 minuta)
pacijentima sa dijabetes melitusom tip 1, uz primjenu insulin glargina
kao bazalnog insulina. Insulin glulizin bio je jednako efikasan kao i
insulin lispro, pri čemu je za kontrolu glikemije služio nivo
glikoziliranog hemoglobina (izraženog kao ekvivalent HbA_(1c))
registrovan na početku i na završetku ispitivanja. Mjerenjem nivoa
glukoze u krvi od strane pacijenta ustanovljeno je da su rezultati oba
tretmana bili slični. Za razliku od insulina lispro, kod pacijenata na
insulin glulizinu nije bilo neophodno povećanje doze bazalnog insulina.
U okviru kliničkih ispitivanja faze III koja su trajala 12 nedjelja,
sprovedenih na pacijentima sa dijabetes melitusom tip 1, koji su primali
insulin glargin kao osnovnu terapiju, ustanovljeno je da primjena
insulin glulizina neposredno poslije obroka obezbjeđuje efikasnost
sličnu efikasnosti insulin glulizina primjenjenog neposredno prije
obroka (0-15 minuta) ili regularnog insulina primijenjenog 30-45 minuta
prije obroka.
U protokolom definisanoj populaciji je, u odnosu na grupu koja je
dobijala regularni insulin, značajno veće smanjenje GHb registrovano u
grupi koja je glulizin dobijala prije obroka.
Dijabetes melitus tip 1 – Pedijatrijska populacija
U okviru kliničkih ispitivanja faze III, koja su trajala 26 nedjelja,
izvršena su uporedna ispitivanja insulin glulizina i insulina lispro, u
oba slučaja injektovanih subkutano neposredno prije obroka (0-15 minuta)
kod djece (4-5 godina starosti:n=9; 6-7 godina starosti:n=32 i 8-11
godina starosti:n=149) i adolescenata (12-17 godina starosti:n=382) sa
dijabetes melitusom tipa 1, uz primjenu insulin glargina ili NPH kao
bazalnog insulina. Insulin glulizin bio je jednako efikasan kao i
insulin lispro, pri čemu je za kontrolu glikemije služio nivo
glikoziliranog Hb (izraženog kao ekvivalent HbA_(1c)) registrovan na
početku i na kraju ispitivanja. Mjerenjem nivoa glukoze u krvi od strane
pacijenta, ustanovljeno je da su rezultati oba tretmana bili uporedivi.
Ne postoji dovoljno kliničkih podataka o upotrebi lijeka Apidra kod
djece mlađe od 6 godina.
Dijabetes melitus tip 2- Odrasli
Izvršeno je kliničko ispitivanje faze III, koje je trajalo 26 nedjelja,
koje se nastavilo 26-nedjeljnim ispitivanjem bezbjednosti primjene
lijeka, u kojem je uporedno ispitan insulin glulizin (0-15 minuta prije
obroka) sa regularnim humanim insulinom (30-45 minuta prije obroka)
injektovanih subkutano kod pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2, koji
su kao bazalni insulin koristili NPH insulin. Prosječni indeks tjelesne
mase (BMI) pacijenta iznosio je 34,55 kg/m². Ustanovljeno je da je
insulin glulizin bio sličan regularnom humanom insulinu u pogledu
promjene nivoa glikoziliranog Hb (izraženog kao ekvivalent HbA_(1c)) na
početku i poslije 6 mjeseci (-0,46% za insulin glulizin, odnosno -0,30%
za regularni humani insulin, p=0,0029), kao i na početku i poslije 12
mjeseci (-0,23% za insulin glulizin, odnosno -0,13% za regularni humani
insulin, razlika nije statistički značajna). U ovom ispitivanju je
većina pacijenata (79%) miješala svoj insulin kratkog dejstva sa NPH
insulinom neposredno prije injektovanja, dok je 58% pacijenata koristilo
oralne antidijabetike u vrijeme randomizacije, pa im je savjetovano da
nastave sa njihovim uzimanjem u istoj dozi.
Rasa i pol
U kontrolisanim kliničkim studijama kod odraslih pacijenata, nijesu
ustanovljene razlike u bezbjednosti i efikasnosti između analiziranih
podgrupa, na osnovu rase i pola.
5.2. Farmakokinetički podaci
Kod insulin glulizina zamjena u humanom insulinu amino kiseline
asparagina na položaju B3 lizinom i lizina na položaju B29 glutaminskom
kiselinom doprinosi bržoj resorpciji lijeka.
U ispitivanju izvedenom na 18 ispitanika muškog pola sa dijabetes
melitusom tip 1, starosti od 21 do 50 godina, insulin glulizin pokazuje
proporcionalnost odnosa doze i izloženosti u ranoj fazi nakon
aplikacije, u fazi maksimalne izloženosti, kao i ukupne izloženosti, u
rasponu doza od 0,075 do 0,4 j./kg.
Resorpcija i bioraspoloživost
Farmakokinetički profili kod zdravih dobrovoljaca i pacijenata sa
dijabetesom (tip1 ili 2) pokazuju da je resorpcija insulin glulizina
bila skoro dvostruko brža, sa maksimalnim koncentracijama oko dva puta
većim u odnosu na regularni humani insulin.
U ispitivanju kod bolesnika sa dijabetes melitusom tipa 1, poslije
subkutane primjene 0,15 j./kg insulin glulizina, T_(max) je iznosilo 55
minuta a C_(max) 82±1,3 μjedinica/ml, u poređenju sa T_(max) od 82
minuta i C_(max) od 46±1,3 μjedinica/ml za regularni humani insulin.
Srednje vrijeme zadržavanja insulin glulizina u sistemskoj cirkulaciji
bilo je kraće (98 minuta) od onog za regularni humani insulin (161
minut) (vidi sliku 3).
[]
Slika 3
Slika 3: Farmakokinetički profil insulin glulizina i regularnog humanog
insulina kod pacijenta sa tipom 1 dijabetesa poslije primjene doza od
0,15 jedinica/kg.
U ispitivanju kod pacijenata sa dijabetesom tipa 2, poslije subkutane
primjene 0,2 jedinice/kg insulin glulizina, C_(max) je iznosilo 91
µjedinica/ml, uz interkvartilne raspone od 78–104 µjedinica/ml.
Kada je insulin glulizin injektovan subkutano u regiju abdomena,
nadlaktice i butine, profili odnosa vrijeme: koncentracija bili su
slični, uz nešto bržu resorpciju poslije primjene u regiju abdomena u
poređenju sa regijom butine. Resorpcija sa lokaliteta nadlaktice bila je
između opisanih (vidjeti dio 4.2). Apsolutna bioraspoloživost insulin
glulizina (70%), slična je nezavisno od mjesta injekcije, uz malu
varijabilnost kod istog ispitanika (11% CV). Intravenska bolus primjena
insulin glulizina rezultovala je većom sistemskom izloženošću u
poređenju sa subkutanom injekcijom, sa C_(max) približno 40 puta većim.
Gojaznost
Još jedna studija faze I sa insulin glulizinom i insulinom lispro u
populaciji bez dijabetesa, kod 80 ispitanika sa širokim rasponom BMI
(18-46 kg/m²) pokazala je da se brza resorpcija, kao i totalna
izloženost lijeku generalno zadržavaju u širokom rasponu BMI.
Vrijeme do postizanja 10% INS izloženosti bilo je kraće za otprilike 5-6
minuta pri primjeni insulin glulizina.
Distribucija i eliminacija
Distribucija i eliminacija insulin glulizina i regularnog humanog
insulina poslije intravenske primjene su slične, uz volumene
distribucije od 13 l i 22 l i poluvremena eliminacije od 13, odnosno 18
minuta.
Poslije subkutane primjene, insulin glulizin se izlučuje brže nego
regularni humani insulin, sa poluvremenom eliminacije od 42 minuta, za
razliku od 86 minuta za regularni humani insulin. U analizi unakrsne
studije farmakokinetike insulin glulizina kod zdravih osoba i pacijenata
sa dijabetes melitusom tipa 1 ili 2, poluvrijeme eliminacije kretalo se
u rasponu 37 do 75 minuta (interkvartilni raspon).
Vezivanje insulin glulizina za proteine plazme je slabo, slično kao kod
humanog insulina.
Posebne populacije
Oštećenje funkcije bubrega
U okviru kliničkog ispitivanja kod osoba bez dijabetesa, sa širokim
rasponom stepena bubrežne funkcije (CL_(kr) > 80 ml/min, 30-50 ml/min i
< 30 ml/min), brzodjelujuća svojstva insulin glulizina bila su, po
pravilu, nepromjenjena. Treba, međutim, imati na umu i to da, zbog
oštećene bubrežne funkcije, potrebe za insulinom mogu da budu manje.
Oštećenje funkcije jetre
Farmakokinetička svojstva nijesu ispitivana kod pacijenata sa oštećenjem
funkcije jetre.
Pacijenti starije životne dobi
Podataka o farmakokinetici kod starijih pacijenata sa dijabetes
melitusom ima vrlo malo.
Djeca i adolescenti
Ispitivanja farmakokinetičkih i farmakodinamskih svojstava insulin
glulizina vršena su kod djece (uzrasta 7–11 godina) i kod adolescenata
(uzrasta 12–16 godina) sa dijabetes melitusom tipa 1. U obje starosne
grupe, insulin glulizin se brzo resorbovao, sa vrijednostima T_(max) i
C_(max) sličnim vrijednostima kod odraslih (vidjeti dio 4.2). Primjenjen
neposredno prije testnog obroka, insulin glulizin je, u odnosu na
regularni humani insulin, obezbjeđivao bolju postprandijalnu kontrolu,
što je slučaj i kod odraslih (vidjeti dio 5.1). Površina ispod krive
(PIK_(0–6 h)) za insulin glulizin bila je 641 mgh/dl, odnosno 801 mgh/dl
za regularni humani insulin.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti
Rezultati pretkliničkih ispitivanja nijesu otkrili toksičnost, osim one
vezane za farmakodinamsko dejstvo sniženja nivoa glukoze
(hipoglikemija), što se nije razlikovalo od dejstva regularnog humanog
insulina, niti je imalo klinički značaj kod ljudi.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci (ekscipijenasa)
Metakrezol
Natrijum hlorid
Trometamol
Polisorbat 20
Hlorovodonična kiselina, koncentrovana
Natrijum hidroksid
Voda za injekcije
6.2. Inkompatibilnosti
Nije primenljivo.
6.3. Rok upotrebe
2 godine
Rok upotrebe pena nakon prvog korišćenja:
Maksimalno 4 nedjelje, na temperaturi do 25^(°)C, zaštićen od direktnih
izvora toplote i svjetlosti. Pen sa uloškom u upotrebi ne smije se
čuvati u frižideru. Nakon svake upotrebe, poklopac pena vratiti na pen u
cilju zaštite od svjetlosti.
6.4. Posebne mjere upozorenja pri čuvanju lijeka
Neotvoreni penovi:
Čuvati u frižideru (na 2^(°)C-8^(°)Cº). Ne zamrzavati. Paziti da
pakovanje lijeka ne dodiruje direktno pregradu za zamrzavanje, kao ni
druge zamrznute predmete.
Čuvati u kartonskoj kutiji, zaštićeno od svjetla.
Uslovi čuvanja pena u upotrebi:
Upozorenja u vezi sa čuvanjem su navedena u djelu 6.3.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Unutrašnje pakovanje je uložak od bezbojnog stakla tip I, zapremine 3
ml, sa klipom (elastomerna brombutil guma) i čepom od elastomerne
brombutil gume sa kapicom od aluminijuma. Jedan napunjeni injekcioni pen
sadrži 3 ml rastvora. Ulošci su hermetički zatvoreni u napunjeni
injekcioni pen za jednokratnu upotrebu.
U prometu se nalazi pakovanje sa 5 napunjenih injekcionih penova.
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga uputstva za rukovanje lijekom)
Lijek Apidra SoloStar 100 j./ ml rastvor za injekciju u penu sa uloškom
je pogodan samo za subkutane injekcije. Ukoliko je primjena pomoću
šprica, intravenske injekcije ili pumpe za infuziju neophodna, treba
koristiti lijek upakovan u bočicu.
Prije upotrebe, pen se mora držati na sobnoj temperaturi tokom 1-2 sata.
Provjerite uložak prije upotrebe. Smije se upotrebljavati samo ako je
rastvor bistar, bezbojan, ako ne sadrži vidljive čestice i ako ima
konzinstenciju sličnu vodi. Pošto je Apidra rastvor, ne zahtijeva
resuspenziju prije upotrebe.
Prazni penovi se nikada ne smiju ponovo upotrebljavati i moraju se
odbacivati u skladu sa propisima.
U cilju izbjegavanja kontaminacije svake vrste, pen smije da koristi
samo jedan pacijent.
Oznake na insulinu se moraju provjeriti prije svake injekcije da bi se
izbjegla slučajna zamjena dva lijeka kod korišćenja insulin glulizina i
ostalih insulina (vidjeti dio 4.4.).
Rukovanje penom
Trebate da uputite pacijente da prije korišćenja SoloStar pena moraju
pažljivo pročitati Uputstvo za upotrebu, koje je sastavni dio Uputstva
za lijek.
[Diagram Description automatically generated]
Dijelovi pena
Informacije važne za korišćenje SoloStar pena:
- Prije svake upotrebe pena mora se uvijek pažljivo postaviti nova igla
i obaviti provjera protoka insulina. Dozu ne treba birati niti
pritiskati dugme za ubrizgavanje dok igla nije pričvršćena za pen.
Mogu se koristiti isključivo igle koje su predviđene za upotrebu sa
SoloStar penom.
- Moraju se preduzeti posebne mjere predostrožnosti da bi se izbjeglo
slučajno povrjeđivanje iglom i prenošenje infekcije.
- SoloStar se ne smije koristiti ako je oštećen ili ako postoji sumnja u
njegovu ispravnost.
- Pacijenti uvijek treba da imaju rezervni SoloStar pen, za slučaj da
izgube ili oštete SoloStar koji koriste.
Uputstva za čuvanje
Uputstvo za čuvanje SoloStar pena nalazi se u dijelu 6.4. ovog SmPC-a.
Ako se SoloStar čuva u rashladnom uređaju, treba ga iznijeti na sobnu
temperaturu 1 do 2 sata prije davanja injekcije da bi se ugrijao.
Ubrizgavanje hladnog insulina je bolnije.
Iskorišćeni SoloStar pen se mora uništiti na način koji propisuju
nadležni organi.
Održavanje
SoloStar treba zaštititi od prašine i nečistoće.
Spoljašnjost SoloStar pena može da se čisti brisanjem vlažnom tkaninom.
Pen se ne smije potapati, prati, niti podmazivati, jer se na taj način
može oštetiti.
SoloStar je konstruisan tako da funkcioniše precizno i sigurno. Penom
treba pažljivo rukovati, uz izbjegavanje situacija koje mogu dovesti do
oštećenja SoloStar pena. Ako pacijent sumnja da je njegov SoloStar
oštećen, savjetovati ga da uzme novi.
Korak br. 1. Provjera insulina
Provjerom oznake na penu provjerava se da li pen sadrži odgovarajući
insulin. Apidra se isporučuje u SoloStar penu plave boje. Dugme za
ubrizgavanje je tamno plave boje, sa ispupčenim prstenom na vrhu. Nakon
skidanja štitnika pena, mora se provjeriti izgled insulina: rastvor
insulina mora da bude bistar, bezbojan, bez vidljivih čestica,
konzistencije slične vodi.
Korak br. 2 Postavljanje igle
Mogu se koristiti isključivo igle koje su namjenjene za upotrebu sa
SoloStar penom.
Prije svake injekcije se mora postaviti nova igla. Pošto se skine
spoljašnji štitnik igle, igla se mora pažljivo postaviti upravno na pen.
Korak br 3. Provjera protoka insulina
Prije svakog davanja injekcije mora se obaviti provjera protoka insulina
da bismo bili sigurni da pen i igla ispravno funkcionišu, a i da bismo
uklonili mjehuriće vazduha.
Izaberite dozu od 2 jedinice.
Sa igle se prethodno moraju skinuti spoljašnji i unutrašnji štitnici
igle.
Držeći pen sa iglom usmjerenom na gore, lako kucnite prstom rezervoar da
bi se mjehurići vazduha, ako ih ima, podigli prema igli.
Dugme za ubrizgavanje pritisnite do kraja.
Ako insulin izlazi kroz iglu, pen i igla funkcionišu pravilno.
Ako se na vrhu igle ne pojavi insulin, ponavljajte korak br. 3 sve dok
se na vrhu igle ne pojavi insulin.
Korak br. 4. Biranje doze
Dozu možete birati u rasponu od 1 jedinice do najviše 80 jedinica,
postepenim povećavanjem za po jednu jedinicu. Ako je potrebna doza veća
od 80 jedinica, možete je dati sa dvije ili više injekcija.
Poslije obavljene provjere protoka insulina, na otvoru za očitavanje
doze mora da se vidi "0". Tek nakon toga možete da birate dozu.
Korak br. 5. Ubrizgavanje doze
Način davanja injekcije pacijentu treba da objasni ljekar/stručno lice.
Iglu treba uvesti (ubosti) u kožu.
Dugme za ubrizgavanje se mora pritisnuti do kraja. Dugme se drži
pritisnuto 10 sekundi prije nego što se izvuče igla. Tako se obezbjeđuje
ubrizgavanje cjelokupne doze insulina.
Korak br. 6. Skidanje i odbacivanje igle
Iglu treba skinuti poslije svake injekcije i odbaciti. Time se sprječava
kontaminacija igle i/ili infekcija, sprječava se ulazak vazduha u
insulinski rezervoar, kao i curenje insulina. Igle se nikada ne smiju
ponovo koristiti.
Skidanje i odbacivanje igle se moraju obavljati oprezno. Pridržavajte se
preporučenih mjera za bezbjedno skidanje i odbacivanje igala (npr.
metoda pokrivanja igle jednom rukom) da biste smanjili opasnost od
slučajnog povrjeđivanja iglom i prenošenja zaraznih bolesti.
Na kraju se pen mora zaštititi vraćanjem štitnika.
7. NOSILAC DOZVOLE
AMICUS PHARMA D.O.O. PODGORICA
Bulevar Džordža Vašingtona 51, 81 000 Podgorica, Crna Gora
8. BROJ DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
2030/24/787 - 8469
9. DATUM PRVE DOZVOLE/OBNOVE DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
Datum prve dozvole: 17.10.2011. godine
Datum poslednje obnove dozvole: 16.02.2024. godine
10. DATUM REVIZIJE TEKSTA
Februar, 2024. godine
1. NAZIV LIJEKA
Apidra SoloStar, 100 jedinica/ml, rastvor za injekciju u napunjenom
injekcionom penu
INN: insulin glulizin
2. KVALITATIVNI I KVANTITATIVNI SASTAV
Jedan ml rastvora za injekciju sadrži 100 jedinica insulin glulizina
(što odgovara 3,49 mg aktivne supstance).
Svaki uložak sadrži 3 ml rastvora za injekciju, odnosno 300 jedinica.
Insulin glulizin je proizveden tehnologijom rekombinantne DNK, upotrebom
Escherichia coli .
Za spisak svih ekscipijenasa, pogledati dio 6.1.
3. FARMACEUTSKI OBLIK
Rastvor za injekciju u napunjenom injekcionom penu.
Bistar bezbojan rastvor, sličan vodi.
4. KLINIČKI PODACI
4.1. Terapijske indikacije
Za terapiju odraslih, adolescenata i djece uzrasta 6 i više godina sa
dijabetes melitusom, kod kojih je neophodna primjena insulina.
4.2. Doziranje i način primjene
Doziranje
Jačina lijeka izražena je u jedinicama. Ove jedinice se isključivo
odnose na insulin glulizin i nijesu iste kao i.j. ili jedinice koje
označavaju jačinu drugih insulinskih analoga (vidjeti dio 5.1 –
Farmakodinamika)
Apidra se mora primjeniti u kombinaciji sa insulinom srednje dugog ili
dugog dejstva ili analogom bazalnog insulina, a može se primjenjivati i
sa oralnim hipoglikemicima.
Doza lijeka Apidra podešava se individualno prema svakom pacijentu.
Posebne populacije
Oštećenje funkcije bubrega
Kod pacijenata sa oštećenom funkcijom bubrega farmakokinetičke
karakteristike insulin glulizina ostaju, uglavnom, nepromijenjene.
Međutim, u slučaju oštećenja funkcije bubrega, potrebe za insulinom mogu
biti smanjene (vidjeti dio 5.2).
Oštećenje funkcije jetre
Ispitivanje farmakokinetičkih osobina insulin glulizina kod pacijenata
sa smanjenom funkcijom jetre nijesu vršena. Kod pacijenata sa oštećenom
funkcijom jetre potrebe za insulinom mogu biti smanjene zbog smanjene
sposobnosti glukoneogeneze i smanjenog metabolizma insulina.
Starije osobe
Podataka o farmakokinetici kod starih pacijenata sa dijabetes melitusom
nema dovoljno. Slabljenje funkcije bubrega može da vodi smanjenju
potreba za insulinom.
Pedijatrijska populacija
Ne postoji dovoljno relevantnih kliničkih podataka o upotrebi lijeka
Apidra SoloStar kod djece mlađe od 6 godina.
Način primjene
Lijek Apidra SoloStar 100 j./ mL rastvor za injekciju u penu sa uloškom
je pogodan samo za subkutane injekcije. Ukoliko je primjena pomoću
šprica, intravenske injekcije ili pumpe za infuziju neophodna, treba
koristiti lijek upakovan u bočicu (vidjeti dio 4.4).
Subkutana primjena
Apidra se primjenjuje kao subkutana injekcija neposredno prije (0-15
minuta) ili ubrzo poslije obroka ili kontinuiranom subkutanom infuzijom
pomoću pumpe.
Lijek Apidra treba primjeniti subkutano u kožu abdominalnog zida, butine
ili nadlaktice, ili pak putem kontinuirane infuzije u kožu zida
abdomena. Injekciona ili infuziona mjesta u okviru injekcionih površina
(abdomen, butina ili deltoidni predio) treba rotirati od jedne do druge
injekcije kako bi se smanjio rizik od pojave lipodistrofije i kutane
amiloidoze (vidjeti dio 4.4 i 4.8). Kao i kod svih drugih insulina,
brzina resorpcije, pa prema tome i nastup i dužina trajanja dejstva,
mogu da budu uslovljeni injekcionim mjestom, fizičkom aktivnošću, kao i
drugim promjenljivim faktorima. Subkutana injekcija u kožu abdominalnog
zida omogućava nešto bržu resorpciju u odnosu na druga injekciona mjesta
(vidjeti dio 5.2).
Posebnu pažnju treba obratiti na to da se injekcija ne ubrizga u krvni
sud. Poslije davanja injekcije, mjesto injekcije ne treba masirati.
Pacijentima treba kroz obuku pokazati kako da koriste pravilne metode
ubrizgavanja injekcije.
Miješanje sa insulinima
Osim sa NPH (Neutral Protamine Hagedorn) humanim insulinom, Apidra se ne
smije miješati sa drugim preparatima insulina.
Prije upotrebe pena SoloStar mora se pažljivo pročitati Uputstvo za
upotrebu, koje je sastavni dio Uputstva za lijek (vidjeti dio 6.6).
4.3. Kontraindikacije
Preosjetljivost na insulin glulizin ili neku od pomoćnih supstanci
navedenih u dijelu 6.1.
Epizode hipoglikemije.
4.4. Posebna upozorenja i mjere opreza pri upotrebi lijeka
Praćenje
U cilju poboljšanja praćenja bioloških medicinskih proizvoda, ime i broj
serije primjenjenog lijeka treba jasno zabilježiti.
Prebacivanje pacijenta na novu vrstu insulina ili insulin glulizin
drugog priozvođača mora da se obavi pod strogim medicinskim nadzorom.
Promjene jačine, naziva lijeka (proizvođača), tipa (regular, neutral
protamin Hagedorn (NPH), lente, dugodjelujući itd.) i porijekla
(animalni, humani, humani insulinski analog) i/ili metode proizvodnje
mogu da dovedu do promjene u doziranju. Istovremena terapijska primjena
oralnih antidijabetika može, takođe, da zahtijeva korekciju.
Pacijenti moraju biti upućeni da vrše kontinuiranu rotaciju mjesta
ubrizgavanja kako bi smanjili rizik od razvoja lipodistrofije i kutane
amiloidoze. Postoji potencijalni rizik od odložene resorpcije insulina i
pogoršanja kontrole glikemije nakon davanja injekcija insulina na
mjestima sa ovim reakcijama. Zabilježeno je da iznenadna promjena mjesta
ubrizgavanja u neoštećeno područje dovodi do hipoglikemije.
Nakon promjene mjesta ubrizgavanja i prilagođavanja doze
antidijabetičkih ljekova preporučuje se monitoring vrijednosti glukoze u
krvi.
Hiperglikemija
Neodgovarajuće doziranje ili prekid terapije može, pogotovo kod
insulin-zavisnih dijabetičara, dovesti do hiperglikemije i dijabetesne
ketoacidoze, potencijalno opasnih po život.
Hipoglikemija
Vrijeme pojave hipoglikemije zavisi od profila dejstva upotrijebljenog
insulina i stoga se može promjeniti kada dođe do promjene režima
liječenja.
Stanja koja mogu da promjene rane, upozoravajuće simptome hipoglikemije
ili da ih priguše, su dugotrajan dijabetes, intenzivirana insulinska
terapija, dijabetesna neuropatija ili upotreba ljekova, npr. beta
blokatora, ili pak, prelazak sa insulina životinjskog porijekla na
humani insulin.
Podešavanje doze može takođe biti neophodno ako se pacijent podvrgne
većoj fizičkoj aktivnosti ili ako promjeni uobičajeni raspored obroka.
Intenzivna fizička aktivnost neposredno poslije obroka može da poveća
rizik za hipoglikemiju.
Hipoglikemija se, ako se javi poslije injekcije analoga insulina brzog
dejstva, može javiti brže nego poslije injekcije humanog rastvorljivog
insulina.
Nekorigovane hipo- ili hiperglikemijske reakcije mogu dovesti do gubitka
svijesti, kome ili smrti.
Potrebe za insulinom mogu da budu izmijenjene u toku bolesti ili
emocionalnih poremećaja.
Medicinske greške
Upotreba pogrešnog lijeka zabeležena je kada su drugi insulini, posebno
dugo-delujući insulini, greškom primijenjeni umesto insulin glulizina.
Oznake na insulinu se moraju provjeriti pre svake injekcije da bi se
izbegla slučajna zamjena dva lijeka kod korišćenja insulina glulizina i
ostalih insulina.
Pomoćne supstance
Ovaj lijek sadrži manje od 1 mmol (23 mg) natrijuma po dozi, tako da se
može smatrati da praktično ne sadrži natrijum.
Apidra sadrži metakrezol koji može izazvati alergijske reakcije.
Istovremena upotreba lijeka Apidra i pioglitazona
Prijavljeni su slučajevi pojave srčane insuficijencije pri istovremenoj
upotrebi pioglitazona i insulina, a pogotovo kod pacijenata sa već
postojećim faktorima rizika za razvoj srčane insuficijencije. Ovo treba
imati u vidu ukoliko se razmatra terapija koja podrazumijeva kombinaciju
lijeka Apidra i pioglitazona. Ako se kombinacija koristi, kod pacijenata
treba pratiti pojavu znakova i simptoma srčane insuficijencije poput
porasta tjelesne mase i edema. Upotrebu pioglitazona treba prekinuti ako
dođe do bilo kakvog pogoršanja kardioloških simptoma.
Rukovanje Solo Star penom sa uloškom
Lijek Apidra SoloStar 100 j./ mL rastvor za injekciju u penu sa uloškom
je pogodan samo za subkutane injekcije. Ukoliko je primjena pomoću
šprica, intravenske injekcije ili pumpe za infuziju neophodna, treba
koristiti lijek upakovan u bočicu. Prije upotrebe SoloStar pena mora se
pažljivo pročitati Uputstvo za upotrebu, koje je sastavni deo teksta
Uputstva za pacijenta. SoloStar se mora upotrebljavati isključivo prema
preporukama i savjetima iz Uputstva za upotrebu (vidjeti dio 6.6)
4.5. Interakcije sa drugim ljekovima i druge vrste interakcija
Ispitivanja farmakokinetičkih interakcija nijesu obavljena. Na osnovu
iskustva sa drugim insulinskim preparatima, ne očekuje se pojava
klinički značajnih farmakokinetičkih interakcija.
Brojne supstance utiču na metabolizam glukoze i mogu da uslove
prilagođavanje doze insulin glulizina, kao i posebno pažljivo praćenje
efekata liječenja.
U supstance koje mogu da pojačaju efekat sniženja glukoze u krvi i da
povećaju sklonost prema hipoglikemiji spadaju oralni antidijabetici,
inhibitori angiotenzin-konvertujućeg enzima (ACE inhibitori),
dizopiramid, fibrati, fluoksetin, inhibitori monoamino oksidaze
(inhibitori MAO), pentoksifilin, propoksifen, salicilati i sulfonamidski
antibiotici.
U supstance koje mogu da smanje efekat sniženja nivoa glukoze u krvi
spadaju kortikosteroidi, danazol, diazoksid, diuretici, glukagon,
izoniazid, derivati fenotiazina, somatropin, simpatikomimetici (npr.
epinefrin (adrenalin), salbutamol, terbutalin), tiroidni hormoni,
estrogeni i progestageni (npr. oralna kontraceptivna sretstva),
inhibitori proteaze i atipični antipsihotici (npr. olanzapin i klozapin
).
Beta-blokatori, klonidin, soli litijuma i alkohol mogu ili da pojačaju
ili da oslabe hipoglikemijsko dejstvo insulina. Pentamidin može da
izazove hipoglikemiju, nakon koje ponekad može da nastupi
hiperglikemija.
Pored toga, pod uticajem simpatikolitičkih ljekova, kao što su
beta-blokatori, klonidin, gvanetidin ili rezerpin, znaci adrenergičke
kontraregulacije mogu da budu smanjeni ili odsutni.
4.6. Plodnost, trudnoća i dojenje
Plodnost
Reproduktivne studije na životinjama sa insulin glulizinom nijesu
pokazale neželjena dejstva na plodnost.
Trudnoća
Ograničen broj podataka na trudnicama (manje od 300 prijavljenih ishoda
trudnoća), koje su bile izložene insulin glulizinu dostupnom na tržištu,
pokazuje da nema komplikacija vezanih za sigurnost lijeka primjenjenog
tokom trudnoće, razvoj fetusa i novorođenče.
U toku reproduktivnih studija na životinjama nijesu otkrivene nikakve
razlike između insulin glulizina i humanog insulina u odnosu na
trudnoću, razvoj embriona i fetusa, okot i postnatalni razvoj (vidjeti
dio 5.3).
Trudnicama se lijek mora oprezno propisivati. Neophodno je pažljivo
praćenje postignute kontrole nivoa glukoze.
Bitno je za pacijentkinje sa prethodnim ili gestacijskim dijabetesom da
se tokom čitave trudnoće održava dobra metabolička kontrola. Potreba za
insulinom se može smanjiti u toku prvog trimestra, a po pravilu se
povećava u toku drugog i trećeg trimestra. Neposredno poslije porođaja,
potrebe za insulinom naglo se smanjuju.
Dojenje
Nije poznato da li se insulin glulizin izlučuje mlijekom majke, ali
insulin po pravilu ne prolazi u majčino mlijeko i ne resorbuje se
poslije oralne primjene.
Kod žena koje doje može postojati potreba za prilagođavanjem doze
insulina i načina ishrane.
4.7. Uticaj na sposobnost upravljanja vozilima i rukovanje mašinama
Sposobnost pacijenta da se koncentriše i pravovremeno reaguje može biti
poremećena usljed hipoglikemije ili hiperglikemije ili, na primjer,
usljed poremećaja vida. To može da predstavlja rizik u situacijama kada
su te sposobnosti posebno važne (npr. kod vožnje automobila ili
upravljanja mašinama).
Pacijentima treba savjetovati da preduzmu sve mjere u izbjegavanju
stanja hipoglikemije za vrijeme upravljanja motornim vozilom. To je
posebno važno za one kod kojih su umanjeni ili odsutni upozoravajući
simptomi hipoglikemije ili pak kod onih koji pate od čestih epizoda
hipoglikemije. Treba razmisliti o tome da li je uopšte preporučljivo u
takvim uslovima upravljati vozilom ili rukovati mašinama.
4.8. Neželjena dejstva
Sažetak bezbjednosnog profila
Hipoglikemija, kao najčešće neželjeno dejstvo insulinske terapije, može
da se pojavi ako je doza insulina previsoka u odnosu na potrebe za
insulinom.
Tabelarni prikaz neželjenih dejstava
Sljedeća neželjena dejstva, registrovana tokom kliničkih ispitivanja,
predstavljena su po klasama organskih sistema i po opadajućoj
učestalosti (veoma često: ≥1/10; često: ≥1/100 do <1/10; povremeno:
≥1/1000 do <1/100; rijetko: ≥1/10 000 do <1/1000; veoma rijetko: <1/10
000), nepoznato (ne može se procjeniti na osnovu dostupnih podataka).
U svakoj grupi iste učestalosti, neželjena dejstva su poređana po
opadajućoj ozbiljnosti.
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
| MedDRA | Veoma često | Često | Povremeno | Rijetko | Nepoznato |
| | | | | | |
| Klase | | | | | |
| sistema | | | | | |
| organa | | | | | |
+=============+===============+==================+==================+================+================+
| Poremećaji | Hipoglikemija | | | | Hiperglikemija |
| metabolizma | | | | | (koja |
| i ishrane | | | | | potencijalno |
| | | | | | može dovesti |
| | | | | | do dijabetesne |
| | | | | | ketoacidoze) |
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
| Poremećaji | | Reakcije na | | Lipodistrofija | Kutana |
| kože i | | mjestu primjene | | | amiloidoza |
| potkožnog | | injekcije; | | | |
| tkiva | | | | | |
| | | Lokalne reakcije | | | |
| | | preosjetljivosti | | | |
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
| Opšti | | | Sistemske | | |
| poremećaji | | | reakcije | | |
| i reakcije | | | preosjetljivosti | | |
| na mjestu | | | | | |
| primjene | | | | | |
+-------------+---------------+------------------+------------------+----------------+----------------+
Opis odabranih neželjenih dejstava
Poremjećaji metabolizma i ishrane
Simptomi hipoglikemije se obično javljaju naglo. Mogu da uključuju
hladan znoj, hladnu blijedu kožu, malaksalost, nervozu ili tremor,
anksioznost, neuobičajen umor ili slabost, konfuziju, otežanu
koncentraciju, omaglicu, pretjeranu glad, vizuelne promjene, glavobolju,
muku i palpitacije.
Hipoglikemija može da postane vrlo teška i može da dovede do gubitka
svijesti i/ili konvulzija, a za posljedicu može da ima privremen ili
trajan poremećaj moždane funkcije ili, čak, smrt.
Poremećaji kože i potkožnog tkiva
Lokalne reakcije preosjetljivosti (crvenilo, otok i svrab na mjestu
injekcije) mogu da se jave u toku terapije insulinom. Ove reakcije su
obično prolazne i, obično, nestaju u nastavku terapije.
Lipodistrofija i kutana amiloidoza na mjestu primjene injekcije mogu da
se jave i odlože lokalnu resorpciju insulina. Kontinuirano rotiranje
mjesta primjene injekcije može pomoći da se smanji ili spriječi pojava
ovih reakcija (vidjeti dio 4.4).
Opšti poremjećaji i promjene na mjestu primjene lijeka
Kao sistemske reakcije preosjetljivosti mogu da se jave urtikarija,
stezanje u grudima, dispnea, alergijski dermatitis i pruritus. Teški
slučajevi generalizovane alergije, uključujući i anafilaktičke reakcije,
mogu da ugroze život.
Prijavljivanje sumnji na neželjena dejstva
Prijavljivanje neželjenih dejstava nakon dobijanja dozvole je od velikog
značaja jer obezbjeđuje kontinuirano praćenje odnosa korist/rizik
primjene lijeka. Zdravstveni radnici treba da prijave svaku sumnju na
neželjeno dejstvo ovog lijeka Institutu za ljekove i medicinska sredstva
(CInMED):
Institut za ljekove i medicinska sredstva
Odjeljenje za farmakovigilancu
Bulevar Ivana Crnojevića 64a, 81000 Podgorica
tel: +382 (0) 20 310 280
fax: +382 (0) 20 310 581
www.cinmed.me
nezeljenadejstva@cinmed.me
putem IS zdravstvene zaštite
[]
4.9. Predoziranje
Simptomi
Hipoglikemija može da nastane kao rezultat veće aktivnosti insulina u
odnosu na relativni unos hrane i potrošnju energije.
Ne postoje specifični podaci koji se odnose na predoziranje insulin
glulizinom. Hipoglikemija se, međutim, može razviti u fazama.
Terapija
Blage epizode hipoglikemije mogu da se saniraju oralnim unosom glukoze
ili slatkiša. Stoga se savjetuje da dijabetičar uvijek nosi sa sobom
kocke šećera, slatkiše, slatki keks ili zaslađen voćni sok.
Teške epizode hipoglikemije, kod kojih pacijent gubi svijest, mogu biti
liječene glukagonom (0,5 – 1 mg), koji će intramuskularno ili subkutano,
dati odgovarajuće obučeno lice, ili glukozom, koju će intravenski dati
zdravstveni radnik. Glukozu takođe treba intravenski dati ako pacijent
ne reaguje na glukagon u roku od 10-15 minuta. Kad se pacijent povrati,
a da bi se spriječila ponovna pojava hipoglikemije, preporučuje se
peroralni unos ugljenih hidrata.
Poslije injekcije glukagona, pacijent se mora posmatrati u bolničkim
uslovima da bi se utvrdio razlog pojave tako teškog oblika hipoglikemije
i spriječilo javljanje sličnih epizoda.
5. FARMAKOLOŠKI PODACI
5.1. Farmakodinamski podaci
Farmakoterapijska grupa: Ljekovi koji se upotrebljavaju u liječenju
dijabetesa (antidijabetici); insulin i analozi, brzo-djelujući
ATC kod: A10AB06
Mehanizam dejstva
Insulin glulizin je rekombinantni analog humanog insulina, po jačini
ekvivalentan regularnom humanom insulinu. Dejstvo insulin glulizina
nastupa brže i traje kraće od dejstva regularnog humanog insulina.
Primarno dejstvo insulina i analoga insulina, uključujući i insulin
glulizin, je regulacija metabolizma glukoze. Insulin snižava nivo
glukoze u krvi stimulacijom njenog preuzimanja na periferiji, a posebno
od strane ćelija skeletnih mišića i masnog tkiva, kao i inhibicijom
produkcije glukoze u jetri. Insulin inhibira lipolizu u adipocitima,
inhibira proteolizu i pojačava sintezu proteina.
Studije na zdravim dobrovoljcima i pacijentima sa dijabetesom pokazale
su da subkutano primjenjen insulin glulizin djeluje brže i
kratkotrajnije od regularnog humanog insulina, primjenjenog subkutano.
Kada se insulin glulizin primjeni subkutano, sniženje nivoa glukoze će
nastupiti poslije 10-20 minuta. Efikasnost insulin glulizina i
regularnog humanog insulina pri intravenskoj primjeni bila je
ekvipotentna. Jedna jedinica insulin glulizina snižavala je nivo glukoze
kao i jedna jedinica regularnog humanog insulina.
Proporcionalnost doza
U ispitivanju izvedenom na 18 ispitanika muškog pola sa dijabetes
melitusom tipa 1, starosti od 21 do 50 godina, insulin glulizin pokazao
je dozno-proporcionalan efekat sniženja nivoa glukoze u terapijski
relevantnom rasponu doza od 0,075 do 0,15 j./kg, i ne toliko
proporcionalno povećanje efekta sniženja nivoa glukoze pri primjeni doze
od 0,3 j./kg ili više, kao kod humanog insulina.
Insulin glulizin ispoljava svoj efekat oko dva puta brže nego regularni
humani insulin i završava taj efekat oko 2 sata ranije nego regularni
humani insulin.
U kliničkim ispitivanjima faze I na pacijentima sa dijabetes melitusom
tipa 1 ispitivan je profil sniženja nivoa glukoze poslije subkutane
primjene insulin glulizina i regularnog humanog insulina u dozama od po
0,15 jedinica/kg, i to u raznim vremenskim intervalima u odnosu na 15-to
minutni standardni obrok. Podaci pokazuju da insulin glulizin,
primjenjen dva minuta prije obroka obezbjeđuje sličnu postprandijalnu
kontrolu glikemije kao i regularni humani insulin, primjenjen 30 minuta
prije obroka. Primjenjen dva minuta prije obroka, insulin glulizin je
obezbjeđivao bolju postprandijalnu kontrolu glikemije nego regularni
humani insulin primjenjen takođe dva minuta prije obroka. Insulin
glulizin primjenjen 15 minuta poslije početka obroka doveo je do slične
kontrole glikemije kao i regularni humani insulin primjenjen dva minuta
prije obroka (vidjeti sliku 1).
[]
Slika 1: Prosječni efekat na sniženje glukoze tokom 6 sati kod 20
pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 1.
Insulin glulizin primjenjen 2 minuta (GLULISIN pre) prije početka obroka
u poređenju sa regularnim humanim insulinom primjenjenim 30 minuta
(REGULAR 30 min) prije početka obroka (slika 1A), i u odnosu na
regularni humani insulin primjenjen 2 minuta (REGULAR pre) prije obroka
(slika 1B). Insulin glulizin primjenjen 15 minuta (GLULISINE post) od
početka obroka u poređenju sa regularnim humanim insulinom primjenjenim
2 minuta (REGULAR pre) prije početka obroka (slika 1C). Na x-osi, 0
(strelica) označava početak 15-to minutnog obroka.
Gojaznost
Ispitivanje faze I primjene insulin glulizina, lispro i regularnog
humanog insulina u populaciji gojaznih, pokazalo je da insulin glulizin
zadržava svoje osobine brzog dejstva. U ovom ispitivanju vrijeme do
postizanja 20% ukupne PIK i PIK (0-2h), koje predstavlja ranu pojavu
hipoglikemijskog efekta, iznosilo je 114 min i 427 mg/kg za insulin
glulizin, 121 min i 354 mg/kg za insulin lispro, odnosno 150 min i 197
mg/kg za regularni humani insulin (vidjeti Sliku 2).
[]
Slika 2
Slika 2: Brzine infuzije glukoze poslije subkutane primjene doza od po
0,3 j./kg insulin glulizina (GLULIZIN), insulina lispro (LISPRO) ili
regularnog humanog insulina (REGULAR) u populaciji gojaznih.
Još jedna studija faze I primjene insulin glulizina i insulina lispro
kod 80 ispitanika populacije koja ne boluje od dijabetesa, sa širokim
rasponom BMI (18-46 kg/m²), pokazala je da se brzo dejstvo insulina
održava gotovo u cijelom opsegu BMI-a, dok se ukupan efekat na sniženje
nivoa glukoze smanjivao sa povećanjem gojaznosti.
Insulin glulizin je dosljedno pokazivao veći efekat ranog snižavanja
nivoa glukoze. Prosječna ukupna PIK u periodu 0-1 sata bila je 102±75
mg/kg i 158±100 mg/kg poslije primjene 0,2, odnosno 0,4 j./kg insulin
glulizina, i 83,1±72,8 i 112,3±70,8 mg/kg pri primjeni 0,2, odnosno 0,4
j./kg insulina lispro.
Studija faze I kod 18 gojaznih pacijenata sa dijabetes melitusom tipa 2
(BMI između 35 i 40 kg/m²) sa insulin glulizinom i insulinom lispro [90%
CI: 0.81, 0.95 (p=<0.01)], pokazala je da insulin glulizin, uopšteno,
efikasnije kontroliše povećanje postprandijalne glikemije.
Klinička efikasnost i bezbjednost
Dijabetes melitus tip 1 - Odrasli
U okviru kliničkih ispitivanja faze III koja su trajala 26 nedjelja,
izvršena su uporedna ispitivanja insulin glulizina i insulina lispro, u
oba slučaja injektovanih subkutano neposredno prije obroka (0-15 minuta)
pacijentima sa dijabetes melitusom tip 1, uz primjenu insulin glargina
kao bazalnog insulina. Insulin glulizin bio je jednako efikasan kao i
insulin lispro, pri čemu je za kontrolu glikemije služio nivo
glikoziliranog hemoglobina (izraženog kao ekvivalent HbA_(1c))
registrovan na početku i na završetku ispitivanja. Mjerenjem nivoa
glukoze u krvi od strane pacijenta ustanovljeno je da su rezultati oba
tretmana bili slični. Za razliku od insulina lispro, kod pacijenata na
insulin glulizinu nije bilo neophodno povećanje doze bazalnog insulina.
U okviru kliničkih ispitivanja faze III koja su trajala 12 nedjelja,
sprovedenih na pacijentima sa dijabetes melitusom tip 1, koji su primali
insulin glargin kao osnovnu terapiju, ustanovljeno je da primjena
insulin glulizina neposredno poslije obroka obezbjeđuje efikasnost
sličnu efikasnosti insulin glulizina primjenjenog neposredno prije
obroka (0-15 minuta) ili regularnog insulina primijenjenog 30-45 minuta
prije obroka.
U protokolom definisanoj populaciji je, u odnosu na grupu koja je
dobijala regularni insulin, značajno veće smanjenje GHb registrovano u
grupi koja je glulizin dobijala prije obroka.
Dijabetes melitus tip 1 – Pedijatrijska populacija
U okviru kliničkih ispitivanja faze III, koja su trajala 26 nedjelja,
izvršena su uporedna ispitivanja insulin glulizina i insulina lispro, u
oba slučaja injektovanih subkutano neposredno prije obroka (0-15 minuta)
kod djece (4-5 godina starosti:n=9; 6-7 godina starosti:n=32 i 8-11
godina starosti:n=149) i adolescenata (12-17 godina starosti:n=382) sa
dijabetes melitusom tipa 1, uz primjenu insulin glargina ili NPH kao
bazalnog insulina. Insulin glulizin bio je jednako efikasan kao i
insulin lispro, pri čemu je za kontrolu glikemije služio nivo
glikoziliranog Hb (izraženog kao ekvivalent HbA_(1c)) registrovan na
početku i na kraju ispitivanja. Mjerenjem nivoa glukoze u krvi od strane
pacijenta, ustanovljeno je da su rezultati oba tretmana bili uporedivi.
Ne postoji dovoljno kliničkih podataka o upotrebi lijeka Apidra kod
djece mlađe od 6 godina.
Dijabetes melitus tip 2- Odrasli
Izvršeno je kliničko ispitivanje faze III, koje je trajalo 26 nedjelja,
koje se nastavilo 26-nedjeljnim ispitivanjem bezbjednosti primjene
lijeka, u kojem je uporedno ispitan insulin glulizin (0-15 minuta prije
obroka) sa regularnim humanim insulinom (30-45 minuta prije obroka)
injektovanih subkutano kod pacijenata sa dijabetes melitusom tip 2, koji
su kao bazalni insulin koristili NPH insulin. Prosječni indeks tjelesne
mase (BMI) pacijenta iznosio je 34,55 kg/m². Ustanovljeno je da je
insulin glulizin bio sličan regularnom humanom insulinu u pogledu
promjene nivoa glikoziliranog Hb (izraženog kao ekvivalent HbA_(1c)) na
početku i poslije 6 mjeseci (-0,46% za insulin glulizin, odnosno -0,30%
za regularni humani insulin, p=0,0029), kao i na početku i poslije 12
mjeseci (-0,23% za insulin glulizin, odnosno -0,13% za regularni humani
insulin, razlika nije statistički značajna). U ovom ispitivanju je
većina pacijenata (79%) miješala svoj insulin kratkog dejstva sa NPH
insulinom neposredno prije injektovanja, dok je 58% pacijenata koristilo
oralne antidijabetike u vrijeme randomizacije, pa im je savjetovano da
nastave sa njihovim uzimanjem u istoj dozi.
Rasa i pol
U kontrolisanim kliničkim studijama kod odraslih pacijenata, nijesu
ustanovljene razlike u bezbjednosti i efikasnosti između analiziranih
podgrupa, na osnovu rase i pola.
5.2. Farmakokinetički podaci
Kod insulin glulizina zamjena u humanom insulinu amino kiseline
asparagina na položaju B3 lizinom i lizina na položaju B29 glutaminskom
kiselinom doprinosi bržoj resorpciji lijeka.
U ispitivanju izvedenom na 18 ispitanika muškog pola sa dijabetes
melitusom tip 1, starosti od 21 do 50 godina, insulin glulizin pokazuje
proporcionalnost odnosa doze i izloženosti u ranoj fazi nakon
aplikacije, u fazi maksimalne izloženosti, kao i ukupne izloženosti, u
rasponu doza od 0,075 do 0,4 j./kg.
Resorpcija i bioraspoloživost
Farmakokinetički profili kod zdravih dobrovoljaca i pacijenata sa
dijabetesom (tip1 ili 2) pokazuju da je resorpcija insulin glulizina
bila skoro dvostruko brža, sa maksimalnim koncentracijama oko dva puta
većim u odnosu na regularni humani insulin.
U ispitivanju kod bolesnika sa dijabetes melitusom tipa 1, poslije
subkutane primjene 0,15 j./kg insulin glulizina, T_(max) je iznosilo 55
minuta a C_(max) 82±1,3 μjedinica/ml, u poređenju sa T_(max) od 82
minuta i C_(max) od 46±1,3 μjedinica/ml za regularni humani insulin.
Srednje vrijeme zadržavanja insulin glulizina u sistemskoj cirkulaciji
bilo je kraće (98 minuta) od onog za regularni humani insulin (161
minut) (vidi sliku 3).
[]
Slika 3
Slika 3: Farmakokinetički profil insulin glulizina i regularnog humanog
insulina kod pacijenta sa tipom 1 dijabetesa poslije primjene doza od
0,15 jedinica/kg.
U ispitivanju kod pacijenata sa dijabetesom tipa 2, poslije subkutane
primjene 0,2 jedinice/kg insulin glulizina, C_(max) je iznosilo 91
µjedinica/ml, uz interkvartilne raspone od 78–104 µjedinica/ml.
Kada je insulin glulizin injektovan subkutano u regiju abdomena,
nadlaktice i butine, profili odnosa vrijeme: koncentracija bili su
slični, uz nešto bržu resorpciju poslije primjene u regiju abdomena u
poređenju sa regijom butine. Resorpcija sa lokaliteta nadlaktice bila je
između opisanih (vidjeti dio 4.2). Apsolutna bioraspoloživost insulin
glulizina (70%), slična je nezavisno od mjesta injekcije, uz malu
varijabilnost kod istog ispitanika (11% CV). Intravenska bolus primjena
insulin glulizina rezultovala je većom sistemskom izloženošću u
poređenju sa subkutanom injekcijom, sa C_(max) približno 40 puta većim.
Gojaznost
Još jedna studija faze I sa insulin glulizinom i insulinom lispro u
populaciji bez dijabetesa, kod 80 ispitanika sa širokim rasponom BMI
(18-46 kg/m²) pokazala je da se brza resorpcija, kao i totalna
izloženost lijeku generalno zadržavaju u širokom rasponu BMI.
Vrijeme do postizanja 10% INS izloženosti bilo je kraće za otprilike 5-6
minuta pri primjeni insulin glulizina.
Distribucija i eliminacija
Distribucija i eliminacija insulin glulizina i regularnog humanog
insulina poslije intravenske primjene su slične, uz volumene
distribucije od 13 l i 22 l i poluvremena eliminacije od 13, odnosno 18
minuta.
Poslije subkutane primjene, insulin glulizin se izlučuje brže nego
regularni humani insulin, sa poluvremenom eliminacije od 42 minuta, za
razliku od 86 minuta za regularni humani insulin. U analizi unakrsne
studije farmakokinetike insulin glulizina kod zdravih osoba i pacijenata
sa dijabetes melitusom tipa 1 ili 2, poluvrijeme eliminacije kretalo se
u rasponu 37 do 75 minuta (interkvartilni raspon).
Vezivanje insulin glulizina za proteine plazme je slabo, slično kao kod
humanog insulina.
Posebne populacije
Oštećenje funkcije bubrega
U okviru kliničkog ispitivanja kod osoba bez dijabetesa, sa širokim
rasponom stepena bubrežne funkcije (CL_(kr) > 80 ml/min, 30-50 ml/min i
< 30 ml/min), brzodjelujuća svojstva insulin glulizina bila su, po
pravilu, nepromjenjena. Treba, međutim, imati na umu i to da, zbog
oštećene bubrežne funkcije, potrebe za insulinom mogu da budu manje.
Oštećenje funkcije jetre
Farmakokinetička svojstva nijesu ispitivana kod pacijenata sa oštećenjem
funkcije jetre.
Pacijenti starije životne dobi
Podataka o farmakokinetici kod starijih pacijenata sa dijabetes
melitusom ima vrlo malo.
Djeca i adolescenti
Ispitivanja farmakokinetičkih i farmakodinamskih svojstava insulin
glulizina vršena su kod djece (uzrasta 7–11 godina) i kod adolescenata
(uzrasta 12–16 godina) sa dijabetes melitusom tipa 1. U obje starosne
grupe, insulin glulizin se brzo resorbovao, sa vrijednostima T_(max) i
C_(max) sličnim vrijednostima kod odraslih (vidjeti dio 4.2). Primjenjen
neposredno prije testnog obroka, insulin glulizin je, u odnosu na
regularni humani insulin, obezbjeđivao bolju postprandijalnu kontrolu,
što je slučaj i kod odraslih (vidjeti dio 5.1). Površina ispod krive
(PIK_(0–6 h)) za insulin glulizin bila je 641 mgh/dl, odnosno 801 mgh/dl
za regularni humani insulin.
5.3. Pretklinički podaci o bezbjednosti
Rezultati pretkliničkih ispitivanja nijesu otkrili toksičnost, osim one
vezane za farmakodinamsko dejstvo sniženja nivoa glukoze
(hipoglikemija), što se nije razlikovalo od dejstva regularnog humanog
insulina, niti je imalo klinički značaj kod ljudi.
6. FARMACEUTSKI PODACI
6.1. Lista pomoćnih supstanci (ekscipijenasa)
Metakrezol
Natrijum hlorid
Trometamol
Polisorbat 20
Hlorovodonična kiselina, koncentrovana
Natrijum hidroksid
Voda za injekcije
6.2. Inkompatibilnosti
Nije primenljivo.
6.3. Rok upotrebe
2 godine
Rok upotrebe pena nakon prvog korišćenja:
Maksimalno 4 nedjelje, na temperaturi do 25^(°)C, zaštićen od direktnih
izvora toplote i svjetlosti. Pen sa uloškom u upotrebi ne smije se
čuvati u frižideru. Nakon svake upotrebe, poklopac pena vratiti na pen u
cilju zaštite od svjetlosti.
6.4. Posebne mjere upozorenja pri čuvanju lijeka
Neotvoreni penovi:
Čuvati u frižideru (na 2^(°)C-8^(°)Cº). Ne zamrzavati. Paziti da
pakovanje lijeka ne dodiruje direktno pregradu za zamrzavanje, kao ni
druge zamrznute predmete.
Čuvati u kartonskoj kutiji, zaštićeno od svjetla.
Uslovi čuvanja pena u upotrebi:
Upozorenja u vezi sa čuvanjem su navedena u djelu 6.3.
6.5. Vrsta i sadržaj pakovanja
Unutrašnje pakovanje je uložak od bezbojnog stakla tip I, zapremine 3
ml, sa klipom (elastomerna brombutil guma) i čepom od elastomerne
brombutil gume sa kapicom od aluminijuma. Jedan napunjeni injekcioni pen
sadrži 3 ml rastvora. Ulošci su hermetički zatvoreni u napunjeni
injekcioni pen za jednokratnu upotrebu.
U prometu se nalazi pakovanje sa 5 napunjenih injekcionih penova.
6.6. Posebne mjere opreza pri odlaganju materijala koji treba odbaciti
nakon primjene lijeka (i druga uputstva za rukovanje lijekom)
Lijek Apidra SoloStar 100 j./ ml rastvor za injekciju u penu sa uloškom
je pogodan samo za subkutane injekcije. Ukoliko je primjena pomoću
šprica, intravenske injekcije ili pumpe za infuziju neophodna, treba
koristiti lijek upakovan u bočicu.
Prije upotrebe, pen se mora držati na sobnoj temperaturi tokom 1-2 sata.
Provjerite uložak prije upotrebe. Smije se upotrebljavati samo ako je
rastvor bistar, bezbojan, ako ne sadrži vidljive čestice i ako ima
konzinstenciju sličnu vodi. Pošto je Apidra rastvor, ne zahtijeva
resuspenziju prije upotrebe.
Prazni penovi se nikada ne smiju ponovo upotrebljavati i moraju se
odbacivati u skladu sa propisima.
U cilju izbjegavanja kontaminacije svake vrste, pen smije da koristi
samo jedan pacijent.
Oznake na insulinu se moraju provjeriti prije svake injekcije da bi se
izbjegla slučajna zamjena dva lijeka kod korišćenja insulin glulizina i
ostalih insulina (vidjeti dio 4.4.).
Rukovanje penom
Trebate da uputite pacijente da prije korišćenja SoloStar pena moraju
pažljivo pročitati Uputstvo za upotrebu, koje je sastavni dio Uputstva
za lijek.
[Diagram Description automatically generated]
Dijelovi pena
Informacije važne za korišćenje SoloStar pena:
- Prije svake upotrebe pena mora se uvijek pažljivo postaviti nova igla
i obaviti provjera protoka insulina. Dozu ne treba birati niti
pritiskati dugme za ubrizgavanje dok igla nije pričvršćena za pen.
Mogu se koristiti isključivo igle koje su predviđene za upotrebu sa
SoloStar penom.
- Moraju se preduzeti posebne mjere predostrožnosti da bi se izbjeglo
slučajno povrjeđivanje iglom i prenošenje infekcije.
- SoloStar se ne smije koristiti ako je oštećen ili ako postoji sumnja u
njegovu ispravnost.
- Pacijenti uvijek treba da imaju rezervni SoloStar pen, za slučaj da
izgube ili oštete SoloStar koji koriste.
Uputstva za čuvanje
Uputstvo za čuvanje SoloStar pena nalazi se u dijelu 6.4. ovog SmPC-a.
Ako se SoloStar čuva u rashladnom uređaju, treba ga iznijeti na sobnu
temperaturu 1 do 2 sata prije davanja injekcije da bi se ugrijao.
Ubrizgavanje hladnog insulina je bolnije.
Iskorišćeni SoloStar pen se mora uništiti na način koji propisuju
nadležni organi.
Održavanje
SoloStar treba zaštititi od prašine i nečistoće.
Spoljašnjost SoloStar pena može da se čisti brisanjem vlažnom tkaninom.
Pen se ne smije potapati, prati, niti podmazivati, jer se na taj način
može oštetiti.
SoloStar je konstruisan tako da funkcioniše precizno i sigurno. Penom
treba pažljivo rukovati, uz izbjegavanje situacija koje mogu dovesti do
oštećenja SoloStar pena. Ako pacijent sumnja da je njegov SoloStar
oštećen, savjetovati ga da uzme novi.
Korak br. 1. Provjera insulina
Provjerom oznake na penu provjerava se da li pen sadrži odgovarajući
insulin. Apidra se isporučuje u SoloStar penu plave boje. Dugme za
ubrizgavanje je tamno plave boje, sa ispupčenim prstenom na vrhu. Nakon
skidanja štitnika pena, mora se provjeriti izgled insulina: rastvor
insulina mora da bude bistar, bezbojan, bez vidljivih čestica,
konzistencije slične vodi.
Korak br. 2 Postavljanje igle
Mogu se koristiti isključivo igle koje su namjenjene za upotrebu sa
SoloStar penom.
Prije svake injekcije se mora postaviti nova igla. Pošto se skine
spoljašnji štitnik igle, igla se mora pažljivo postaviti upravno na pen.
Korak br 3. Provjera protoka insulina
Prije svakog davanja injekcije mora se obaviti provjera protoka insulina
da bismo bili sigurni da pen i igla ispravno funkcionišu, a i da bismo
uklonili mjehuriće vazduha.
Izaberite dozu od 2 jedinice.
Sa igle se prethodno moraju skinuti spoljašnji i unutrašnji štitnici
igle.
Držeći pen sa iglom usmjerenom na gore, lako kucnite prstom rezervoar da
bi se mjehurići vazduha, ako ih ima, podigli prema igli.
Dugme za ubrizgavanje pritisnite do kraja.
Ako insulin izlazi kroz iglu, pen i igla funkcionišu pravilno.
Ako se na vrhu igle ne pojavi insulin, ponavljajte korak br. 3 sve dok
se na vrhu igle ne pojavi insulin.
Korak br. 4. Biranje doze
Dozu možete birati u rasponu od 1 jedinice do najviše 80 jedinica,
postepenim povećavanjem za po jednu jedinicu. Ako je potrebna doza veća
od 80 jedinica, možete je dati sa dvije ili više injekcija.
Poslije obavljene provjere protoka insulina, na otvoru za očitavanje
doze mora da se vidi "0". Tek nakon toga možete da birate dozu.
Korak br. 5. Ubrizgavanje doze
Način davanja injekcije pacijentu treba da objasni ljekar/stručno lice.
Iglu treba uvesti (ubosti) u kožu.
Dugme za ubrizgavanje se mora pritisnuti do kraja. Dugme se drži
pritisnuto 10 sekundi prije nego što se izvuče igla. Tako se obezbjeđuje
ubrizgavanje cjelokupne doze insulina.
Korak br. 6. Skidanje i odbacivanje igle
Iglu treba skinuti poslije svake injekcije i odbaciti. Time se sprječava
kontaminacija igle i/ili infekcija, sprječava se ulazak vazduha u
insulinski rezervoar, kao i curenje insulina. Igle se nikada ne smiju
ponovo koristiti.
Skidanje i odbacivanje igle se moraju obavljati oprezno. Pridržavajte se
preporučenih mjera za bezbjedno skidanje i odbacivanje igala (npr.
metoda pokrivanja igle jednom rukom) da biste smanjili opasnost od
slučajnog povrjeđivanja iglom i prenošenja zaraznih bolesti.
Na kraju se pen mora zaštititi vraćanjem štitnika.
7. NOSILAC DOZVOLE
AMICUS PHARMA D.O.O. PODGORICA
Bulevar Džordža Vašingtona 51, 81 000 Podgorica, Crna Gora
8. BROJ DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
2030/24/787 - 8469
9. DATUM PRVE DOZVOLE/OBNOVE DOZVOLE ZA STAVLJANJE LIJEKA U PROMET
Datum prve dozvole: 17.10.2011. godine
Datum poslednje obnove dozvole: 16.02.2024. godine
10. DATUM REVIZIJE TEKSTA
Februar, 2024. godine